Dag 3 Zuidwesten: Bryce Canyon National Park

Om de een of andere reden heb ik vannacht helemaal niet lekker geslapen. Ik had last van mijn maag en daarna waren er allerlei geluiden, die me wakker hielden. Het is dus met moeite dat ik om half acht Chris wek. Anders beginnen we vandaag zo laat.

Zij vindt het heel vervelend voor mij en gaat zich eerst klaarmaken zodat ik nog wat kan blijven liggen. Even later brengt ze me een kop koffie, zo aardig! Na Chris maak ik mijn "toilet" wat nog geen kwartier neemt.

Dan lopen we naar het restaurant in de lodge. Daar krijgen we meteen een tafeltje en bestellen eieren met toast. Chris heeft die met worstjes en ik neem een alcoholvrije Bloody Mary er bij. Het smaakt ons prima en nu kunnen we de natuur verder gaan verkennen.

We rijden het park in en ik toon weer mijn parkenpas. Een kaart hebben we dit keer niet nodig. De bedoeling vanochtend is het Queens Garden pad te gaan lopen. Eerst lopen we een stukje langs de rand van de canyon want het uitzicht is weer fantastisch.

Het Queens Garden pad is nog vrij rustig als wij eraan beginnen. Het is prachtig zonnig weer met een staalblauwe lucht en de kleuren zijn prachtig. We kijken onze ogen uit en fotograferen erop los. Na iedere bocht is er weer wat moois te zien.  

Na een uurtje komen we bij het einde van het pad. We zien dat we hier nog door kunnen lopen tot de Navajo Loop, die we gisteren al op en neer deden. Dat is ook een mooi stuk en op een gegeven moment zitten er allemaal kinderen hoopjes stenen te maken. Dat is duidelijk wat iedereen op die plek al heel lang doet.

Niet zo lang geleden las ik een artikel dat dat soort hoopjes stenen worden afgeraden, want ook onder die stenen leven organismen, vooral in de woestijn. Ik heb er dus gemengde gevoelens over. Aan de ene kant lijkt het me op zo'n specifieke plek geen kwaad te kunnen, aan de andere kant wordt de natuur gewijzigd door de mens.

Als we aan het begin van de Navajo Loop beland zijn maken we rechtsomkeerts. Wij vonden de Navajo Loop gisteren prachtig, maar hij haalt niet bij de mooie uitzichten van Queens Garden. Onderweg horen we heel veel Duits en maar een keer Nederlands. Chris vindt het fijn dat er zoveel buitenlanders zijn, die het mooie van dit land hier zien.

Het loopt al tegen enen als we boven zijn en onze magen knorren. We lopen naar de Bryce Canyon Lodge en moeten daar een half uurtje op een tafel wachten. Prima, dat komen we wel door op de gerieflijke banken waar ik zo in slaap zou kunnen vallen!

Het halve uur blijkt maar twintig minuten en dan mogen we plaatsnemen in de rustieke eetzaal. Ik bestel een BLT met mosterd in plaats van mayonnaise en Chris een simpele hamburger. Het smaakt ons zeer goed en het is fijn even rust te hebben.

Na het eten zoeken we de auto op, alleen zijn we het er niet over eens waar we hem geparkeerd hebben. Eigenwijs als ik ben gaan we eerst op de parkeerplaats waar ik er vrijwel zeker van ben dat de auto staat kijken.

Eerst vinden we hem niet, maar dan zie ik een donkerblauwe Toyota Corolla met een Californie nummerbord. Ik kijk naar binnen en zie mijn schoenen liggen. Tot onze verbazing is dit de auto want Chris en ik dachten beiden dat die zwart was!

Vanmiddag gaan we naar een van de wandelingen net buiten het officiele park, de Mossy Cave. Die herinner ik me nog goed van toen we hier jaren geleden waren. Er was onder anderen een mooie waterval. Jammer genoeg valt het vandaag tegen. Het is ook opeens bewolkt, wat hadden we vanochtend geluk!

We zien nog maar een flinke ijspegel in de met mos begroeide grot en de waterval is compleet droog. In de rivier zit wel wat water, maar het stelt niet veel voor. We besluiten dan ook niet, zoals we van plan waren, hier een uurtje aan het water te ontspannen.

In plaats daarvan lopen we terug naar de auto en rijden het park weer binnen. Daar parkeren we waar we vanochtend parkeerden en lopen naar Sunrise Point. Daar is ook het Rim pad langs de rand van de canyon.

Chris heeft nog zin dat een stuk te lopen, maar ik heb een bankje ontdekt waar ik wel op haar ga wachten. Er zit al een stel en we raken aan de praat. Zij komen uit San Diego en we hebben het over de bezienswaardigheden hier. Dat vind ik altijd zo leuk aan Amerikanen, even zo'n praatje. We hadden dat tijdens de wandelingen ook telkens.

Als het stel weg is speel ik wat Pokemon Go want dit pad blijkt een Poke Stop te zijn. Ook vang ik een Pokemon boven de canyon. Het duurt niet lang voor Chris terug is en na 14 kilometer en 116 trappen kunnen we even geen pap meer zeggen. Tijd om even te gaan rusten, dus.

Onderweg naar het hotel zien we nog een kudde hertjes waar ik foto's van neem. Dan parkeren we voor onze kamer en nemen even een paar uurtjes rust. Om kwart voor zeven lopen we vervolgens weer naar het restaurant in de lodge maar daar staat een gigantische rij want er is net een bus aangekomen.

Daar hebben we geen zin in, maar er zijn maar weinig alternatieven in de omgeving.  We besluiten naar Tropic te rijden waar wel een paar restaurants zijn. Net als we af willen slaan zie ik links ook een restaurant.

Daar is gelukkig nog plaats aan de bar waar alleen bier wordt geschonken en hun frituurpan stuk is. Wij wilden toch niets gefrituurds en bestellen een kop soep en weer een lokale forel, die met spinazie, tomaat en olijven is gebakken. Dat kan niet misgaan en is dan ook zeer smakelijk.

Dan is deze volle dag Bryce Canyon ook weer voorbij. We zijn moe, ik schrijf dit blog gauw en dan hoop ik stukken beter te slapen dan vannacht. Morgen verkassen we naar Zion National Park.