Dag 7 Zuidwesten: De terugreis

Onze kamer ligt duidelijk op het oosten en de zon schijnt door de gordijnen. Chris (die toch maar besloten heeft alles niet ingewikkelder te maken en haar naam zo te laten) is er al heel vroeg door wakker. Ik zie op mijn telefoon dat het pas zeven uur is en doezel nog wat door.

Om kwart voor acht zijn we echt beiden wakker en staan op. Ik heb intussen mijn routine helemaal perfect en ben na twintig minuten gedoucht, ingepakt en klaar om te gaan. Chris heeft meer tijd nodig en worstelt met haar koffer, want ze heeft veel te veel meegenomen.

Als alles dicht is lopen we naar de Mandalay Bay aan de overkant. Althans dat lijkt zo, want het is nog een hele wandeling! Hier gaan we bij het House of Blues ontbijten, een ontzettend leuk restaurant.

We krijgen een gezellige ober en Chris bestelt eieren met bacon, geraspte aardappeltjes en toast. Ik neem de eieren Benedict zonder Hollandaise saus. Die worden ook met geraspte aardappeltjes geserveerd, dit keer eet ik daar ook wat van. Het is een soort roesti. Het smaakt ons allemaal heel goed!

Dan is het toch echt tijd om terug te lopen en uit te checken. Gelukkig kan dat weer online en hoeven we alleen de bagage nog beneden te krijgen. Dat valt niet mee van de 22ste verdieping. De ene na de andere volle lift komt voorbij.

Op een gegeven moment komt er nog een gezin bij en de vrouw daarvan rolt haar koffer iedere keer naar de lift die opengaat. Het zal mijn Nederlandse instelling zijn, maar ik laat haar toch even weten dat wij hier eerst waren. "Natuurlijk", zegt ze met een glimlach die niet gemeend is.

De volgende lift is weer vol, maar ik prop me erin en Chris zegt later te volgen. Een paar liften later komt ook zij naar buiten. Gelukkig is er geen rij voor de taxi's en kunnen we zo mee.

We hebben een vriendelijke vrouwelijke chauffeur, die van alles vraagt over onze reis. Na een kwartier zijn we bij het vliegveld en laden we onze bagage uit. We hebben ruim de tijd, want onze vlucht zal pas over drie uur vertrekken.

Bij de Premier balie geven we onze tassen af. Alweer hoeft Chris ook niet voor haar tas te betalen en heeft zij TSA Pre. Daardoor zijn we ook zo door de veiligheidscontrole. Dit is een leuk vliegveld dus we besluiten eerst de winkels af te lopen.

Bij Pandora vraag ik om Las Vegas bedeltjes, maar ik vind de dobbelsteen nog het leukst en die heb ik al. Chris probeert een ring aan, die erg mooi is. Maar wij hebben Pandora ook in ons gebied en zij besluit hem hier niet te kopen.

Er zijn nog een paar leuke snuisterijen winkels. Ik moet me beheersen geen pauwenveer ketting te kopen. Hij is mooi, maar eigenlijk te dun voor mij. Er zijn natuurlijk allerlei Las Vegas souvenirs, maar niets wat we leuk genoeg vinden om te kopen.

Dan gaat Chris bij de gate zitten en ik ga wat video poker spelen. Twintig dollar geeft me meer dan een uur speelplezier. Intussen klets ik ook met Kai en Katja. Met beiden gaat het goed en hun levens zijn druk.

Als ik terug bij de gate kom zie ik Chris niet. Ik voel me meteen schuldig want zij paste op mijn tas wat betekent dat ze die mee heeft moeten slepen. Zij blijkt eten te zijn gaan halen. Ik loop naar die winkel en neem mijn bagage terug.

Er is een lange tafel met stopcontacten en we gaan onze telefoons opladen. Ik eet intussen nog even een Kind bar, die weer vult. Nu heb ik er nog drie over, niet gek. Die komen thuis ook wel op.

Eindelijk kunnen we aan boord en net als op de heenweg heb ik de raamplaats en Chris het gangpad. Een oudere dame komt tussen ons inzitten. Als eten bestel ik de Tapas, zakjes met lekkernijen zoals olijven, hummus, bruschetta en gekruide kaas met crackers.

Vanuit het vliegtuig ook een mooi zicht op de "Strip"

Na bijna vijf uur landen we op Dulles. Bij de baggage claim staat Rick al met mijn tas. Hij weet niet hoe Chris' koffer eruit ziet. Die ligt ook al op de band dus we kunnen meteen door naar de van. Rick brengt ons veilig thuis en zet Chris dicht bij haar huis af. Zo vreemd om opeens weer aparte levens te leiden.

Het was een prachtige reis en de tweede keer dat ik genoten heb van een reis met een vriendin (de eerste keer was met mijn vroegere middelbare schoolvriendin (en mijn "oudste" vriendin) Anika in Barcelona, Ik voel me zeer bevoorrecht om zulke vriendinnen te hebben!

Natuurlijk voelt het voor mij drie uur vroeger dan hier dus het duurt even voor ik moe word. Gelukkig is het weekend en ben ik hopelijk maandag weer over mijn jetlag heen.