Toch maar weer naar de dokter, zucht!

Ook nu word ik weer me ziek voelend wakker. De hele nacht heb ik kaakpijn gehad en gehoest. Het is doodvermoeiend en ik ben het helemaal met Rick eens dat een bezoek aan de dokter weer nodig is.

Rick vertrekt naar zijn werk en ik eet ontbijt. Dan doe ik halfhartig een half uur op de elliptische machine. Ik kan ook niet wachten tot ik weer mijn oude zelf ben om te sporten. Gisteren ben ik mijn Fitbit verloren en een nieuwe is onderweg, maar deze dagen worden mijn stappen dus niet gemeten. Misschien maar goed ook.

Eigenlijk wil ik mijn haar nog niet wassen, maar het is wel tijd. Natuurlijk kan ik het niet zo krijgen met een foehn als Carmen. Ik heb echter een krultang besteld waar je je haar gewoon omheen windt. Zo krijg ik het wel zover dat het wat naar buiten krult, maar ik heb veel praktijk nodig met dat ding!

Voor de lunch rijd ik naar Chopt waar ik hun lekkere pittige linzensoep bestel. Orion blijft in de van wachten en dat vindt hij prima. De soep smaakt erg goed en de kruiden helpen mijn sinussen openen.

Een paar deuren verderop is de Inova Urgent Care en op mijn telefoon zie ik dat de wachttijd maar een kwartier is. Inderdaad is er maar een persoon voor mij. Ik moet een mondkapje op omdat ik hoest en vul de formulieren in.

Minder dan een kwartier later word ik naar achteren geroepen. De verpleegkundige is heel aardig en vooral sympathiek. Hij vindt het erg voor mij dat mijn pijn een acht krijgt. Tja, ik kan nauwelijks door mijn neus ademhalen van de pijn.

Niet veel later komt de Nurse Practitioner binnen. Zij onderzoekt me terdege en stelt heel veel vragen. Uiteindelijk concludeert ze dat ik heel veel irritatie en zwelling heb in mijn sinussen en keel. Ze denkt niet dat er nog een bacteriele infectie is dus schrijft me steroiden voor. Ze denkt dat ik me daarmee snel beter zal voelen. Ik hoop het van harte, maar ik vertrouw haar wel.

Het recept kan ik ophalen bij de Vienna Rexall, de enige apotheek in Vienna, die geen enorme keten is. Dat vind ik daarom ook heel goed. Jammer genoeg kunnen ze daarom ook niet de kortingen geven, die Walgreens en CVS hebben, maar kennelijk is er nog genoeg voor deze apotheek om ertegen te concurreren. Mijn medicijn kost me hier $2,86 dat had vast niet beter gekund!

Met Orion ga ik terug naar huis en neem meteen mijn medicijn. Ik wil me beter voelen! Ik neem Orion mee de tuin in waar hij lekker rondrent. Mia komt ook nog even buiten maar heeft geen zin om met Orion te rennen. Orion is daar helemaal niet blij mee en roept haar met een zielig blafje. Ze praten echt met elkaar! Mia komt even snuffelen en is dan weer verdwenen.

De eekhoorns hebben ons deck als speeltuin wat Orion ook gek maakt, ha ha!

Binnenkort weer overal "helicoptertjes"!

Binnen geniet Orion van een "bully stick" en ik heb geen hond meer aan hem. Ik bel Saskia en we kletsen gezellig bij. Soms vind ik dat veel leuker dan sms-en of appen of Facebooken. Gewoon weer haar stem horen en haar laten vertellen hoe haar leven gaat. Hopelijk zien we elkaar weer snel want ik mis haar erg!

Ons maandelijkse happy hour met de dames uit de buurt is vanavond en Chris haalt me op. Bij Red Galanga krijgen we een tafeltje want we weten dat tenminste Marielle ook nog komt. Er zijn nog een aantal mensen, die misschien zouden komen, maar het blijft bij ons drieen.

Het is jammer dat maar zo weinig mensen de moeite nemen. Ik heb 51 vrouwen in die groep en een keer hadden we maar liefst negen mensen daar. Ik wissel dinsdag, woensdag en donderdag af. Daarentegen is het ook erg gezellig met zijn drieen.

Chris en ik vertellen over onze reis en we nemen alle drie een miso soep en mini loempia. Ik neem ook nog wat sushi maar dat is eigenlijk teveel. Ik eet mijn loempia dan ook niet op.

Chris moet naar een volleybalwedstrijd en rekent vroeg af, maar Marielle en ik blijven nog na kletsen tot ongeveer half acht. Ik kan het zo goed met haar vinden! Ik vind het ook erg leuk hoe ze zich in het Amerikaanse leven heeft gestort en naar dit soort bijeenkomsten komt.

Zo krijgt zij het meeste mee van het Amerikaanse leven en houdt er ook contacten aan over, zoals het Oscars feestje bij Kirsten waar ze voor uit werd genodigd. Het is zo makkelijk om alleen Nederlanders uit te zoeken als je hier tijdelijk bent, maar leuker natuurlijk om het echte leven hier mee te maken.

Marielle brengt mij thuis en daar wacht Rick me op. Hij is min of meer in paniek want de ijskast doet het niet meer. Alles in de vriezer is ook niet meer goed. Gelukkig kunnen ze morgen al komen om het te maken!

Ik zal niet in details treden maar die irritante kriebelhoest zorgt ervoor dat ik net zo goed niet had kunnen eten. Hopelijk helpen de steroiden, ik denk dat ik het al voel nu. Maar goed ook, want ik heb meer dan genoeg van dit gedoe!