Om kwart over zes ben ik al wakker en bedenk me dat ik nog anderhalf uur kan slapen. Ik kijk iedere tien minuten op de klok, maar dan is het opeens kwart voor acht! Tijd om mijn lekkere bed te verlaten. Buiten schijnt de zon al vrolijk.
Vandaag ga ik een vriendin van een vriendin en haar zoon rondleiden. Ik heb er zin in, zoals altijd, maar het gaat wel heel warm worden, 34 graden! Ik kleed me dus zo koel mogelijk en zet mijn haar met drie elastieken, die ik gisteren heb gekocht, vast. Met een speld zet ik ook mijn lok vast, zodat ik er hopelijk eindelijk eens niet als een verzopen rat uit zal zien vandaag.
Om half tien stap ik bij het Smithsonian station uit. Zoals altijd loop ik eerst even naar het Smithsonian kasteel waar ik meteen de toiletten opzoek. Ik heb volgens mij een nerveuze blaas want na dat halve uur in de metro is het alweer nodig!
Dan loop ik naar de uitgang van het metrostation en ga op mijn gezelschap van vandaag wachten. Michael is er ook weer en hij herkent me bijna niet met mijn haar uit mijn gezicht. Ik merk nu al dat het een stuk comfortabeler gaat zijn.
Voor mijn maandelijkse thema "Kleuren" kies ik vandaag rood
Michael is ook degene, die C. en M. voor mij vindt. Ik neem afscheid van hem en maak kennis met C. en haar zoon M. Zij neemt elk van haar kinderen op een stedenreisje na hun slagen voor de middelbare school en M. koos Washington. Een jongeman naar mijn hart!
Het is warm, maar er staat ook wel een lekker briesje. Het Washington Monument is voorlopig gesloten voor het installeren van een nieuwe lift, maar ik vertel wel de geschiedenis van de bouw ervan. Ik vind het persoonlijk het grappigste verhaal van de rondleiding. Het nam nogal wat voor die obelisk eindelijk stond!
Bij het Tweede Wereldoorlog Monument is het vrij rustig. We lopen via "Kilroy was Here" en de Reflecting Pool naar het Vietnam Veteranen Monument. Daar zien we de vele schoolgroepen, die de stad nu onveilig maken. Ook is er een Honor Flight groep met veteranen.
Mijn plan is daar morgen te zijn en het lijkt hen ook wel wat. Of ze het gaan doen weet ik niet, want er is zoveel te zien en doen in de stad. Sinds ik weet dat die ceremonie er is (tot mijn schande nog niet zo heel lang) wil ik er toch graag heen. Heel veel Tweede Wereldoorlog leed in mijn familie en die herdenking doet me altijd weer wat.
Bij het Lincoln Memorial is het minder druk dan gewoonlijk. Het blijft een monument dat iedereen aanspreekt. Duidelijk het beroemdste in de stad na het Capitool en Witte Huis.
Na het altijd weer indrukwekkende Koreaanse Oorlogsmonument steken we over naar het Tidal Basin. Hier lopen we het Martin Luther King Jr. Memorial binnen. M. neemt de tijd om de spreuken uit zijn speeches te lezen en C. en ik genieten van de koele wind, die van de rivier komt. Hier is het heerlijk toeven!
Als laatste monument bezoeken we Thomas Jefferson in zijn tempel. Hier tocht het lekker en we genieten daar even van. Dan lopen we terug naar de bewoonde wereld en komen tien minuten te laat voor onze reservering aan bij de Old Ebbitt Grill.
Alweer staan daar onbekende hosts, maar het is er niet zo druk als gewoonlijk en we worden meteen naar een tafel geleid. Jay is onze ober en brengt ons water en brood. C. biedt aan mij te trakteren en zegt ook heel lief dat ik niet het goedkoopste hoef te kiezen (dat doe ik meestal wel).
Natuurlijk kies ik ook niet het duurste, maar een salade met sla, regenboog worteltjes, radijs, feta en gegrilde garnalen. Het blijkt een heel goede keuze en de mosterd vinaigrette is ontzettend lekker. De portie is ook niet enorm, gelukkig.
C. heeft een pasta gerecht wat ze duidelijk ook lekker vindt want het komt helemaal op. M. heeft een bacon cheese burger en zo te zien gaat die er ook goed in. Het is een altijd welkome pauze deze lunch in de airconditioning.
Het is dus ook wat moeilijk om verder te gaan met de rondleiding want de warme vliegt ons buiten tegemoet. Eerst brengen we een bezoek aan de White House Gifts souvenir winkel waar beiden wat kopen . Dan bekijken we de voor- en achterkant (eerder toen we er langs liepen gesloten) van het Witte Huis.
Vervolgens lopen we langs Pennsylvania Avenue met ook een aantal interessante gebouwen naar het Capitool. Daar zijn zowel de Senaat als het Huis van Afgevaardigden niet in sessie, te zien aan de kale vlaggenmasten boven de vleugels van het Capitool. Waarom? Geen idee, het is een doordeweekse dag en er lijkt me genoeg gaande in het land.
Nu merk ik aan mijn gezelschap dat de voeten pijn doen en de jet lag toeslaat. Met veel moeite lopen we Capitol Hill op. Ik vind die heuvel ook altijd een hel na zo'n hele dag, maar ja, ik ben de gids en weet niet hoe we anders boven zouden komen. Met veel hijgen en puffen halen we het!
We bekijken het Capitool van voren en ik vertel kort over het Hooggerechtshof aan de overkant. Dan steken we over naar de Library of Congress. Dat gebouw, ik ben er eigenlijk wel een beetje verliefd op, zo mooi is het van binnen. Zo bijzonder hier in de VS en ook onverwacht, van buiten zou je het niet zeggen.
Bij het Capitol South station sms ik Rick of hij me over een uur op kan halen van Vienna. Hij zegt dat hij iets langer nodig heeft, maar dat is prima, ik wacht wel. Ik ben dus helemaal dankbaar als die blauw met zwarte BMW i3 bolide voor komt rijden!
Rick werpt zich ook op als mijn cocktailmaker en zet me op het deck met een bloody Caesar. Dat is Clamato met vodka waar ik in St. Kitts zo dol op was. Het smaakt hier ook heel goed en brengt fijne herinneringen van St. Kitts terug.
Nog een keer werpt Rick zich op en dit keer als bezorger van ons eten. Ik bestel sushi van Yama en Rick kabobs van Vienna Kabob. We hebben hier meer kabob restaurants dan waar ook, volgens mij! Het is in ieder geval weer heerlijke sushi en precies waar ik zin in had.
Vanavond heb ik het kolibrie voer ook weer opgehangen, hopelijk zijn de vogeltjes al terug (vorig jaar wel)
5 reacties:
Ze vonden het geweldig vandaag hoor! Bedankt! En ja, ze willen vandaag ook naar de herdenking.
Fijn dat je weer een geslaagde rondleiding had. En de komende rondleidingen gaan ongetwijfeld ook goed, ook degene die je niet zo vaak geeft. Je hebt genoeg kennis in huis!
Zo te lezen weer een hele leuke rondleiding. Zoals jij het beschrijft zie ik het allemaal weer voor me.
Wat heb ik genoten van die stad en ons leven daar en wat hebben we samen leuke uitstapjes gemaakt.
Ik las dat je bij de herdenking bent geweest, indrukwekkend altijd.
De komende rondleidingen gaan ongetwijfled ook goed.
Kan me voorstellen,dat je met zo,n hitte,na die rondleiding , heel blij bent
als je met je voeten hoger kunt gaan zitten en uitrusten kan.
Heb je wel iets op je hoofd? n Safari hoedje bv ,waar een rand aanzit,
dat scheelt echt heel veel met die zon op je hoofd, wat niet goed is.
Of de paraplu meenemen,dan loop je onder een parasol.
Zie dat de weersvooruitzichten bij jullie,wat minder hoog zullen zijn,
dus aangenamer zullen zijn bij je komende rondleidingen.
Wens jullie een mooi weekend toe.
groetjes Joke
@Monique - Daar zag ik ze inderdaad. Is ook best bijzonder om mee te maken.
@Petra - Dank je voor de "vote of confidence".
@Anja - Ja, zeker indrukwekkend, ik kan er nog steeds niet over uit dat ik zoveel jaren geen idee had dat die ceremonie er is!
@Joke - Nee, geen hoed, ik heb een hekel aan dingen op mijn hoofd, plus dat is nog warmer. Een paraplu moet ik de hele tijd ophouden dus ook geen optie. Jij ook een fijn weekend!
Een reactie posten