Onze webcam

Cul-de-sac Cam

maandag, mei 07, 2018

Een prachtige dag voor een rondleiding

Om de een of andere reden ben ik om kwart over zes al klaar wakker. Ik blijf nog tot kwart voor acht liggen maar heb dan helemaal geen moeite met opstaan. Rick gaat naar beneden en zet koffie en ik maak me klaar.

Vandaag is zo'n dag waarop het moeilijk is te besluiten wat aan te trekken. Het is pas dertien graden nu, maar zal opwarmen tot een graad of 22. Er wordt echter ook wind voorspeld en dat kan het een stuk koeler maken. Daarentegen is de zon al heel sterk.

Uiteindelijk trek ik een nieuwe capri aan (wit met blauwe bloemen, die me een beetje aan Delfts blauw doet denken) en een topje met driekwart mouwen aan. Als Rick me naar de metro brengt besluit ik op het laatste moment toch ook maar mijn jas mee te nemen.

De trein staat al klaar en rond half tien kom ik weer bovengronds bij het Smithsonian metrostation. Michael is er ook en we praten wat. Hij helpt toeristen de weg wijzen langs de Mall. Ik ben er nog steeds niet uit voor wie hij werkt. Het is een superaardige man, die al meerdere malen mijn klanten voor me gevonden heeft.


Vandaag is dat niet nodig want opeens komt er een meisje op me aflopen en dat is duidelijk een Nederlands meisje dus mijn gezin van vandaag is er. Ik maak kennis met A. en A. en T. van dertien en D. van tien. Zij hebben er duidelijk zin in en we gaan op weg.

Nu al heb ik spijt dat ik mijn jas meeheb, want de zon is al warm. Er staat wel een koel windje dus ik houd hem nog maar even aan. Gelukkig is hij zo licht dat ik hem aan mijn tas kan hangen als het eenmaal te warm is om hem te dragen.

We lopen naar het Washington Monument waar ik de vreemde geschiedenis van de bouw ervan vertel. Het is weer druk met schoolgroepen, maar verder vrij rustig overal. Bij het Tweede Wereldoorlog Monument leg ik de symboliek daarvan uit en dan lopen we er doorheen.

Achter het monument laat ik het tekeningetje van Kilroy was here zien. Er wordt daar ook een of andere documentaire gemaakt. We zijn benieuwd waarover maar dat zullen we wel nooit te weten komen.

In de Reflecting Pool is er door de wind weinig weerspiegeling. Op onze wandeling naar het Vietnam Veteranen Memorial komen we langs toiletten en maken daar dankbaar gebruik van.

De muur met alle namen van het Vietnam Veteranen Monument maakt indruk. Aan de ingang bekijken we de boeken waar de namen of alfabetische volgorde in staan en zien dat een aantal achternamen heel vaak voorkomen.

Na het Lincoln Memorial en Koreaanse oorlogsmonument steken we over naar het Tidal Basin. Ik moet zeggen dat de kinderen goed doorstappen! Ik hoor ook geen klaagwoord uit hun mond. Het is gewoon een leuk stel, hoewel ze na een tijdje wel genoeg van mijn feiten hebben gehoord. Heel begrijpelijk.



Het Martin Luther King Jr. Memorial biedt wat schaduw en een plek voor de kinderen om even te zitten. Nu merk ik wel dat de aandacht van de kinderen minder wordt. Ze hebben meer interesse in de vissen in het Tidal Basin. Zo hoort het ook.

Bij het Franklin Delano Roosevelt Memorial is er wel weer wat interesse, maar het is duidelijk lunchtijd aan het worden. 



Jefferson staat nog steeds rustig in zijn monument en dan heeft iedereen wel trek. Jammer genoeg is de Old Ebbitt Grill nog een hele wandeling. T. zet er flink de pas in en wij volgen. Keurig op tijd voor onze reservering lopen we binnen.

We krijgen een tafel op de binnenplaats want het is vandaag heel druk in het restaurant. Net als vorige week bestel ik de Spring Market salade en die smaakt me zeer goed. A. en T. hebben burgers, A. een fettucini gerecht en kleine D. de kip nuggets met frietjes (die er overigens heel erg lekker uitzien!).

Het smaakt iedereen prima en het is fijn om even uit te rusten, vooral voor de kinderen. Duidelijk hebben ze hun energie terug na het eten en we gaan verder aan de rondleiding. We bekijken het Witte Huis van de voorkant en daar vertel ik over de geschiedenis ervan.

Als we bij de achterkant aankomen wordt iedereen net weggebonjourd en alles afgesloten. Hopelijk kunnen zij daar morgen nog even heen want ze zeggen nooit hoe lang zo'n afsluiting duurt of waarom het is.

We lopen verder langs Pennsylvania Avenue en zien het Trump Hotel. Zo jammer dat het geen postkantoor meer is. Niet veel verder lopen we langs het FBI hoofdkantoor, zo vervallen en te klein en toch mogen ze niet verhuizen van Trump.
Voor de National Archives

Eenmaal bij het Capitool vertel ik over de geschiedenis van het gebouw en het ontstaan van deze democratie. Aan de vlaggen boven de vleugels kunnen we zien dat zowel de Senaat als het Huis van Afgevaardigden in sessie zijn.

Dan lopen we Capitol Hill op en nu vraagt D. toch wel even hoe lang het nog gaat duren. Gelukkig voor haar lopen we even later de Library of Congress binnen en na de korte rondleiding daar zijn we klaar.


De kinderen hebben zich werkelijk engelachtig gedragen, maar dat is meestal zo met de kinderen, die ik rondleid. De ouders weten meestal wel wat hun kroost aankan. Mijn stappenteller staat op bijna 20000 stappen en 9 mijl, dus 15 kilometer ongeveer. Dat is toch heel wat voor een tienjarige vooral.

Na de rondleiding lopen we nog samen naar de metro. Hun trein komt eerder want ze kunnen alle drie de lijnen die hier komen nemen. We nemen snel afscheid maar ik heb A. als vriendin op Facebook inmiddels en het is altijd leuk om zo contact te houden.

Mijn trein komt ook al gauw en drie kwartier later stap ik in Vienna uit. Puf om naar huis te lopen heb ik niet meer dus ik bestel een Uber. Jose is heel vriendelijk en geïnteresseerd in wat ik vandaag heb gedaan. Hij zet me op onze oprit af.

Daar staan Lorraine en Delia te praten en ik voeg me bij hen. We hebben het over onze buren. Hun huis staat weer te huur. De mensen, die er nu wonen, zijn heel aardig maar zij willen terug naar Canada. Het is dus weer raden wie er nu in komen.

Rick komt vroeg thuis en we halen eten van Al Nakheel, Libanees dit keer. Ik heb de gegrilde Haloumi kaas en een Fatoush salade. Die laatste is echt heerlijk! Ik ben dol op de Haloumi, zo'n lekkere kaas!

Nu ben ik wel heel moe na de afgelopen volle dagen! De komende dagen is er wel iedere dag wat maar geen rondleidingen tot de negentiende. Ik zie er alweer naar uit want ik vind het elke keer weer leuk om mensen, die de stad nog nooit hebben gezien, de mooie bezienswaardigheden te laten zien!

3 reacties:

Petr@ zei

Is altijd extra spannend, een rondleiding met kinderen. Maar zoals je zelf al zegt, ouders weten wel wat hun kinderen aankunnen. En gelukkig was het niet te warm!

Anja L. zei

Gelukkig was 15km lopen voor de kinderen te doen, anders wordt het toch lastig om zo´n rondleiding leuk te houden lijkt me.
Fijne dinsdag!

Petra zei

@Petra - Het was de perfecte temperatuur voor een rondleiding, dat komt niet vaak voor.

@Anja - Inderdaad, ik probeer de kinderen er wel altijd bij te betrekken maar vooral voor een tienjarige is Amerikaanse geschiedenis nog abracadabra.