Een gelukkig droge rondleiding en een regenachtige zondag

Zaterdag

Alexa wekt me om acht uur en ik vraag haar nog tien minuten te "snoozen". Na die tien minuten moet ik er echt uit. Ik douche en kleed me voor mijn rondleiding. Er wordt flinke regen voorspeld, maar ook een temperatuur van 28 graden. Ik kies toch maar iets zomers en leg mijn keuzes van gisteravond (langere broek en langere mouwen) terug in de kast.

We halen ontbijt van Starbucks in Oakton, omdat de dichtstbijzijnde Starbucks mijn geliefde nitro brew niet heeft. Onderweg naar de stad eten we ons ontbijt, voor mij weer de egg bites. Dit keer is er helemaal geen verkeer en zet Rick mij nog voor half tien af bij het Smithsonian kasteel.

Daar ga ik binnen en bezoek het toilet en koop dan een waterflesje voor vandaag. Dit water heeft aardbeiensmaak en dat vind ik lekkerder dan gewoon water. Alleen kost het meer dan vier dollar!!! Ik neem voortaan toch maar weer water mee van thuis.

Ondanks de regenvoorspelling is het warm en droog en ik zie op de radar ook geen regen. Ik zie allerlei mensen het metrostation uitkomen, maar iedereen ziet er super Amerikaans uit. Het blijkt dat J. en haar dochter F. zijn komen lopen van hun hotel.

Zij vinden mij eerst en we maken kennis. Het is een moeder-dochter reis en zij gaan dochter nummer 2 in Michigan ophalen na een semester high school daar. Aangezien Rick ook uit Michigan komt opent dat het gesprek meteen.

Het wordt een heel leuke rondleiding. Het is hun eerste dag ooit in de VS dus dat maakt het extra speciaal voor mij. We lopen langs het Washington Monument naar het Tweede Wereldoorlog monument en daar zien we een high school band patriottische liedjes spelen.

Dat is waarschijnlijk voor de Honor Flight Veteranen, die er ook zijn. Ik vertel hoe deze veteranen van over het hele land hierheen worden gevlogen om hun oorlogsmonumenten te zien. Ook hier zien we weer een heel aantal Tweede Wereldoorlog veteranen, sommigen lopen zelfs nog zelf!

Wij gaan verder naar het Vietnam Veterans Memorial. Die muur is altijd zo sober in vergelijking met het bijna bombastische Tweede Wereldoorlog Monument. Hier zijn ook veteranen, ook een heel aantal die in Vietnam hebben gevochten.

Vaak worden er namen overgetrokken hier of zie je veteranen heel geemotioneerd bij de namen van hun gevallen kameraden. Aan weerszijden van dit monument staan borden dat de as van overleden soldaten niet achtergelaten mag worden. Ik laat zien aan J. en F. hoe verschillend dit monument is van het Tweede Wereldoorlog Monument.

We lopen verder naar het Lincoln Memorial. Zoals altijd is het hier heel erg druk. Zo erg dat J. bijna geen foto van F. kan maken zonder mensen vlak achter haar. Het toeristenseizoen is duidelijk begonnen.

Na het Koreaanse Oorlogsmonument steken we over naar het Tidal Basin. Daar bezoeken we het Martin Luther King Jr. Memorial wat dit keer heel rustig is. We lopen langs het meertje naar het Franklin Roosevelt Memorial. Vandaag is dit gedeelte niet overstroomd.

Daar verkennen we de vier "kamers", voor iedere termijn van zijn presidentschap een. Het blijft een mooi monument maar niet wat FDR voor zichzelf had gedacht. Daar komen we later vanmiddag langs.

Vanaf hier kunnen we niet verder langs het Tidal Basin want het pad ligt onder water. Via de hogere stoep lopen we dus verder naar het Jefferson Memorial. Thomas Jefferson kijkt nog altijd uit over het Tidal Basin. Ik realiseer me dat niet meer zo, maar J. en F. zijn overdonderd door hoe groot alles is hier.

We hebben nog tijd om een achterkant en dan voorkant van het Witte Huis nog te bekijken voor de lunch.  Ik probeer zoveel mogelijk te doen voor het gaat regenen, want net ten zuiden van ons onweert het flink.

Bij de Old Ebbitt Grill moeten we even wachten op onze tafel. Maar goed dat ik heb gereserveerd, want het is heel erg druk. Mensen druipen af omdat de wachttijd anderhalf uur is zonder reservering. Gelukkig krijgen wij al gauw een plaats om te zitten.

Het is namelijk heel fijn na meer dan vijf kilometer lopen eens neer te zijgen! We krijgen een vriendelijke ober, die zich voor de verandering niet voorstelt, maar wel heel attent is. We eten smakelijk. Ik heb een salade met feta, F. een eigerecht met groentes en J. de soft shell crab.

Die laatste wil ik woensdagmiddag na mijn rondleiding ook gaan eten. J. eet voor het eerst zo'n hele krab en vindt het ook heerlijk. Ik raad hen aan vanavond Ethiopisch te gaan eten en daar zijn ze voor. Ik denk dat ze het erg lekker gaan vinden!

Buiten zie ik Rob weer in zijn rolstoel. We praten even want ik hoop maar steeds dat hij zijn begeerde aangepaste woning gaat krijgen. Dat is nog steeds niet het geval.

Wij gaan verder langs Pennsylvania Avenue. We komen o.a. langs het stadhuis, de FBI en de National Archives. We zetten goed de pas erin want de lucht ziet er dreigend uit.

Het ministerie van justitie

Het door Franklin Roosevelt begeerde monumentje voor hem voor de National Archives

Nog steeds is het droog, maar we horen vervaarlijke donder en zien af en toe bliksem. Het is genoeg om J. en F. bezorgd te maken dat ze geen paraplu hebben. Bij de Gallery of Art zien we souvenir standjes en die hebben natuurlijk paraplu's. Ze kiezen een zwarte en een met de Amerikaanse vlag.

Deuren van het ministerie van justitie

We lopen verder naar het Capitool. Daar vertel ik over de geschiedenis ervan en een beetje hoe het Amerikaanse regeringsstelsel werkt. Ook laat ik zien waar de menigtes zogenaamd hadden moeten zijn tijdens Trumps inauguratie, want daar was vooral J. nieuwsgierig naar.

Een heel brutale eeknoorn

Nu zijn er zeker geen menigtes!

Bij de Library of Congress geef ik binnen nog een korte rondleiding. Dit gebouw blijft een tractatie. We bekijken o.a. de grote leeszaal, de bibliotheek van Thomas Jefferon, het kantoor van de bibliothecaris voor 1980. Als laatste laat ik de eerste officiele kaart van de VS zien.

Eenmaal weer buiten drupt het wat, maar ondanks de vele bliksem is het nog vrijwel droog. Ik neem afscheid want zij willen nog verder lopen en ik moet naar de metro. Ik hoop dat ik ze een leuke allereerste dag in de VS heb bezorgd.

Moe, maar voldaan en toch heel blij dat we het droog hebben gehouden loop ik naar het Capitol South metrostation. Daar moet ik best lang wachten op mijn trein, maar Rick haalt me gelukkig in Vienna op.

Saskia en hij waren bij Kaylee's graduation party en daar ga ik ook heen. Het is heel gezellig en we praten met deze en gene. Er zijn lekkere hapjes en Rick doet zich tegoed aan de ribs en meer. Daar houd ik helemaal niet van dus houd het bij wat snacks.

Op een gegeven moment is iedereen of bier pong aan het spelen of aan het kijken. Ik ben intussen echt moe, dus we nemen afscheid. Saskia is ook al naar huis want zij voelt zich telkens niet lekker. Ze zou naar een concert van een van haar favoriete bands en voelt zich daar niet goed genoeg voor. Ik hoop van harte dat haar dokter kan helpen met de malaise.

Omdat ik niet zoveel kon eten haalt Rick een Griekse salade voor mij van Plaka Grill. De salade met een kip spiesje smaakt heel goed. De rest van de avond kijken we de ijshockey wedstrijd van de Washington Capitals tegen de Las Vegas Golden Kights. En de Capitals winnen!!!

Zondag

Ik hoorde het al midden in de nacht, het plenst! Mijn lichaam is daar niet blij mee dus ik sta met veel pijn op. Het belooft een grijze, natte dag te worden. De waarschuwingen voor overstromingen vliegen ons weer om de oren. Hopelijk is dit voorlopig de laatste natte dag want we hebben meer dan genoeg hemelwater over ons heen gekregen.

Orion laat zien hoe wij ons voelen met al die regen

Rick en ik gaan koffies halen bij Starbucks en broodjes bij Panera. Ik voeg spinazie en tomaat toe aan mijn meergranen boterham met ham, kaas en ei. Orion krijgt zoals altijd de helft van het brood en dan smaakt het me prima.

Met deze pijnen is het zaak om te gaan sporten. Zo doe ik iets meer dan een uur op de elliptische machine en krijg op die manier mijn tienduizend stappen bijeen. Zoals altijd ben ik heel blij als het erop zit, maar het helpt wel.

Intussen heeft Rick een lek gevonden in de basement. Door de vele regen sijpelt er ergens regenwater naar binnen. Als we lunch gaan eten ziet Rick dat de goot overloopt en er niets uit de spuit daarvoor komt. Het lek binnen is ook precies aan die kant dus hopelijk is dat de reden en geen barst in de fundering of zo.

Bij Panera bestellen we lekker warm eten op deze druilerige en koele dag. Ik neem de linzen en quinoa soep, die me heel goed smaakt. Op de terugweg halen we wat boodschappen van Giant.

Dan haalt Rick de ladder en gaat in de stromende regen kijken wat er mis is met de goot. Die is inderdaad helemaal verstopt wat niet zou moeten kunnen want we hebben er Gutter Helmet op. Nu de goot niet meer overloopt hopen we dat het ook niet meer lekt.

De wormen vinden het ook veel te nat

Als Rick weer droge kleding aanheeft gaan we naar de mall. Daar drinken we eerst een drankje aan de bar van T.G.I. Fridays en gaan dan naar AMC. Hier gaan we Solo kijken in het Dolby theater. Lekker lui achterover liggen en film kijken. Ik vind de film persoonlijk minder dan andere Star Wars films, maar Rick is het daar niet mee eens.

Opeens krijg ik een sms van Saskia dat Katja denkt dat Saskia naar de EHBO moet. Wij schrikken ons natuurlijk lam en haasten ons naar huis. Saskia voelt zich al een tijd niet goed en had bloedarmoede. Katja is bang dat die erger is geworden want Saskia's symptomen komen ermee overeen.

Bij Fairfax Hospital wordt Saskia meteen naar achteren genomen en Rick en ik blijven in de wachtkamer wachten.  Eerst krijgt Saskia een infuus en er wordt meteen bloed afgenomen. Omdat dat een uur gaat duren en ik flauw ben van de honger loop ik naar Panera en bestel daar een kleine salade.

Tot onze opluchting, want ze hadden het al over een bloedtransfusie, is Saskia's ijzergehalte prima en de rest van haar bloedwaarden ook. Ze doen nog wat andere testen, maar kunnen niets vinden. Saskia heeft al een doktersafspraak voor morgenochtend dus hopelijk kan er dan verder worden gekeken waar haar vermoeidheid en duizeligheid vandaan komt.

Thuis gaat Rick op voedseljacht. De meeste restaurants zijn al gesloten, maar de Chinees is tot middernacht open. Na de salade heb ik niet heel veel trek meer dus houd het bij een eenvoudige hot and sour soep.

Voor Saskia en hemzelf haalt Rick luxe "tosti's" van Space Bar. Daar zouden we eerst vanavond gaan eten, want Saskia is er dol op. Gelukkig zijn ook zij tot middernacht open. Iets om te onthouden als we eens laat thuiskomen van een reis.

Gelukkig eindigt dit weekend niet zo naar als ik had gevreesd. Ik haalde me al allerlei vreselijke ziektes in mijn hoofd. Toch hoop ik dat de doktoren Saskia kunnen helpen, want ik weet maar al te goed hoe frustrerend het is je rot te voelen, maar medisch alles goed lijkt te zijn.