Eerste keer naar het zwembad

Ondanks dat we gisteravond na middernacht naar bed gingen zijn Rick (hij natuurlijk stukken vroeger dan ik) en ik toch bijtijds uit de veren. Het helpt als de zon vrolijk schijnt en het een lekkere zomerse dag belooft te worden.

Rick neemt de van vandaag mee, want hij gaat vanavond zijn nieuwe fiets ophalen. Zijn mountainbike is niet meer te maken voor onder de kosten voor een nieuwe fiets. Als ik zijn nieuwe fiets fijn vind wil ik er ook een, want mijn mountainbike fietst me veel te zwaar. Het lijkt wel of ik nauwelijks vooruit kom erop.

Het weerhoudt me ervan om "even" op de fiets te springen. Ik zoek dus al jaren een fiets zoals ik in Nederland had maar dan met meer versnellingen, want het is hier flink heuvelachtig. Ik zou zo graag naar de sportschool willen fietsen of even een boodschap halen op de fiets. Dat kan hier zo goed als je maar de juiste fiets hebt.

Als Rick vertrokken is besmeer ik een paar crackers met geitenkaas en snijd een tomaat in plakjes. Op het deck eet ik het op en besluit dat ik absoluut geen zin heb om binnen te sporten. Ik bedenk me dat de meeste mensen nu op hun werk zijn en kinderen op school en besluit Orion eens voor een echt lange goed tempo wandeling mee te nemen zoals ik met Cosmo zo vaak deed.

Natuurlijk gaat het zakje met hondensnoepjes mee en heel af en toe heb ik dat nodig om Orion af te leiden als er mensen uit hun huis of auto komen. Dat lukt allemaal prima. Het verbaast me altijd weer hoeveel mensen er overdag in Vienna rondlopen.

Onze vroegere buurt was echt zo'n buurt waar iedereen 's ochtends vroeg vertrok en 's avonds na het werk de garage weer binnenreed. Je zag daar vrijwel nooit iemand overdag. Hier des te meer, de postbode loopt van huis naar huis, een college student jogt voorbij, een ouder paar laat hun hondje uit. Gelukkig negeert Orion vrijwel iedereen, zolang er maar snoepjes voor hem uit rollen.

Drie 18e en 19e eeuwse graven en de Vienna watertoren

We lopen zo vijf kilometer en dan maak ik mijn tienduizend stappen vol op het deck. Orion drinkt zijn bak leeg en dan heb ik geen hond meer aan hem. Nu hij zo rustig is neem ik de Furminator en kam zoveel mogelijk wintervacht uit. Daar komt heel wat uit en dat is nog lang niet alles! Jammer genoeg vindt Orion het op een gegeven moment genoeg, morgen verder.

Nadat ik me opgefrist heb rijd ik in Ricks "FLUX TEK" BMW i3 naar Merrifield. Daar verstuur ik eerst mijn Amerikaanse paspoort bij het postkantoor om het te laten vernieuwen. Ik vind het eigenlijk een beetje eng om twee tot drie weken zonder paspoort te zijn. Hopelijk gebeurt er niets met familie waardoor ik naar het buitenland zou moeten.

In het Mosaic District neem ik plaats aan de buitenbar van True Food Kitchen en bestel de bak crudités als lunch. Als het wordt geserveerd krijg ik er, zoals altijd, opmerkingen over van andere klanten. Het is dan ook een kunstwerkje aan kleur en de yoghurt dille saus en olijf en Parmezaanse kaas saus zijn zeer smakelijke dipsauzen.

Het is een flinke bak dus ik krijg het niet helemaal op, maar er is maar weinig over! Ik heb volgens mij voor een week genoeg vitamines binnen na dit maal en het is zo lekker! Ik kan er zo van genieten, groente kan ook een traktatie zijn .

Online heb ik een zwart sport broekrokje besteld van Target want ik vind de donkerblauwe die ik gisteren kocht erg goed zitten en het heeft een aantal zakken. Er was er nog maar een bij "onze" Target en die haal ik op bij klantenservice.

Zo sterk is men tegen Trump, ik zie het (gelukkig) veel in deze omgeving

Gisteren was ik de enige die geen rood Capitals shirt aanhad en dat wil ik voortaan voorkomen. Target heeft een heel aantal Capitals t-shirts om uit te kiezen en ik neem een t-shirt met een V nek met het logo erop. Rick en ik zouden naar de parade willen, maar die is dinsdag en dan zijn we beiden op reis.

Mijn laatste stop is Safeway. Sharon vertelde me over verse pasta gemaakt van paddenstoelen en ik ga ernaar op zoek. Alleen heeft Safeway helemaal geen gekoelde pasta, alleen gedroogde. Daar zie ik ook wel wat interessante alternatieven, zoals gemaakt van linzen en zwarte bonen, die minder koolhydraten hebben.

Met een zestal flessen wijn ga ik uiteindelijk huiswaarts. Daar laat ik Orion even uit en dan loop ik voor het eerst dit jaar naar het zwembad. Het is warm genoeg om te zwemmen, maar het water is maar 25 graden en nog net te koud voor mijn doen.

Onder een parasol lees ik een paar uur en zie dan dat Rick thuis is. Hij komt me op zijn nieuwe fiets tegemoet rijden. We bedenken waar we willen gaan eten en de keuze valt op Pazzo Pomodoro.

Zoals altijd is het druk aan de bar, maar we vinden nog twee stoelen. Tot mijn vreugde staan de soft shell krabben nog op het menu en die bestel ik natuurlijk. Michael stelt er spinazie bij voor als groente en daar zeg ik zeker ja op.

Rick heeft een biefstuk gerecht wat er ook erg lekker uitziet. Ongewoon voor een Italiaans restaurant, maar Rick is er zeer over te spreken. Ik smul ook van mijn soft shell krabben! Zolang het daar nog het seizoen voor is bestel ik ze waar ik maar kan.

Thuis chillen we. Gisteravond werd het laat en dit was voor ons beiden een drukke dag. Gelukkig is Orion ook duidelijk uitgeput na zijn lange wandeling. Ik doe mijn voeten omhoog en kijk opgenomen Food Network shows.

Zorro ligt lekker, maar nu is Orion terug!

Die doet echter niets want hij is uitgeput

Rick vraagt zich altijd af waarom die me zo interesseren terwijl ik vrijwel nooit kook. Het geval is dat ik, moest ik koken, ook lekker wil experimenteren. Maar Rick houdt niet van heel veel dingen waar ik dol op ben (linzen, noten, sterke kazen, vruchten in zijn maaltijd en meer). Ik heb jarenlang maaltijden gemaakt voor ons gezin, saai en nog saaier, als ik eens wat nieuws probeerde vond men het niets.

Nu heb ik daar dus geen zin meer in. We hebben het geluk om veel gevarieerde cuisines om ons heen te hebben. We hebben eens geteld en binnen een straal van vijf kilometer kunnen  we meer dan twee weken buitenshuis eten zonder dezelfde cuisine te eten.

Dat niet alleen, maar met zijn tweeen is het ook nog eens niet zo duur. Toch ik heb wel ooit met een recept in de Tip gestaan (kookblad voor degenen, die dat niet kennen). Ik kan het dus best.

Een van mijn foto's stond vandaag in de digitale Washington Post, door duizenden gelezen. De Capital Weather Gang voorspelt ons weer en koos mijn foto nadat ik die op hun Facebook pagina had geplaatst. Het is er een van de Reflecting Pool en het Lincoln Memorial. Hier staat het artikel.

Allemaal een heel fijn weekend gewenst!