Prachtige dag voor een monumenten rondleiding

Tot onze grote opluchting kwam Pig gisteravond, nadat Rick Orion naar boven had genomen, weer binnen. Hoe hij ontsnapt is zal me altijd een raadsel blijven, maar wij zijn opgelucht gaan slapen.

Rick staat om kwart over zeven op en Alexa "wekt" mij om kwart voor acht. Het is prachtig weer en zal niet te warm worden dus perfect voor een rondleiding. Ik douche en als ik klaar ben zie ik tot mijn schrik mijn Fitbit nog aan mijn pols! Gelukkig lijkt hij niet aangetast.

Als ontbijt bak ik een paar eieren en snijd een tomaat in plakjes. Dat neem ik mee het deck op en in de zon is het erg lekker, maar in de schaduw flink fris. Ik twijfel of ik mijn jas mee zal nemen naar de stad, maar doe het toch maar want rond het Tidal Basin kan het flink waaien.

Rick zet me af bij het metrostation en de trein staat al klaar en vertrekt een paar minuten later. Bij McPherson Square stap ik uit en ga een flesje water kopen bij de Eye Street Grill. Je moet daar iets kopen om naar de wc te mogen, dus dat is prima, want die wil ik ook bezoeken.

Eenmaal terug bij het metrostation komen D. en J. en hun zoon J. aanlopen. D. is een bloglezeres en duidelijk heel enthousiast om nu te gaan zien waar ze zoveel over heeft gelezen. We beginnen met de voorkant van het Witte Huis waar het vandaag best druk is.

Jammer genoeg mogen we niet dicht bij de achterkant komen, maar ook van verre kun je die vrij goed zien. We steken over zodat we goed zicht hebben op het Washington Monument waar ik vertel over de geschiedenis van het ontstaan van de stad en natuurlijk de grappige omstandigheden van de bouw van dit monument.

We nemen even een rustpauze op een bankje in de Duits-Amerikaanse tuin. Deze tuin is er om driehonderd jaar vriendschap (met enkele onderbrekingen, denk ik zo) tussen de twee landen te vieren. Alleen moet er wel iemand komen om te wieden!

Na de rustperiode gaan we verder naar het Tweede Wereldoorlog Monument. Daar wordt een ceremonie gehouden ter herdenking van D-Day, nu vierenzeventig jaar geleden. Alweer zijn er een paar Tweede Wereldoorlog veteranen aanwezig, volgens mij plaatselijke mensen.

We blijven een tijdje kijken en foto's nemen. Dan lopen we verder via de vandaag prachtig reflecterende Reflecting Pool naar het Vietnam Veterans Memorial. De muur maakt zoals altijd indruk en is zo anders dan het Tweede Wereldoorlog monument.

Zoals altijd is het Lincoln Memorial flink druk. J. gaat de trappen op en ik ga met zijn ouders met de lift naar boven. We maken de nodige foto's en eindelijk is er iemand, die mijn opmerking beaamt dat Lincoln aan zijn losse hand kant vriendelijker kijkt dan aan de kant met zijn hand in een vuist.

Iedereen gaat met de trappen naar beneden en we lopen naar het Koreaanse oorlogsmonument. Mijn favoriete monument met weer zoveel symboliek en de roestvrijstalen beelden stralen echte persoonlijkheden uit.

We steken over naar het Tidal Basin waar we het Martin Luther King Jr. monument bekijken. Dit keer is het Tidal Basin niet overstroomd, maar wel heel modderig. We lopen door naar het Franklin Delano Roosevelt Memorial en dan zie ik aan D. dat het haar wat teveel wordt.

Een hele groep bereden politie komt langs

De lift in het Jefferson Memorial is al maanden buiten werking dus het heeft geen nut daar helemaal heen te lopen. Ik vertel over Thomas Jefferson met zicht op zijn monument en dan lopen we naar de weg om een taxi te vinden.

Gewoonlijk komen er allerlei taxi's voorbij en vandaag natuurlijk net niet. Gelukkig hoeven we niet heel lang te wachten en persen ons met zijn vieren in een Toyota Prius met een heel aardige chauffeur.

Via Open Table heb ik wonder boven wonder op het laatste moment kunnen reserveren bij de Old Ebbitt Grill en we hoeven maar even te wachten op een tafel. Voor D. is dit ook leuk, want nu ziet zij hoe het is om daar te eten.

Het wordt een erg gezellige lunch. Ik ben dolblij als ik de soft shell crab weer op het menu zie, maar vraag die met de groentes e.d., die bij het St. Jacobsschelpen gerecht komen. Dat zijn onder anderen spinazie en champignons. We smullen allemaal van ons eten en het gesprek is ook erg gezellig.

Met moeite neem ik tegen drieen afscheid want ik moet terug naar Orion. Ik wens hen nog een heel fijne reis want ze zijn pas aan het begin. Ik ben wel blij dat ik Lorraine heb gevraagd Orion even uit te laten, want pas om vier uur loop ik ons huis weer binnen.

Orion en ik gaan in de tuin spelen en hij zoekt zijn snoepjes weer in het gras. Als de achterburen en dan vooral die nare man buiten komen neem ik Orion gauw weer mee naar boven. Hij heeft een lekker botje en ik ontspan even met mijn boek.

Ook vanavond heb ik afgesproken bij Red Galanga, dit keer met Sara. Ik roep een Lyft auto en die is er binnen vijf minuten. Ik heb een heel aardige chauffeur, die zelf ook in Vienna woont, al heel zijn leven. We praten wat en hij geeft mij zijn kaartje voor het geval ik ook een Lyft chauffeur wil worden (daar denk ik serieus over).

In het restaurant word ik als een oude bekende begroet. Natuurlijk, want ik was er gisteren ook. Ik wacht aan de bar op Sara en als zij er is bestellen we eten. Ik heb een zeewiersalade en dan weer sashimi, die dit keer in een boot wordt bezorgd.

We hebben elkaar zoveel te vertellen dat het zomaar weer zeven uur is en happy hour voorbij. We betalen onze rekeningen en ik sms Rick of hij mij op kan halen. Hij is nog veel te ver weg dus ik bestel weer een Lyft.

Dit keer krijg ik een jonge Afghaanse student, die super geinteresseerd is in mijn verhaal. Hij zegt Lyft te doen om te leren. We hebben een heel leuk gesprek, zelfs nog nadat we al bij ons huis zijn aangekomen. Beide Lyft chauffeurs vandaag krijgen een flinke tip van mij. Ik vind de Lyft chauffeurs over het algemeen aardiger dan de Uber mensen.

Rick volgt niet veel later en heeft een fijne dag golfen gehad. Ik moet zeggen dat ik best moe ben na de hele dag buiten. De voeten gaan omhoog en we kijken Master Chef. Dit seizoen wordt het anders gedaan. Iedere chef gaf acht schorten en gaat die nu helpen om te winnen. Ik ben benieuwd hoe dit gaat.