Amerika's 242ste verjaardag

Om kwart over acht ben ik eigenlijk al klaarwakker, maar Rick ligt nog in diepe rust dus ik lees wat op mijn telefoon. Voor we het weten is het negen uur en wordt Rick met schrik wakker en verbaast zich dat hij zo lang sliep. Hij zal het wel nodig gehad hebben.

Het is weer een warme dag en na Orion uitgelaten te hebben gaan we ontbijt halen. Koffies van Starbucks en voor mij een ham, kaas en ei boterham met tomaat en spinazie van Panera. Dit keer check ik wel even dat alles erop zit.

Na het ontbijt moet ik eraan geloven en ga mijn cardio op de elliptische machine doen. Rick neemt de gelegenheid waar om het gras te maaien. Jammer genoeg is er een grote zwemwedstrijd gaande bij het zwembad en zal dat pas om een uur openen. Anders was het zo lekker geweest daar af te koelen.

In plaats daarvan maken we ons dan maar presentabel en gaan bij Whole Foods lunch halen. Daar blijkt het heel druk te zijn. We maneuvreren tussen de mensen door en vinden beiden lekkers om te eten.

Rick grilt een paar worstjes op de barbecue en eet die met augurk en kaas. Ik heb gepeperde gerookte zalm met een gemengde salade van bloemkool, champignons, radijs en komkommer. Die dip ik in yoghurt dille saus en het is een lekker lowcarb maal.

Intussen is het zwembad open en we lopen erheen. De parkeerplaats staat bijna helemaal vol dus we zijn niet verrast dat het vol is en we moeten wachten tot er mensen vertrekken. Gelukkig duurt dat niet lang en na een kwartiertje mogen wij ook naar binnen.

We vinden wonder boven wonder nog een paar stoelen in de schaduw. Dan nemen we ons leesmateriaal mee en gaan in het water lezen. Mijn Kindle Oasis is ideaal want ik maak me geen zorgen als kinderen links en rechts van ons in het water springen. Het ding is waterdicht.

Met een waterkanon wordt het zwembadwater koeler gemaakt, anders voelt het als badwater

Mijn boek is heel spannend en ik hang hier zo lekker en koel. Ik kan mezelf er dan ook niet toe zetten nog baantjes te gaan trekken. Na een uur word ik een pruim en ga op mijn ligstoel opdrogen. Het is heerlijk hier met een zacht briesje, ik zou zo in slaap kunnen vallen ware het niet dat de muziek weer flink hard staat.

Net na vijven vinden Rick en ik het wel genoeg geweest en lopen terug naar huis. Daar kleed ik me weer in mijn nieuwe patriottische kleding en voor het avondeten gaan we naar het typisch Amerikaanse restaurant Glory Days vlakbij.

Daar vinden we stoelen open aan de bar. Vorige keer vonden we de buffalo bloemkool hapjes zo lekker maar tot onze teleurstelling zijn die er niet meer. Dan delen we maar een paar gegrilde kipspiesjes met buffalo saus erop. Een manager vertelt later dat die bloemkoolhapjes op het permanente menu gaan. Ze komen dus terug, hoera!

Als hoofdgerecht bestel ik de zalm BLT salade. Een gegrilde moot zalm op een salade van sla, tomaat, ui en bacon, ik ben verbaasd hem echt lekker te vinden. Rick vindt zijn kreeftbroodje ook goed bereid.

Thuis wachten we tot het tijd is om vuurwerk te gaan kijken. Intussen steken de achterburen vuurwerk af in hun achtertuin waar Orion heel hard tegen moet blaffen. Na een tijdje krijgt hij daar gelukkig genoeg van en gaat slapen. Ik denk niet dat het angst was want het was niet heel luid. Meer dat ze buiten waren en dan blaft hij altijd.

Net na negenen rijden Rick en ik naar de Vienna metro. Op het dak van de parkeergarage daar willen we het vuurwerk van Vienna en andere stadjes kijken. We zijn daar zeker niet alleen en er hangt een gezellige sfeer.

Wij kijken voornamelijk het vuurwerk van Vienna en met een schuin oog dat van Fairfax. Heel in de verte zien we dat van Washington. Misschien gaan we daar volgend jaar weer eens heen. Het is allemaal heel mooi en na afloop applaudisseert iedereen.

Deze laatste is Fairfax, niet Vienna

Zo is deze feestdag ook weer voorbij. Dit is toch wel de feestdag van het jaar hier, Kerst daargelaten.  Rick steekt thuis nog wat vuurwerk af en dan kijken we in onze ligstoelen tv. Ik help Saskia ook nog wat pannen uitzoeken. Lang leve Amazon.com!