Een luie zomerdag

Mijn linkerbeen doet telkens zo'n pijn dat ik er niet van kan slapen. Geen idee wat het is, duidelijk iets met spieren en hoogst irritant. Ik ben om kwart over zes eigenlijk al klaarwakker erdoor, maar lichamelijk te moe om op te staan.

Tegelijkertijd met Rick ga ik naar beneden. Het is alweer flink warm en ik geniet mijn koffie op het deck. Dan beleg ik een paar crackers met truffel Goudse kaas, die is werkelijk zo lekker! Whole Foods had hem opeens en ik moest dat natuurlijk proberen. Met een lekker rode tomaat erbij is het weer een verrukkelijk ontbijtje.

We geven Orion zijn ontbijt in zijn bench en dan vertrekken Rick en ik. Rick naar zijn werk en ik naar de sportschool. Het voelt als een maandag na de vrije dag gisteren, maar is alweer donderdag natuurlijk.

Onderweg speel ik wat Pokémon Go want ik ben vroeg. Dan doe ik een uur cardio op de ARC trainer voor Sharon komt. Ik vertel haar over mijn beenpijnen en na de gewichten rolt en masseert ze mijn benen met een kleine bal. Dat helpt wel merk ik, ik hoop dat het vannacht beter is. Gek genoeg heb ik er overdag niet veel last van.

Om half elf ben ik klaar met sporten, zo lekker vroeg! Ik heb mijn tas mee en ga mijn boodschappenlijstje afwerken voor ik naar huis ga. Ik begin met FedEx waar ik Katja haar grootmoeders ring toestuur. Later blijkt dat Katja mij de verkeerde zip code gaf, maar hopelijk komt het pakje zonder problemen voor acht uur morgenavond aan.

Het maandthema is "Borden" en ik vond dit oude spoorwegovergang bord wel leuk voor vandaag

Bij Whole Foods haal ik wat benodigdheden voor het avondeten en groentes voor mijn lunch van de salad bar. Als laatste gooi ik de van vol en dan ben ik klaar voor vandaag. Wat een fijn gevoel is dat!

Orion moet met deze hitte niets hebben van een wandeling en wil zelfs geen snoepjes zoeken in de tuin. Hij eet wel graag een botje en ligt op het koele hout in de keuken.

Mijn boek is weer heel spannend dus ik parkeer mezelf op het deck met een ijsthee en lees en lees. Bijna vergeet ik mijn lunch, maar besluit me toch maar op te frissen en alvast mijn bikini aan te doen.

Als lunch heb ik een blikje sardientjes in mosterdsaus en de verschillende rauwe groentes van de salad bar met yoghurt dille dipsaus. De sardientjes, die ik al vele jaren niet heb gegeten, zijn lekker, maar de saus is te overheersend. Volgende keer neem ik gewoon een blikje sardientjes in water.

Een ongewone lunch realiseer ik me

Het is werkelijk heel erg warm en ik snak naar een duik in het zwembad. Ik geef Orion een lekker knietje om op te knauwen en loop dan naar de overkant. In tegenstelling tot gisteren is het heel rustig in het zwembad en ik vind meteen een ligstoel onder een parasol.

Om mezelf niet de kans te geven weer geen baantjes te trekken ga ik dat direct doen. Er is niemand in de banen en ik geniet weer van de rust en het na de anderhalf uur sporten vanochtend meer bewegen. Alleen roept een van de lifeguards dat de muziek harder moet. Nee, toch???

Gelukkig valt de muziek wel mee qua schreeuw niveau. Maar als ik op mijn stoel, nota bene helemaal achterin, ga zitten kan ik me niet op mijn boek concentreren zo hard staat het weer. Ik loop naar de lifeguards en vraag of het zachter mag. Ja hoor, knikt iedereen.

Kilometer nummer tien dit seizoen is gezwommen

En een tijdje gaat het goed tot iemand anders zijn of haar muziek aanzet en het weer is alsof ik in een concerthal zit! Ik word er zo boos om want wij betalen die lifeguards (veelal kinderen van leden) van ons lidmaatschapsgeld en zij bepalen waar ik naar moet luisteren op een manier die niet te negeren is.

Zin om weer te gaan klagen heb ik niet, maar ik sms Lorraine met mijn ergernis. Chuck en zij zitten in het bestuur van het zwembad. Ik wil ook niet als die eeuwig zeurende oude dame te boek staan namelijk.

Lorraine sms-t terug dat ik het gewoon weer moet vragen. Maar dat vind ik dus niet terecht. Die tieners werken voor ons en ik vind het de spuigaten uitlopen met die muziek. Ik weet ook dat ik niet de enige ben, Chris en Rick ergeren zich er net zo hard aan.

Lorraine loopt voor mij naar het zwembad en beveelt dat de muziek zachter moet. Kennelijk heeft zij invloed want de rest van de middag is het niveau acceptabel. Ik lees dan ook lekker ontspannen mijn boek uit, afwisselend in het water en op mijn ligstoel.

Chris komt net als ik mijn boek uitheb. We praten even en dan hoor ik via de webcam dat Rick al thuis is. Lekker vroeg dus ik neem afscheid van Chris en haast me naar huis. Rick moet er wel om lachen dat ik als een getrainde Pavlov muis op dat geluid op mijn telefoon reageer.

Rick gaat een stukje fietsen terwijl ik me douche. Dan zet Rick zijn omelet chef hoed op (figuurlijk dan althans). Hij maakt de beste omeletten en we smikkelen er vanavond weer van. De inhoud is drie kleuren paprika, ui, champignons, zalm en geraspte kaas. Er bovenop verse pico de gallo en het is een smulpartij!

Rick werkte ooit als omelet chef bij Garibaldi's in Tysons Corner. Dat restaurant was al weg tegen de tijd dat ik hierheen verhuisde, maar hun omeletten moeten heel goed geweest zijn. Dat van Rick in ieder geval zeker.

Vanavond is even een rustavond voor ons. Lekker vroeg klaar met eten en nu voeten omhoog en tv kijken. Morgen heb ik een rondleiding en het weer ziet er alweer niet zo goed uit. Dit seizoen heb ik geen geluk met het weer tot nu toe! Hopelijk blijft de regen uit tot we klaar zijn.