Het is al dertig graden om half negen en er wordt gevaarlijke hitte voorspeld. Niet eens zozeer de luchttemperatuur, maar de luchtvochtigheid maakt het zo ondraaglijk. Ik kan heel goed tegen de hitte, maar dit vind ik zelfs wat teveel van het goede.
Na mijn eieren en tomaat ontbijt wat ik wel buiten eet ga ik boven op de elliptische machine een uur cardio doen. Dat gaat gelukkig snel al spelletjes spelend en lezend. Dan maak ik me gauw klaar om naar de stad te gaan en geef Orion een korte wandeling.
Om kwart over elf haal ik Chris op en rijden we naar de metro. Daar staat de trein al klaar en iets meer dan een half uur later stappen we bij Federal Triangle uit. Mary, een vriendin uit de buurt, werkt in het complex boven het station en we vragen ons af of ze al terug is van haar reis naar Nederland en Belgie.
Daar krijgen we bovenaan de roltrap antwoord op want wie gaat daar net naar beneden? Mary! Wat een toeval en we spreken af met zijn drieen naar huis te gaan vanmiddag. Chris en ik lopen verder naar onze bestemming van vandaag.
Chris is vanochtend om half zeven opgestaan om kaartjes te krijgen voor het enorm populaire African American History and Culture Museum. Dat is bijna twee jaar oud en nog steeds vliegen de (gratis) kaartjes ervoor de deur uit. Het lukte Chris nog net twee kaartjes voor half een te bemachtigen.
We sluiten aan in de rij voor de 12:30 kaarthouders. Die staat in de volle zon, maar gaat gelukkig snel want het voelt als bijna vijftig graden en het is niet gezond daar meer dan een paar minuten in te staan.
Na de tassen controle staan we dan eindelijk in dit zo belangrijke museum. Als eerste gaan we op zoek naar het restaurant. Daar moeten we in een rij wachten zoals zo vaak vandaag. Het is beredruk! Gelukkig is daar op gerekend en na vijf minuten kunnen we al naar binnen.
Gesterkt gaan we het museum verkennen. Met een lift worden we naar beneden gebracht naar het historische gedeelte. Hier komen we eerst in de tijd van de slavernij terecht. Daar is heel veel te zien en als we eindelijk uitgekeken zijn lopen we een verdieping naar boven naar de tijd van de segregatie.
Het is onvoorstelbaar hoe de zwarte bevolking hier behandeld is, vooral in het zuiden van het land, maar ook in deze omgeving. Er is een gedenkkamer voor een gelynchte veertienjarige jongen, Emmett Till, maar daar staat zo'n lange rij voor dat we die maar overslaan.
Als laatste worden we teruggebracht naar de moderne tijd met als einde de eerste zwarte president, Barack Obama. Chris en ik verzuchten beiden dat we hem zo graag terug zouden hebben!
Er is heel veel te zien en in ons op te nemen en we zijn eigenlijk al een beetje moe van het slenteren en in rijen staan. Omdat het zo moeilijk is dit museum binnen te komen willen we echter wel alles gezien hebben.
We nemen dus de roltrappen naar de derde verdieping waar van alles te zien is over de Afrikaans-Amerikaanse cultuur. Van voedsel tot muziek en op de tweede verdieping ook theater en sport. Er is heel veel en we moeten zeker nog eens terugkomen en dit gedeelte beter verkennen.
Venus en Serena Williams
Rick wil ook heel graag naar dit museum en Kai vast ook dus hopelijk lukt het deze zomer nog om er weer heen te gaan. Dat het een heel belangrijk museum is voor Afrikaans-Amerikaanse bevolking blijkt wel uit het feit dat meer dan vijftig procent van de bezoekers tot die bevolkingsgroep hoort. Al met al is het een heel indrukwekkend museum.
Terwijl we er rondliepen onweerde het opeens en als we weer buiten komen lijkt het wel een stoombad! Gelukkig is de metro vlakbij en daar wacht Mary ons al op. We kletsen gezellig bij en als we in Vienna aankomen blijkt Chris' dochter Julie ook net terug uit haar werk te zijn.
Mary heeft haar eigen auto en ik geef Chris en Julie een lift naar huis. Dan rijd ik gelijk door naar het centrum van Vienna. Daar haal ik bij Whole Foods stokjes met gemarineerde kip voor vanavond. Er worden namelijk hamburgers en hot dogs gegrild en daar ben ik geen liefhebster van.
Thuis maak ik een flinke bak van mijn tomaat, olijf en augurk salade en tegen zessen lopen we naar de buren vier huizen verderop. Daar staat de barbecue al aan en iedereen heeft lekkere bijgerechten mee. Charles grilt mijn sate stokjes perfect en ik heb er verschillende salades bij.
Het is zo gezellig praten met iedereen dat ik mijn voornemen om direct na het eten naar huis te gaan laat varen. Ik ben moe, maar de stoelen zijn comfortabel en de wijn erg lekker. Voor we het weten is het negen uur en tijd voor vuurwerk!
Buurman Chuck heeft voor Rick een paar pakketten met vuurpijlen uit South Carolina meegenomen. In Virginia is alleen grondvuurwerk wettig dus eigenlijk mogen die mooie uit elkaar spattende pijlen niet. Gelukkig trekken Rick en Chuck zich daar niets van aan en zorgen ze voor een heel mooi vuurwerk.
Zo hebben we Onafhankelijkheidsdag al gezellig met de buurt gevierd. Morgen is de 242ste verjaardag van de Verenigde Staten van Amerika en heeft Rick een vrije dag.
3 reacties:
Heel veel plezier en gezelligheid gewenst voor morgen.
Wat een interessant museum! Zou ook echt mijn ding zijn.
Gezellig hoor, zo samen met de buurt. Echt fijn om zo'n leuke club bij elkaar te hebben.
@Anoniem - Dank je, het was een leuke dag
@Petra - Ja, deze buurt is echt bijzonder, veel Amerikaanse buurten zijn leeg overdag en men blijft 's avonds binnen.
Een reactie posten