Een "Otje" rondleiden

Geen zon om ons te wekken vanochtend, maar we zijn toch al vroeg op. De pijn in mijn been was gelukkig een beetje minder, Sharon's rollen heeft dus wel geholpen. Toch zorgt het ervoor dat ik niet wil blijven liggen als ik wakker word. Het doet geen pijn als ik beweeg, zo vreemd.

Als ontbijt bak ik een paar eieren en snijd weer een tomaat in plakjes. Rick heeft mijn koffie al aan het pruttelen. Na het ontbijt zijn we allebei eigenlijk klaar om te gaan. Een beetje vroeg voor mij, maar dat is prima.

Het blijkt dat de metro een sein probleem had en daardoor de oranje, blauwe en zilver lijnen vertraging hebben. Ik heb daar geen last van want de trein komt net aanrijden. De machinist verontschuldigt zich wel constant voor de drukte in de trein. Ik ben blij een zitplaats te hebben!

Om iets voor half tien stap ik bij het Smithsonian station uit. Zoals altijd ga ik eerst naar het kasteel voor een pit stop en om een fles water te kopen. Intussen speel ik wat Pokémon Go, maar de zomerse Pikachu laat zich nog niet zien.

Het Folk Festival

Tegen tienen ga ik bij de uitgang van het Smithsonian station wachten op mijn groepje van vandaag. Al gauw herken ik C. van haar Facebook foto en ik maak ook kennis met haar man E. en dochter S.

C. "ken" ik al meer dan vijftien jaar van de Otjes emaillijst en nu Facebook groep. De naam OTje komt van Off Topic. We begonnen als een lijst van moeders, die borstvoeding gaven en wilden ook weleens over iets anders schrijven aan elkaar en creeerden de OT email list. Het is best bijzonder een Otje te zijn!

Het weerbericht voor vandaag was heel slecht dus ik heb mijn paraplu mee. Zij hebben niets tegen de regen mee en gelukkig blijkt dat prima te zijn. Ik vreesde alweer zo'n natte rondleiding als een paar weken geleden, maar vandaag blijft het bij een lichte bui en wat druppels.

We lopen langs de musea naar het Washington Monument. Daar vertel ik eerst over de geschiedenis van het ontstaan van de stad, ontworpen door de Franse architect Pierre L'Enfant. Die arme man werd nooit betaald voor zijn werk en stierf in armoede. Pas in het begin van de twintigste eeuw zorgde een Franse ambassadeur ervoor dat hij op Arlington National Cemetery werd begraven met "zicht" over zijn stad.

Ook het Washington Monument zelf kwam er niet zonder slag of stoot. Net voor de Burgeroorlog werd de bouw daarvan stilgezet en toen stond er ongeveer een kwart. Pas na het honderdjarig bestaan van het land werd het afgebouwd en was toen (maar heel kort) het hoogste gebouw ter wereld.

We lopen verder naar het Tweede Wereldoorlog monument. Hier is het vrij stil en het begint nu ook te regenen. Genoeg voor mij om mijn paraplu te openen, maar niet genoeg voor hen om ergens te gaan schuilen. Gelukkig wordt het ook gauw weer droog.

De hekken voor 4 juli staan nog overal en ik moet mijn route naar het Vietnam Memorial wat veranderen. Zo hebben we geen goed zicht op de Reflecting Pool, maar het is niet anders. We lopen nu langs een andere grote vijver naar het monument.

De ingezonken zwart granieten muur met de meer dan 58000 namen erop is indrukwekkend in zijn eenvoud. Ik denk dat de meeste mensen weer in de musea zijn want het is overal vrij rustig. Er zijn vandaag ook geen veteranen, maar ondanks dat blijft het een indrukwekkend monumen.

We lopen verder naar het Lincoln Memorial. Zoals altijd is het daar flink druk. Het leuke is dat C., E. en S. naar veel Amerikaanse series en films, die in Washington spelen, kijken. Daardoor is dit monument al zeer bekend. In Night at the Museum 2 komt Lincoln bijvoorbeeld van zijn troon af.

Via het Koreaanse oorlogsmonument, nog steeds mijn favoriet, steken we over naar het Tidal Basin. Daar bekijken we het Martin Luther King Jr. Monument en lopen dit keer zonder overstromingen langs het meertje.

Het is overal heel rustig. Het Franklin Delano Roosevelt Memorial is weer heel anders dan de anderen met zijn vier "kamers", voor iedere termijn van zijn presidentschap een. Gelukkig kan een president nu niet langer dan acht jaar regeren, maar duidelijk in die tijd ook heel veel schade verrichten.

Ook vandaag vindt iedereen het Jefferson Memorial weer heerlijk. Niet zozeer om wat het is, maar omdat het er tocht en dus lekker koel is. Behalve dat is het ook een mooi monument.

Via het Bureau of Engraving and Printing waar de dollar wordt gedrukt lopen we naar de achterkant van het Witte Huis. Daar mogen we niet dichtbij komen, er komt een diplomaat op bezoek, die we net aan zien komen.

Bij de voorkant mogen we dichterbij komen en vertel ik over de geschiedenis van dit "huis". Het is zo vreemd te bedenken dat Melania en Barron daar nu in de zomervakantie dagelijks zijn. Wat doen ze de hele dag, vraag je je af. Datzelfde had ik met de Obama meisjes. Zo'n glazen kooi om in te wonen, lijkt me heel moeilijk.

Precies op tijd komen we de Old Ebbitt Grill in voor onze reservering. We moeten even wachten en krijgen dan een tafeltje in de hoofdzaal. Het eten is weer prima. C. bestelt de gerookte zalm en ik de salade met rucola, zucchini, geraspte pecorino kaas en pistaches.

E. en S. bestellen beiden een kaasburger. Die gaat E. met zijn handen eten en C. vindt dat niet kunnen. Maar dat is hoe de Amerikanen hun hamburgers eten, beaam ik. Alles wat tussen brood zit wordt niet met vork en mes gegeten en friet ook niet. Als C. dat hoort mogen ze lekker Amerikaans doen en zij neemt ook een hap van S.'s burger.

Na het eten hebben S. en E. nog plaats voor dessert. S. kiest Haagen Das chocolade ijs en E. neemt een crème brulee, die niet helemaal goed gemaakt is, want de brulee is niet hard. Toch is het kennelijk wel lekker en de koffie hier wordt ook goedgekeurd.

Dan zijn we klaar om verder te gaan met de rondleiding. Ik groet veteraan Rob in zijn rolstoel nog even, die had allang een aangepaste woonplaats moeten hebben. Hij zit hier al jaren en toch altijd nog optimistisch. Ik vind het zo schrijnend.

Wij lopen langs Pennsylvania Avenue naar het Capitool. We komen langs het stadhuis, het controversiele Trump hotel, de FBI, de National Archives en meer. Dan lopen we naar het Capitool en daar vertel ik over de geschiedenis van dat gebouw.

We klimmen Capitol Hill op en bekijken het Capitool van voren. Het Congres is duidelijk niet in sessie. Aan de overkant zien we het hooggerechtshof en dat is altijd enkel een gebouw waar negen rechters soms zaken horen.

Toch is dit Hooggerechtshof nu heel belangrijk, een rechter gaat met pensioen en Trump kan een rechter voorstellen, die bijvoorbeeld tegen de wettigheid van abortus is. De Democraten zullen alles doen om zo iemand tegen te gaan, maar eng is het wel.

We eindigen de rondleiding in de Library of Congress en die maakt zelfs flinke indruk op S. . Ik laat de grote leeszaal zien, leg wat uit over wat hier te zien is en neem ze dan mee naar de bibliotheek van Thomas Jefferson.

Als laatste laat ik ze de Gutenberg bijbel, het kantoor van de bibliothecaris en de oudste kaart van de VS zien. Allemaal heel interessant en we nemen er de tijd voor. Dan is mijn rondleiding klaar.

Daar zijn we dan met zijn allen

We bezoeken nog de toiletten en lopen dan naar de metro. We hebben dezelfde lijn nodig, de oranje lijn. We vinden nog allemaal zitplaatsen, nodig na al dat lopen! C. en ik kletsen nog verder.

Bij McPherson Square stapt opeens Mel in, mijn buurvrouw drie deuren verderop! Ik stel haar voor aan mijn groepje en zij probeert haar man Jason zover te krijgen ons van de metro op te halen.  Het is nog te vroeg om Rick die vraag te stellen.

Bij Dunn Loring, het station voor Vienna, neem ik afscheid van C., E. en S. en wens ze nog een fijne vakantie verder. Dit was hun eerste dag, dus ze hebben nog vrijwel alles voor de boeg.

Jason antwoordt ook niet en Mel en ik lopen dus naar huis van de metro. Onderweg praten we over hoe we onze mannen hebben ontmoet. Ik vind Mel een heel leuk iemand en Jason ook. Eenmaal thuis nemen we afscheid tot de volgende keer dat we elkaar zien.

Thuis laat ik Orion uit en zie dan dat er een nieuwe Pikachu bij het zwembad is. Orion gaat mee als ik erheen rijd. Ik vang de Pikachu en zie dan Rick, die nu ook helemaal in het spel is, langskomen. Hij ziet mij niet eens, zelfs niet als ik toeter! Daar moeten we later enorm om lachen!

Rick stelt voor bij B Side te gaan eten en dat vind ik prima. Ik heb vanmiddag mijn groente al binnen gekregen. Nu kunnen we dus genieten van de charcuterie en kaas. Tot onze grote teleurstelling hebben ze hun gevulde olijven niet. Zonder is het ook een voortreffelijk maal.

En zo begint een rustig weekend. Ik zie uit naar meer zon en minder vochtigheid.