Een rondleiding en film

Alexa wekt me om tien over half acht. Eigenlijk was ik al wakker sinds Rick een half uurtje eerder opstond, maar het bed was nog zo lekker. Gauw maak ik me klaar en kleed me in mijn rondleid "uniform" (chiffon topje en golf broekrok).

Na snel een ontbijt van eieren, tomaat en koffie achterover te hebben geslagen brengt Rick me om kwart over acht naar de metro. De mensen vandaag wilden eerder beginnen vanwege de hitte en ik kan er nooit zeker van zijn dat de metro geen oponthoud heeft.

Vandaag is dat gelukkig we het geval en ik ben vroeg genoeg bij het McPherson Square station om nog even een flesje water bij de Eye Street Grill te halen en daar van de faciliteiten gebruik te maken.

Dit is altijd zo'n andere plek om te beginnen dan het Smithsonian metrostation. Hier ben je midden in de stad tijdens het spitsuur. Het valt me op hoeveel fietsers er zijn. Er loopt hier een fietspad en dus hoeven die niet over de stoep te maneuvreren zoals elders in de stad het geval is.

Keurig om half tien zie ik mijn groepje aan komen lopen. Het is de Belgische familie N., opa, oma, vader, moeder en twee zonen. We maken kennis en beginnen te lopen. Het is heerlijk weer, lage luchtvochtigheid en een briesje. Toch loopt het tegen de dertig graden en is voor West-Europese begrippen dus wel heel warm.

We lopen als eerste naar het Witte Huis. Trump en Melania zijn natuurlijk in Europa dus het is vrij rustig. Ik vertel over het complex en wijs het bolle dak van de Oval Office aan. Dan lopen we naar achterkant waar ook de nodige foto's worden gemaakt.

Bij het White House Welcome Center proberen we de toiletten te bezoeken, maar die zijn helaas tijdelijk gesloten. Niet getreurd, bij het Washington Monument zijn ze wel open. Dat is wel heel fijn hier langs de Mall, overal gratis en veelal schone toiletten.

Na de pit stop vertel ik over de nogal turbulente bouw van het Washington Monument. Dat duurde maar liefst 44 jaar om klaar te zijn! Ooit was het het hoogste gebouw ter wereld.

We lopen verder naar het Tweede Wereldoorlog Monument. In de schaduw buiten het monument, want binnen is er geen schaduw, leg ik de symboliek van dit monument uit. Het is vandaag vrij rustig, geen veteranen te bekennen. Waarschijnlijk zijn er in de hoge zomer minder Honor Flights om die oude mensen niet aan de hitte bloot te stellen.

Voor we naar het Vietnam Veteranen Monument gaan worden er lekker koude waterflesjes gekocht door de familie. Ik heb nog mijn lauwe water van vanochtend. Ik vind het heerlijk weer, maar ben aan de hitte gewend. Voor hen is het heel warm.

Mevrouw N. loopt ook niet zo makkelijk en op een kaart laat ik zien wat er nog op de route ligt. Zij besluiten niet het hele Tidal Basin rond te lopen en ze zullen zo het Franklin D. Roosevelt Memorial missen. Dat gebeurt wel vaker, het Tidal Basin is nog een hele wandeling.

We lopen verder naar de Vietnam "Muur" zoals het in de volksmond bekend is. We lopen langs de 58.318 namen en ik wijs de symbooltjes op de muur aan. Bij de uitgang (of ingang als je van de andere kant komt) liggen boeken met de namen of alfabetische volgorde (ze staan in volgorde van sneuvelen of vermist raken op de muur). De jongens willen kijken of er bekende namen instaan, maar dat is niet het geval.

Bij het Lincoln Memorial gaat de rest naar boven en ik loop met mevrouw de N. naar de lift. Alleen blijkt die buiten dienst te zijn. Mevrouw de N. besluit dan toch maar de trap te nemen. Ik erger me aan de liften, die niet werken! Die in het Jefferson Memorial ook al een tijd niet. Dat ontneemt mensen, die niet goed ter been zijn of in een rolstoel zitten, de kans de beelden te zien.

Gelukkig gaat de trap goed en bewonderen we Lincoln weer op zijn troon. Ook zien we waar Martin Luther King Jr. zijn "I have a dream" speech hield. En het Washington Monument weerspiegelt mooi in de Reflecting Pool.

Dan lopen we naar het Koreaanse oorlogsmonument. De 19 roestvrijstalen beelden maken altijd indruk en ik vind het nog steeds het mooiste monument. Die mannen met de angst op hun gezichten zijn zo levensecht!

We lopen naar het Tidal Basin en het Martin Luther King Jr. Memorial binnen. Van hieruit zien we ook het Jefferson Memorial. Zij hebben gisteren de Library of Congress bezocht en zijn bibliotheek daar gezien. Ik vertel wat meer over deze bijzondere Amerikaan en dan nemen we afscheid.

De oudere garde wil met een taxi naar hun lunchrestaurant gaan en de jongere helft waarschijnlijk met de benenwagen, omdat ze niet allemaal in een taxi passen. Ik raad Potbelly aan en vertel hoe ze daar moeten komen.

Mijn blaas protesteert intussen en ik loop naar het Franklin Delano Roosevelt Memorial waar de dichtstbijzijnde toiletten zijn. Als ik weer buiten kom bedenk ik me dat dit monument een Pokémon Go mecca is. Voor ik het weet is er al spelend een uur voorbij en heb ik een aantal nieuwe gevangen.

Mijn voeten doen pijn en ik wil eigenlijk een Uber nemen, maar die is tien minuten weg. Ook komen er geen taxi's langs dus ik besluit dan maar terug te lopen. Aan de overkant zie ik Nederlanders de kaart bekijken en ik vraag of ze hulp nodig hebben. Dat is niet het geval, maar voor de verandering volgt er een leuk kort gesprek.

Eerst denk ik maar weer eens bij de Old Ebbitt Grill te gaan eten, maar het is zulk lekker weer en ik wil eigenlijk de heuvel daarheen niet op. Ik besluit een tafeltje te vragen op het terras van Café du Parc.

Daar staat een lekkere salade Nicoise op het menu en ik bestel die zonder aardappel of ei. Alleen wordt die dan ook zonder olijven en ansjovis geserveerd. Dat maakt het wel heel saai, dus ik stuur het terug. Met die ingredienten erbij en de tonijn lekker gegrild smaakt het me prima.

De tijd gaat snel en het is al bijna half drie als ik terug naar de metro loop. Ik moet even wachten op mijn trein en dan ga ik dankbaar zitten voor de rit naar huis. Terug in Vienna roep ik een Uber, die me bekwaam naar huis brengt.

Mijn tijgerlelies bloeien!

Daar wacht Orion me op en we gaan even de tuin in om te spelen. Eigenlijk had ik nog een kilometer willen gaan zwemmen, maar daar is geen tijd meer voor. Rick komt vroeg thuis uit zijn werk want we hebben kaartjes voor Hotel Transylvania 3: Summer Vacation.

Het is werkelijk een heel leuke film! Rick las dat de director eigenlijk klaar was met de serie, tot hij zelf op een cruise ging. Het schattigste is om het kleine meisje achter ons zo te horen giechelen en commentaar geven. Rick en ik zitten regelmatig in zalen vol jonge kinderen met onze voorliefde voor geanimeerde films.

Als de film afgelopen is hebben we trek. Rick is bezig aan zijn eerste dag van zijn dieet wat door cardiologen en dietisten wordt gecheckt. Het is veel proteine en vrijwel geen koolhydraten.  Hij moet daarvoor ook veel specifieke mixen van hen kopen en heeft een hele lijst van verboden etenswaren.

We vragen een tafeltje op het terras van Café Deluxe. Rick bestelt een biefstuk met boontjes en een Griekse salade zonder feta. Ik kies mijn tweede salade Nicoise vandaag, maar toch weer heel anders. Deze is met zalm en gefrituurde kappertjes. Ik vind deze eigenlijk lekkerder dan die van de lunch.

Nu is het weekend weer begonnen. Een kort weekend voor Rick, die zondagavond naar Pasco, Washington moet. We gaan proberen er zoveel mogelijk van te genieten! Iedereen een heel fijn weekend gewenst!