Heerlijk weer voor een halve dag rondleiding

Net als gisteren word ik weer in een knoop wakker. Ik snap er niets van want meestal voel ik me in de zomer zoveel beter. Na het onweer van gisteravond wat een record van 7 centimeter regen dumpte is het prachtig zonnig en niet vochtig weer.

Rick is al op en ik volg niet veel later. Op het deck eten we ontbijt en dan vertrekt Rick naar zijn werk. Ik hoef pas vanmiddag te werken dus heb helemaal geen haast.

Omdat ik zoveel pijn heb besluit ik toch op de plaats te gaan hardlopen op het deck. Dat helpt meestal goed en ook vandaag voel ik me er iets beter na. Het is vandaag echt weer een grieppijn gevoel over mijn hele lichaam en ik word daar ook zo moe van.

Na even met Orion in de tuin gespeeld te hebben, waarbij hij ook weer eens een bad neemt in de vijver, ga ik douchen. Ik kleed me in mijn rondleidingkledij en rijd naar de metro. Daar vind ik een parkeerplaats heel dicht bij de ingang en de trein staat ook al klaar.

Hij vindt het zo leuk!

Rick belt na mijn sms dat ik zoveel pijn heb. Hij raadt me aan een glas wijn te drinken bij mijn lunch. Gewoonlijk doe ik dat niet, maar het helpt altijd wel de spieren te ontspannen, dus ik neem me voor dat inderdaad te doen.

Bij Le Pain Quotidien hebben ze heel gerieflijke stoelen en ik zijg in een ervan neer. Ik bestel een glas sauvignon blanc en de gerookte zalm salade. Dat smaakt erg lekker en de dressing is ook super smakelijk.

Het is nog vroeg en mijn groepje stuurt een berichtje dat zij nog aan het lunchen zijn. Ik ga dus wat Pokémon vangen en op een bankje in Lafayette Park zitten. Ik baal er zo van dat ik zoveel pijn heb. Ik neem in de hoop dat het helpt toch maar wat ibuprofen.

Net na tweeen ontmoet ik mijn gezelschap van vandaag. Het zijn L., haar man, hun vier kinderen en L.'s vader. Het is voor ons doen schitterend weer, maar blijft natuurlijk wel dertig graden en dus heet. Ik zoek dus zoveel mogelijk de schaduw op.

We beginnen met de voorkant van het Witte Huis. Daar vertel ik over de geschiedenis ervan en zien we ook een heel aantal protesters. Bij de achterkant mogen we niet komen, die kunnen we enkel van Constitution Avenue helemaal ver weg zien. Trump gaat kennelijk met de helicopter weg binnenkort aangezien er een brandweerwagen staat, die er alleen is als de helicopter vertrekt.

We lopen verder naar het Washington Monument en ik vind het altijd leuk de grappige geschiedenis daarvan te vertellen. Via het Tweede Wereldoorlogmonument, waar de voeten even worden afgekoeld in de fonteinen,  en de sobere Vietnam Veteranen muur komen we bij het Lincoln Memorial aan.

Duidelijk spreekt dit iedereen aan, vooral waar Martin Luther King Jr. stond tijdens zijn "I have a Dream" speech. Het is hier ook heel druk, altijd het populairste monument in de stad. Het uitzicht van hier is dan ook schitterend, iets wat vooral de vader van L. heel erg kan waarderen.

Ook het Koreaanse oorlogsmonument spreekt tot de verbeelding. De reden dat dit mijn favoriete monument is, is dat deze beelden zo sprekend zijn. Je ziet hoe verschrikkelijk die oorlog was op hun gezichten. De andere monumenten zijn vooral symbolen.

We steken over naar het Tidal Basin en ik merk aan de kinderen dat de interesse weg is. Ik stel dus voor het Martin Luther King Jr. Memorial te bekijken en het Jefferson Memorial vanuit de verte. Dat wordt goedgekeurd door iedereen. Het enige monument wat ze missen Franklin Roosevelt, maar ze zijn hier nog tot 29 juli dus ze kunnen dat later bezoeken als ze willen.

Het is nog best een wandeling van het Martin Luther King Jr. Memorial naar het Smithsonian metrostation, maar die is niet saai dus het gaat snel. Daar neem ik afscheid want zij willen nog naar een Starbucks. Het was een leuk gezin om rond te leiden, zoals altijd!

Een monumentje voor de bewoners van Washington die in de Eerste Wereldoorlog zijn overleden

Mijn trein komt gelukkig meteen aanrijden en ik vind nog een zitplaats. Lorraine heeft vanmiddag voor Orion gezorgd dus ik vind een blije hond in zijn bench. Ik maak een sake bloody Mary voor mezelf en geniet daar in mijn hangmatstoel van.

Rick komt thuis met eten van Al Nakheel, een Libanees restaurant. Voor mij heeft hij de gegrilde halloumi kaas en fatoush salade mee. Rick heeft dezelfde salade en kip en rundvlees spiesjes. Het is een lekker zomers maal.

Zorro vindt een doos en gaat er natuurlijk in zitten

Daarna ben ik gewoon afgepeigerd. Ik ga met mijn voeten omhoog tv kijken en zeker vroeg naar bed. Hopelijk is het morgen een betere dag qua pijnen en in ieder geval heb ik dan een broodnodige massage.