Afscheid nemen van Kai

Mijn bed is erg lekker vanochtend en met wat moeite sta ik iets over achten op. Laat voor mijn doen tegenwoordig. Rick komt net boven om te douchen en Kai bleef gisteravond laat weg en ligt nog in diepe rust.

Het is al zesentwintig graden als ik het deck opstap. Dag twee van deze hittegolf, het kwik zal oplopen tot 34 graden vandaag en het zal als tegen de 40 graden voelen. Gelukkig vind ik deze warmte heerlijk. Ik maak ontbijt en eet dat buiten op.

De scholen in Fairfax County zijn vandaag weer begonnen en heel veel kinderen lopen langs ons huis naar de basisschool waar onze kinderen jaren geleden heen gingen. Vroeger maakte ik op deze dag een hoorn met lekkers en schoolspullen erin om te geven als ze thuis kwamen (gebaseerd op een Duitse traditie). Ik hoor de kinderen er soms nog over, dus dat werd altijd zeer gewaardeerd.

Kai komt ook naar beneden, maar na zijn ontbijt gaat hij weer op de bank liggen, zo moe is hij. Ik ga mijn uur cardio op de elliptische machine doen en als ik beneden kom ligt Kai er nog steeds. Hopelijk gaat hij dan kunnen slapen tijdens zijn nachtvlucht als hij zo moe is.

Toch moet Kai de rest van zijn spullen inpakken. Opeens komt hij naar beneden met een opgegeten doosje waar chocola inzat. Orion heeft de rits van Kai's tas met zijn tanden geopend en de bonbons eruit gevist en opgegeten! Dit was een cadeautje voor Raquel, maar gelukkig kunnen we nog een nieuw doosje halen.

Voor zijn voorlopig weer laatste lunch in de VS wil Kai graag naar Cava. Ik vind dat prima en we bestellen onze zeer verschillende salades. Dat is zo grappig met dit soort restaurants. Ik heb een basis van spinazie, wat gegrilde kip, komkommer, tomaat en een beetje yoghurt dille dressing. Het smaakt weer zeer goed.

Op weg naar huis belt mijn zus en ook mijn neefje is terug naar school vandaag. Mijn nichtjes, die op een prive school zitten, gaan volgende week terug. Vroeger was dat hier ook zo, terug na Labor Day, maar helaas is het nu een week eerder. Daardoor gaat het zwembad deze laatste zomerweek pas om vier uur open. Vanmiddag heb ik daar dus geen tijd voor.

Rick komt om een uur of half drie thuis. We weten nog steeds niet wie die Disney boeken op onze stoep legde en wij hebben geen zin om ze te houden. Bij de basisschool is er een gratis bibliotheekje waar je boeken in kunt doen voor anderen om mee te nemen. Daar brengen we de boeken heen, maar we blijven het zo raar vinden dat ze zo achter werden gelaten bij ons!

Voor we het weten is het vijf uur en tijd om naar het vliegveld te gaan. Daar komen we drie uur voor Kai's vertrek aan. Hij is zo ingecheckt bij Iceland Air en zijn basgitaar moet ergens anders afgeleverd worden.

Lopend naar de terminal

Het is heel rustig bij Dulles!

Het is veel rustiger op het vliegveld dan we hadden gedacht en we strijken neer bij District Chophouse. Daar bestelt Kai een bacon en kaas burger met zoete aardappelfrietjes want hij heeft geen eten gekocht voor zijn vlucht. Ik geniet van een lekkere bloody Mary.

Dan is het toch echt tijd voor het afscheid. Ik geef Kai een paar flinke knuffels en dan geeft hij Rick en mij samen een knuffel. Tot nu toe houd ik het nog droog dus dit moet het voor mij zijn. Maar Rick heeft andere ideeen en houd Kai aan de praat en geeft hem nog wat geld.

De waterlanders komen voor mij dan toch tevoorschijn. Ik ben onredelijk boos op Rick om het onnodig lengen van het afscheid.  Natuurlijk had hij ook zijn emoties om mee om te gaan. Gelukkig kunnen we dat goed bespreken en hand in hand lopen we het vliegveld uit. Het is moeilijker omdat we niet weten wanneer we Kai weer zullen zien.

In het Reston Town Center gaan we bij Barcelona tapa's eten. Nu zou je denken dat het op een dinsdagavond rustig zou zijn. Niets is minder waar! Rick zet me voor het restaurant af en ik wacht in de rij voor de hostess.

Voor een tafel is er een wachttijd van minstens een half uur, maar de vriendelijke hostess zegt dat er aan andere kant van de bar nog een paar krukken vrij zijn. Ik baan me een weg door de vele lichamen en inderdaad, nog twee krukken!

Rick komt al snel en Tyler is onze bartender. We bestellen wat chorizo, serrano ham en worst met peperkorrels als charcuterie en een gemengde salade met olijven, tomaat en ui. Het is heel lekker, maar net niet genoeg voor ons hele maal. We bestellen de gegrilde garnalen en paddenstoelen er ook bij en dan zijn we helemaal voldaan.

Saskia sms-te vanochtend al dat ze zich naar voelde, maar nu heeft ze koorts en voelt zich miserabel. Wat zou ik dan graag in de auto stappen om haar te verzorgen. In plaats daarvan bel ik haar om te laten weten dat Rick en ik aan haar denken. Vroeger vond ik het zo erg om alleen ziek te zijn en ik kan me zo voorstellen dat Saskia zich ook zo voelt.

Zo dacht ik op deze eerste schooldag voor onze county terug aan vroeger en wat we deden met de kinderen. Tegelijkertijd realiseer ik me (niet voor het eerst) dat we altijd ouders blijven, ongeacht de leeftijd van de kinderen. Als er een ziek is of verdrietig kunnen we nu niet meer direct gaan knuffelen, maar we zijn er niet minder ontdaan van.