Alweer staan we om acht uur naast ons bed. Althans, Rick, ik heb wat meer moeite mijn dromen te verlaten. Maar, zoals afgesproken, staan we keurig om kwart voor negen bij de ingang van het hotel. Athena volgt al snel en haar ouders niet veel later.
Tijd om het strand en zijn leuke diertjes te verlaten, helaas
Athena en Kai zijn op zoek naar leuke ansichtkaarten. Kai wil er een naar Raquel, zijn vriendin, sturen en Athena stuurt altijd kaarten naar vrienden. Die kaarten zijn echter niet zo makkelijk te vinden op dit eiland. De winkels waar we langs lopen hebben ze ze in ieder geval niet. Dat wordt dus aan het "te doen" lijstje voor vertrek toegevoegd.
Eerst dachten we nog even op het strand te willen gaan wandelen, maar het is zo warm en vochtig dat we daarvan af zien. We pakken de auto's in en na nog een laatste foto van de zee vanaf het balkon van de kamer van BJ en AM te hebben genomen checken we allemaal uit.
We rijden dit keer naar het noorden van het eiland om de Barnegat vuurtoren te bezoeken. Als je denkt dat dat Nederlands klinkt heb je gelijk want het water eromheen is in de zeventiende eeuw door Nederlanders Barnegat genoemd.
Onderweg kijken we uit naar winkels, die mogelijk kaarten verkopen, maar vinden er geen. In het bezoekerscentrum van de vuurtoren hebben ze kaarten van de vuurtoren, maar die willen de dame en de heer niet.
We lopen naar de vuurtoren en BJ trakteert ons op kaartjes naar boven. Dit is de op een na hoogste vuurtoren in New Jersey met iets meer dan vijftig meter. De trap naar boven heeft 217 treden en bij ieder raampje staat hoeveel treden we al hebben gelopen.
Een aantal maanden geleden ergerde ik me nog aan mezelf omdat ik niet goed in een keer naar boven kon lopen. Dit keer loop ik zonder oponthoud en zonder buiten adem te raken de toren op. Ik dank mijn dagelijkse tien trappen lopen voor de Fitbit daarvoor en besluit langzaamaan meer trappen toe te voegen aan die routine.
Bovenin hebben we mooi uitzicht op Long Beach Island en het vaste land. We maken een aantal foto's en gaan dan weer naar beneden. Dat gaat natuurlijk beduidend sneller dan naar boven!
Ana Maria en ik kopen dit certificaat dat we "Old Barney" hebben beklommen, toch leuk
Onderaan de vuurtoren is ook een souvenirwinkel en daar vindt Kai wonder boven wonder zijn ansichtkaart voor Raquel. Athena slaagt niet, maar zij gaan nog naar New York en zij zegt daar wel haar kaarten te gaan kopen.
Het is intussen ruim lunchtijd en we besluiten bij de Plantation Restaurant te gaan eten. Dat wordt weer een prima maal. Ik bestel de mosselen en die zijn heerlijk in een pittige tomatensaus. Alleen zijn twee ervan niet open gegaan en ik laat dat aan de serveerster weten, gewoon zodat ze daarvan op de hoogte zijn.
Onze laatste stop voor het afscheid is Ron Jon's. Daar vind ik nog een haarband met een zonnebloem en haarbandjes voor een paardenstaart. Ook is er een grote baddoek, die heel fijn zal zijn voor het zwembad en strand. Verder neem ik een zonnebril met een blauw montuur mee, die past mooi bij mijn kleding als ik rondleidingen geef.
De anderen vinden ook allerlei leuks terwijl Kai buiten met zijn vriendin telefoneert. Dan is het moment van het laatste afscheid van familie toch echt gekomen. Berend Jan, Ana Maria en Athena gaan voor een paar nachtjes naar New York voor ze terug naar Ottawa rijden.
Na onze van nog vol te hebben laten gooien (in New Jersey is er geen self service, een van de vele ongewone dingen in deze staat) stellen wij onze GPS in op thuis. Onderweg schrijf ik zoveel mogelijk van mijn blogs zodat ik er alleen nog maar foto's bij hoef te doen. Hoewel "alleen maar", er zijn zoveel foto's dat dat ook nog wat tijd zal nemen.
Op het eiland zijn er trouwens overal "clams" (kokkels)
Zonder oponthoud behalve een snelle plaspauze komen we net na zeven uur weer in Vienna. Daar wachten vijf dieren ons met smart op. Op het tapijt ligt ook weer een halve Orion dus morgen moet ik hem weer kammen.
We ruimen de van zoveel mogelijk uit en bestellen dan eten van Al Nakheel. Voor mij de fatoush salade met veel sumac en de gegrilde Halloumi kaas. Met zijn drieen eten we het op en praten nog na over de afgelopen fantastische dagen.
Dan gaan we verder met onze foto's en ik met mijn blogs. Het zal nog wel even duren voor alle foto's online staan en nog langer voor de professionele foto's worden vrijgegeven. Het was een sprookjesachtige trouwdag en een lekker ontspannen weekend. Jammer dat het alweer voorbij is, maar "de herinnering blijft" (al is dat wel een tragisch liedje).
3 reacties:
Vanwege mijn vakantie heb ik net even “bijgelezen”! Wat ontzettend leuk om zo uitgebreid te kunnen lezen over de dagen rondom de bruiloft en natuurlijk ook de grote dag zelf! Gefeliciteerd met dit lieve bruidspaar!
Wat geweldig dat het allemaal zo goed is verlopen en wat zagen jullie er allemaal mooi uit!! Katja straalde helemaal!
Ben benieuwd naar de professionele foto’s! Fijn ook om te lezen dat Kai weer een liefde in zijn leven heeft!
Grappig dat er toch veel andere tradities zijn rondom trouwen zoals de rehearsel en het rehearsel diner, dat kennen we hier helemaal niet!
Weer een heerlijke dag met familie! En wat leuk dat Kai weer een vriendin heeft. Het bevalt hem nog steeds goed in Duitsland?
Toch ook weer fijn om thuis te zijn hè, bij de dieren.
@Wentje - Weet ik, hier hoort het erbij, vrijwel iedere bruiloft heeft een rehearsal
@Petra - Ja, hij vindt het prima in Duitsland, maar ik denk niet dat hij blijft waar hij nu is als hij klaar is.
Een reactie posten