Kai met wat moeite naar Michigan

Alexa wekt me om kwart voor acht, maar ik ben al wakker omdat Rick eerder opstond. Vanochtend moet ik Kai naar het vliegveld brengen. Althans, dat denk ik, maar als ik me aan het klaarmaken ben komt Kai melden dat zijn vlucht geannuleerd is.

Rick is aan de telefoon met American Airlines als ik beneden kom. Kai had de enige directe vlucht van Washington naar Grand Rapids en de enige andere vluchten vandaag gaan via Charlotte, North Carolina (een flink stuk naar het zuiden) en komen om half elf vanavond aan.

Er zit niets anders op dan die te boeken. Rick belt daarna zijn vader, die Kai in Grand Rapids op gaat halen. Die is natuurlijk helemaal niet blij met zo'n late aankomst, want hij moet tenminste drie kwartier rijden om in Grand Rapids te komen. Maar ja, het is wat het is.

Dat betekent dat Kai hier tot na de lunch nog is. We eten eerst gebakken eieren met tomaat als ontbijt en vertrekken dan tegelijkertijd met Rick. Hij gaat naar zijn werk en wij naar Anytime Fitness. Daar doe ik een uur cardio en dan komt Sharon me halen voor de personal training.

Zij is vervroegd terug van het strand, want ze vonden het te heet en haar dochter wilde eigenlijk een week om zich voor te bereiden terug naar college te gaan. Mijn voordeel want zo hoef ik niet zelf te bedenken welke gewichtenoefeningen te doen.

Thuis loop ik de trap nog even tien keer op en af en dan moet Orion nodig gekamd worden! Ik krijg er weer een halve hond uit en nog steeds steken de plukken uit zijn vacht. Jammer genoeg vindt hij het helemaal niet fijn dus ik kam het allerergste eruit.

Dan is het tijd om lunch te halen. Kai neemt die van hem van Cava, net als Rick vindt hij het daar lekkerder dan bij Chopt. Mij is het te zwaar en ik ga dus wel naar Chopt, daar haal ik een salade met spinazie en garnalen.

Thuis eten we het gauw op en dan pakt Kai in en gaan we op weg naar National Airport (officieel Reagan National Airport, maar de lokale bevolking waaronder wij is na jaren nog steeds niet aan dat "Reagan" gewend). Het verkeer is goed en een half uurtje laat neem ik voor vijf dagen afscheid van Kai.

Hij gaat in Michigan onder anderen naar de jaarlijkse familie reunie. Dat is iets heel Amerikaans en voor de Engle familie is het ieder jaar de tweede zondag in augustus nabije familie, maar eens in de zoveel jaar komt de uitgebreide familie bij elkaar.

Dit jaar is het de nabije familie, wel zo leuk voor Kai. Soms zijn familie reunies elders en zien wij tijdens rondleidingen mensen met allemaal hetzelfde shirtje van een familie door de stad lopen.

Ook al is het maar vijf dagen ik moet toch weer even slikken bij het afscheid. Heel egoistisch baal ik ervan dat vijf dagen van Kai's bezoek hier van ons af worden genomen, maar ik realiseer me ook dat mijn schoonvader er niet jonger op wordt en bovendien kanker heeft, al lijkt dat op het moment onder controle.

Het is belangrijk voor mij dat de kinderen hun grootouders zien als dat lukt. Tijdens de bruiloft was het daarom goed dat mijn ouders en schoonvader er waren voor Katja. Dat zijn herinneringen, die niet meer af worden genomen.

Op de terugweg kom ik even in de file terecht, maar loop om tien over twee het zwembad binnen. Daar vind ik meteen een stoel onder een parasol en installeer me daar. Als de kinderen het bad uit gefloten worden om kwart voor drie begin ik aan mijn kilometer zwemmen.

Iets meer dan een half uur later ben ik daar klaar mee. Ik bedenk me nog dat ik misschien bij de volgende kinderpauzes nog wat meer baantjes kan trekken, maar daar kan ik me niet toe zetten. Ik ben moe en mijn boek is spannend dus ik lees tot zes uur op mijn ligstoel.

Rick is inmiddels thuis en het gras aan het maaien. Ik zie dat op de webcam en als hij bijna klaar is ga ik ook huiswaarts. Ik verkleed me en dan gaan we naar Pazzo Pomodoro voor ons avondeten. Michael aan de bar weet al dat ik een sauvignon blanc wil en dat we het prosciutto en kaas plankje als voorafje willen (meer dan de helft gaat mee naar huis).

En ik heb een nieuwe favoriet in dit restaurant, de Zuppa di Pesce! Een Italiaanse bouillabaisse met mosselen, clams, garnalen, calamari en een stuk vis. Het is zo'n lekkere "soep" dat ik het als de vis op is nog met een rietje (raadde Michael, de bar tender, aan) opdrink. Rick nam de zalm maar was daar niet zo weg van.

Intussen heeft Kai Charlotte verlaten op weg naar Grand Rapids. Rick en ik gaan dus weer een "empty nest" weekend tegemoet en dat vinden we eigenlijk wel prima. Ik heb morgenmiddag een halve dag rondleiding en maak me zorgen om de demonstratie van neo-Nazi's voor het Witte Huis. Hopelijk hebben wij daar geen last van want de politie maakt zich klaar voor confrontaties.