Lunch en museumbezoek met Nederlandse vrienden

Als we beneden komen zien we dat het vannacht geregend heeft. Gelukkig is het weer droog dus ik kan mijn koffie en ontbijt wel op het deck genieten. Ik ben dol op Snickers maar heb toch wat onvriendelijke woorden voor hem als hij zijn nagel in mijn vinger haakt om te proberen een stukje gerookte zalm van mijn bord te stelen! Hij wordt steeds brutaler!

Na het eten ga ik gauw naar boven voor mijn uur cardio. Om tien uur ben ik daar al klaar mee, lekker vroeg! Dat komt ook omdat ik naar de stad ga. Ik maak me daar klaar voor, laat Orion even uit en vertrek dan. Ik zie Lorraine buiten en vraag haar of ze Orion om een uur of drie even uit kan laten en dat doet ze met graagte.

Tot mijn verbazing vind ik een parkeerplek vlakbij de ingang van het metrostation. De trein staat ook al klaar en een paar minuten later vertrekken we. Ik heb met Danielle en Arjan afgesproken bij het Generaal Lafayette standbeeld voor het Witte Huis.

Zij komen lopen van het Lincoln Memorial en komen een kwartiertje later. Ik heb intussen een bankje in de schaduw opgezocht en vermaak me met mensen kijken. Danielle en Arjan vinden mij daar.

Gelukkig zeggen ze trek te hebben want mijn maag rommelt ook flink. Ik stel voor naar Le Pain Quotidien te gaan. Daar vinden we nog precies een tafel vrij. We bestellen alle drie salades, gerookte zalm voor Danielle en mij en kip voor Arjan. Het smaakt voortreffelijk en is heel gezellig.

We bespreken wat we vanmiddag willen doen en de keuze valt op het American History Museum. Het is duidelijk alweer even geleden dat ik hier was, want er is opeens een IMAX theater. We willen beginnen op de tweede verdieping maar de westelijke vleugel daarvan is nog gesloten tot deze herfst. Ik kan de oostelijke trap niet meteen vinden dus beginnen we maar met het westelijke gedeelte van de eerste verdieping.

De tentoonstellingen, die daar zijn, zijn nieuw voor mij. Een gaat over het ontstaan en de geschiedenis van deze democratie, erg interessant. De ander heeft de geschiedenis van de bevolking van het land. Hier komt Nieuw Amsterdam ook in voor. Bij deze tentoonstelling realiseer ik me weer hoe divers dit land eigenlijk is. Het lijkt altijd een homogeen land, maar dat is het niet. Ieder gedeelte heeft een andere geschiedenis.

Het gedeelte met de Star Spangled Banner vind ik altijd weer indrukwekkend. Die vlag waar het volkslied op gebaseerd is ligt met zo min mogelijk licht erop gepreserveerd. Tot eind jaren negentig hing hij nog, weliswaar met versterking erachter. Die versterking is weggehaald en nu is de stof bijna vergaan, vandaar het voorzichtige ermee.

Nu vinden we de trappen naar het oostelijke gedeelte van de tweede verdieping makkelijk. Daar bekijken we eerst de jurken van de First Ladies. Melania Trumps inauguratie baljurk hangt nu op de ereplaats. Ik vind het een saaie jurk en dat is niet omdat ik Trump niet kan uitstaan.

De tentoonstelling over de presidenten en hun gezinnen is altijd weer leuk en interessant. We kijken het filmpje over de geschiedenis van de bewoners, bruiloften, kinderen en huisdieren in het Witte Huis. Hier is gelukkig nog niets over Trump te bekennen.

Politieke tekeningen met de jaren

Dan volgt op de eerste verdieping westkant nog een exhibitie waar we onder anderen de stoelen van Edith en Archie Bunker kunnen zien. Ik denk toch dat die niets meer betekenen voor mensen van de generatie van onze kinderen. Verder is er de Swedish Chef van de Muppets en meer Americana. Ik denk dat het meest hiervan naar de nieuwe tentoonstelling zal verhuizen want daar gaan de muiltjes van Dorothy van de Wizard of Oz ook heen zo te zien.

Op de begane grond bekijken we nog de enorme tentoonstelling met treinen, bussen, auto's en schepen. We luisteren naar het verhaal van een vrouwelijke passagier op een schip van New York naar Engeland in de 18e eeuw. Geen pretje!!

Een van de eerste schoolbussen

Dan komen we terecht bij de keuken van Julia Childs en de tentoonstelling over de geschiedenis van voedsel en wijn in de VS. Ik moet zeggen dat de cuisine in de VS in de jaren dat ik hier woon flink verfijnd is. Natuurlijk wonen wij in een heel divers gebied en kunnen bijna alle cuisines vinden. Maar ook buiten de grote steden kun je veel lekkerder en gezonder eten dan vroeger.

Het loopt al tegen vieren en we hebben eigenlijk wel genoeg gezien dus slaan de westelijke vleugel van de begane grond over. We kijken nog even rond in de leuke winkel en Danielle vindt een paar magneten voor haar collectie. We zien ook een pakje kaarten met wetenswaardigheden over Washington. Die kopen we beiden, want wie weet leer ik er ook nog wat van.

Buiten is het weer alsof er een warme vochtige deken over ons heen wordt gegooid. De beloofde onweersbuien (60% kans) blijven gelukkig uit. We lopen naar de Marriott Marquis, hun hotel. Dat is nog best een wandeling langs 10th Street, onder anderen komen we langs het Ford's Theatre waar Lincoln werd vermoord en de "5th Avenue" van Washington, City Center DC.

Eenmaal in het Marriott Marquis haalt Danielle een cadeautje voor mij van hun kamer. Dat is een stuk heerlijke kaas, ik kan niet wachten eraan te beginnen, en een aantal leuke tijdschriften. Die gaan graag mee naar huis om in mijn luie stoel te lezen.

Arjan vraagt of ik nog tijd heb om iets te drinken en daar zeg ik nooit nee tegen. Het wordt nog een gezellig half uurtje met een bloody Mary voor mij, een biertje voor Arjan en Danielle houdt het wijselijk bij water. Ik vind het altijd best moeilijk om weer afscheid te nemen, maar ik moet nu echt terug naar huis.

Voor het hotel staat al een taxi klaar en ik maak het mezelf makkelijk en neem die naar het Smithsonian metrostation. Daar hoef ik maar een paar minuten te wachten op mijn trein. Rick is intussen al thuis en in het zwembad. Ik benijd hem even, maar ben toch te moe om daar nog heen te gaan.

Eenmaal terug in Vienna haal ik mijn van op en thuis tref ik Rick al klaar om te gaan eten. Dat vind ik ook prima. Rick vindt zijn dieet niet meer fijn (zijn dieten ook over het algemeen niet als je jezelf zo aan banden legt). Ik probeer hem blij te maken en we gaan naar BSide.

Daar vinden we wonder boven wonder vrijwel meteen twee stoelen aan de bar. Jag is zoals gewoonlijk onze bartender. We bestellen charcuterie en een komkommersalade, die werkelijk heerlijk is. Het stemt Rick wat beter want hij heeft er veel moeite mee dat hij geen pizza of pasta mag eten. Ik snap het wel en ben blij dat ik van nature groentes lekker vind en dat soort dingen me gestolen kunnen worden.

Zo gaan we het lange Labor Day weekend in, algemeen gezien als het einde van de zomer al is dat eigenlijk pas eind september. Wij hebben geen specifieke plannen dus benieuwd wat dit weekend ons gaat brengen!

Mijn trouwe maatje