Gisteravond ging ik redelijk op tijd naar bed, maar de anderen kwamen na middernacht terug van de film. Rick staat wat later dan gewoonlijk om kwart voor acht op en Kai is zoals altijd ook vroeg beneden.
De meisjes en ik blijven nog wat liggen en Katja vooral wil ook nog slapen. Dat lukt niet met een constant blaffende Django in de achtertuin. Zij roept dan ook naar beneden om de honden alsjeblieft binnen te laten!
Intussen ben ik klaarwakker en ga maar naar beneden. Daar maakt Rick zich klaar om naar zijn werk te gaan en ik wacht tot Katja boven water komt. Kai en Saskia zijn veganistische donuts gaan halen in Frederick, Maryland, een uur rijden weg.
Voor Katja en mij haal ik hetzelfde ontbijt als gisteren. Dit keer krijgt Katja wel haar gewenste ei en bacon egg bites. Ik doe ze in de magnetron (die uit staat natuurlijk) om te voorkomen dat Orion ze weer steelt voor Katja beneden komt!
We eten samen ontbijt en dan gaat Katja inpakken. Jammer genoeg zijn Kai en Saskia niet op tijd terug om afscheid te nemen. Katja kan niet wachten want ze wil Kevins moeder helpen met de voorbereidingen voor Kevins dertigjarige verjaardagsfeest vanavond. Zoals zo vaak gebeurt tegenwoordig wordt er via het internet afscheid genomen van Kai en Saskia.
Zodra Katja en Django vertrokken zijn ga ik naar boven voor mijn cardio. Ik heb al een half uurtje op de plaats gelopen op het deck terwijl Katja zich klaarmaakte en hoef dus nog maar een half uur op de elliptische machine te doen. De trappen laat ik vandaag voor wat ze zijn. Een keer per week mag het wat minder fanatiek.
Kennelijk hebben Saskia en Kai na de donuts zin in een gezonde lunch en vragen of we naar Cava kunnen gaan. Dat vind ik prima en we gaan op weg. Voor we de oprit af zijn wijst Kai op een doos bij de voordeuren. Die is van 1-800Flowers.com en ik weet dat het voor mij is van Rick voor onze 30-jarige huwelijksverjaardag maandag.
Gauw haal ik de doos uit de zon, want wie weet hoe lang die daar al staat in bijna 35 graden, en zet hem in de garage. De lunch wordt erg gezellig met mijn overgebleven twee schatten van kinderen. Zij hebben hetzelfde gevoel voor humor en lachen wat af. We nemen alle drie iets heel anders en het smaakt ons prima.
Thuis open ik de bloemendoos en vind twee dozijn rode rozen. Prachtige bloemen met een heel lief persoonlijk briefje van Rick. Alleen hebben ze de bloemen droog van weet ik waar verzonden en als ik ze in een vaas zet verliezen ze al heel wat blaadjes. Dat niet alleen, een ervan is gewoon gebroken ingepakt!
Natuurlijk ben ik met het cadeau heel erg blij, maar ik vind dat Rick moet weten dat hij geen waar voor zijn geld kreeg. Ik maak een foto van de geknakte roos en de vele bloemblaadjes zodat hij die naar 1-800Flowers.com kan sturen en ik bel hem om te bedanken en te vertellen hoe zonde het is dat die bloemen al zo gestrest aankwamen.
Jammer genoeg heb ik tijdens de lunch Kai en Saskia niet kunnen overhalen mee naar het zwembad te gaan. Kai heeft werk en Saskia is moe van de late avond gisteren. Ik ga wel, want het is 34 graden en koel water klinkt dan heel goed.
De banen zijn weer bezet door een paar kinderen, die een twee uur (!) lange les hebben. Als ik mijn spullen neer heb gelegd zie ik dat een man al gevraagd heeft of hij een van de banen kan gebruiken. Ik weet niet of ik de lessende kinderen ook uit de andere baan kan sturen dus blijf maar wachten tot ze klaar zijn.
Dat duurt en duurt en de man zwemt ook lang. Ik ga dan maar met mijn Kindle van het koele water genieten. Die is waterdicht dus ik hoef me geen zorgen te maken over spetterende kinderen. Het water is heerlijk!
De vragen doorlezend merk ik dat ik eigenlijk niet zo heel veel kan bijdragen. Ze zijn 33 jaar getrouwd geweest en ik ken Chris daarvan zo'n 21 jaar vrij goed, maar pas de afgelopen vijf jaar zijn we echt dikke vriendinnen geworden. Over het begin van hun huwelijk weet ik dus niets.
Dat sms ik naar Chris en zij schrijft terug dat ze naar het zwembad komt en dan kunnen we erover praten. Ze heeft me natuurlijk al heel wat verteld, ook tijdens onze reis naar Nevada en Utah deze lente. We bepalen dat ik zondag zoveel mogelijk ga beantwoorden en we dan dinsdag samen zullen komen om erover te praten.
Als niet-gelovige probeer ik te begrijpen waarom deze nietigverklaring zo belangrijk is voor haar. Ik denk dat het een soort afsluiting voor haar is. In ieder geval wil ik alles doen om haar erbij te helpen.
Intussen pakken donkere wolken zich samen en zie ik op de webcam dat Rick thuis is. Ik neem dus afscheid van Chris en loop huiswaarts. Net voor het onweer haal ik het en dan dondert en bliksemt het vervaarlijk.
Daar word ik enorm verrast door een prachtig boeket met dertig verschillend gekleurde rozen op het keukeneiland. Zo mooi heb ik er nog nooit een gehad! Rick vertelt trots dat hij vond dat hij het goed moest doen en voila! De plaatselijke bloemist maakte het vers voor hem. Echt blij ben ik ermee (ook met de rode rozen, hoor, en die staan ook mooi te bloeien in de vaas).
Saskia wil graag bij Glory Days gaan eten. Daar hebben ze de veganistische "Impossible" burger, die net als een echte burger schijnt te smaken. Kai, Saskia en Rick bestellen die allemaal, maar ik houd het bij de BLT zalm salade zonder avocado en wonton. We smullen allemaal en Saskia kent de serveerster, die zorgt dat alles goed gaat.
Saskia helpt met mijn dagelijkse schaduw en reflecties foto
Na de lekkere maaltijd gaan we allemaal ontspannen thuis. We zijn allemaal moe en hopelijk lukt het vanavond op tijd naar bed te gaan. Morgen heb ik een rondleiding, die dit seizoen wel heel vaak op het weekend vallen.
3 reacties:
Het stukje over je vriendin viel mij meteen op.
Mijn eerste huwelijk was ook in de RK kerk bezegeld.
En toen wij gescheiden waren ben ik uiteindelijk ook gescheiden voor de kerk.
Het is voor mij nu mogelijk om wéér voor de kerk te trouwen.
Er is echt een goed onderbouwde reden zijn voor deze scheiding.
Ik kan me de sessies nog herinneren met onze pastoor en de gesprekken die nodig waren met getuigen.
Maar uiteindelijk is het goed gekeurd door het officialaat en heb ik de papieren in bezit, compleet met stempels van het Bisdom.
Een hele toestand en ik kan me voorstellen dat het voor je vriendin heel emotioneel kan zijn om deze weg te gaan.
Wens haar succes en sterkte!!
Jammer dat Katja weer weg is!
Wat zonde van de rode rozen. Apart dat ze de doos voor de deur zetten en niet aanbellen. Zeker met die temperaturen.
Maar ach...nu heb je 2 bossen staan.
Ik ben ook niet gelovig dus ik weet er ook niks van. Maar ik kan me wel voorstellen dat je, als je eenmaal gescheiden bent, dat op alle fronten wil zijn. Anders voelt het toch als een los draadje waardoor je niet volledig verder kunt, lijkt mij zo.
Maar wat een proces zeg. Fijn dat je haar daarbij helpt.
@Irene - Nu jij het zo beschrijft begrijp ik het ook beter. Inderdaad, geen lijntje houden. Ik vind het alleen zo raar dat je door al die pijnlijke emoties moet om gescheiden te worden voor de kerk. Chris was weer helemaal emotioneel erdoor.
@Petra - Ja, twee mooie bossen, hoewel de rode echt geleden heeft. Dat proces is wat me zo verbaast. Het brengt alle pijn weer naar boven en waarom willen ze dat?
Een reactie posten