Een gezellige dag met vriendinnen

Vannacht heb ik heerlijk geslapen en werd pas om kwart voor zeven wakker. Rick begrijpt er niets van want een van de zwaarste onweren, die wij ooit gehad hebben, wekte hem en Orion blafte er zelfs tegen. Ik heb er niets van gemerkt (de rest van de dag heeft iedereen het over HET onweer en ik houd wel van een flink onweer veilig binnen dus jammer dat ik het gemist heb).

Het plenst nog steeds als ik mijn ontbijt van tomaat, oude kaas en vlaszaad crackers eet. Ik heb afgesproken om te gaan wandelen met Mary Ellen behalve als het zou regenen. Wonder boven wonder wordt het net voor negenen droog en ik zie voorlopig niks nieuws op de radar app.

Ik draag Katja's verjaardagscadeautje, ze kent me goed!

Jammer genoeg kan ik Orion niet meenemen. Ik ga Mary Ellen ophalen en ook zij laat haar honden thuis. Het is alweer een tijd geleden dat we zo'n wandeling maakten. Mary Ellen is met pensioen en heeft nu alle tijd. Ik zie ernaar uit meer met haar te doen.

De dogwoods zijn (bijna) de eerste bomen, die bloeien en ook de eerste met herfstkleuren

We wandelen voor meer dan een uur en zijn doorweekt, zo vochtig is het, maar het regent niet. Als ik Mary Ellen thuis heb afgezet loop ik nog een stuk verder tot ik mijn tienduizend stappen bijeen heb. Dan haal ik Orion thuis op en neem hem ook nog mee voor een wandeling.

Het overgrote deel van de ochtend is voorbij en na nog wat was opgevouwen te hebben fris ik me op en vertrek naar het centrum van Vienna. Het is somber en regenachtig, hoewel wel warm. Toch heb ik op zo'n dag zin in pho.

Bij Viet Aroma zit het vol, maar er komt net een tafel vrij. Ik ben blij te zien dat dit restaurant het zo goed doet, want ze hebben heerlijk eten. Ik ben hier al zo vaak geweest dat de serveerster weet wat ik wil, de groentes en kip pho zonder noedels. Het smaakt weer opperbest.

Walgreens is hier vlakbij dus ik haal een van Orions medicijnen daar op. Met de kortingskaart kost me dat $20, maar ik zie op de bon dat ik daarmee $160 heb bespaard!!! Het is werkelijk onvoorstelbaar wat de kosten van medicijnen zijn hier.

Volgende week wil ik Disney World bezoeken en ik wil bij de Disney Store armbanden en kaartjes daarvoor kopen. Ik rijd naar Tysons Corner Mall (die dit jaar vijftig jaar oud is) en parkeer bij de Macy's.

De Disney Store ligt daarnaast en er binnen lopend ben ik gelijk in de sfeer. Ik kijk even of er magneten zijn, want die wil ik voor de deur van onze kamer tijdens de cruise. Die zijn er niet en dan stelt de vriendelijke medewerkster me ook teleur. Ik kan hier wel kaartjes kopen, maar geen magic bands. Volgens haar kunnen die tickets ook niet op zo'n band gezet worden, wat later niet waar blijkt te zijn.

Onverrichterzake vertrek ik dus weer. Nu op zoek naar een nieuwe plant voor onze familiekamer. De vorige lag dood op de grond toen we uit Las Vegas kwamen. De moordenaar is natuurlijk weer eens onbekend. Het verbaasde ons wel dat Patricia het niet heeft gezien, maar misschien viel het niet op.

Bij de Giant zie ik een mooi bloeiende chrysant. Die wordt het. Tijdens mijn wandeling met Mary Ellen zagen we de eerste herfstkleuren en ik moet er van mezelf nu aan geloven. Vrijdag gaan de zomerspullen naar boven en komen de herfstspullen naar beneden. Er zijn zelfs al huizen versierd voor Halloween in de buurt!

Een van de redenen dat ik me niet in herfststemming kan verplaatsen is de temperatuur. Florence is eindelijk vertrokken en nu komt de zon tevoorschijn. Het is dan ook meteen 28 graden en ik lees een tijdje op het deck.

Dan ga ik me klaarmaken voor het maandelijkse happy hour. Chris komt me om tien voor half zes ophalen en dan wachten we tot Mary Ellen ook klaar is om mee te gaan. Chris en Mary Ellen zijn buren en alle drie zijn we goede vriendinnen hoewel Mary Ellen pas nu na een heel drukke tijd weer wat meer beschikbaar is.

Bij Red Galanga verwachtte ik nog twee dames, maar die zijn er (nog) niet. We hebben met zijn drieen genoeg gesprekstof en bestellen wat drankjes en eten. Ik neem edamame en sashimi, altijd weer super lekker.

Laura komt later en verontschuldigt zich dat ze in slaap was gevallen. Zij was gisteravond tot laat bezig ons leuke stadje niet met enorme appartementengebouwen te laten vullen. Rick was daar ook bij en het is tenminste gelukt de bouwvergunning daarvoor te vertragen.

Het gesprek vloeit zoals altijd heel makkelijk en Chris en Mary Ellen onttrekken zich er met moeite van, want Chris moet bijles geven en Mary Ellen koken voor haar laatste kind thuis. Kirsten is er inmiddels ook en Laura, zij en ik hebben ook geen gebrek aan gesprekstof.

Tegen zevenen rekenen we toch maar af en Rick wacht buiten al op me. We praten nog wat bij met Kirsten, die Rick ook goed kent, en gaan dan huiswaarts. Intussen is het prachtig weer en hopelijk blijft dat even zo.