Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zondag, september 02, 2018

Labor Day weekend

Vijftien jaar bloggen!

Zaterdag

Rick staat al heel vroeg op, maar mij niet gezien. Acht uur is een prima tijd vind ik. Gevolg is dat Rick zijn dieet ontbijt al op heeft. We gaan dus naar Starbucks voor onze koffies en mijn eiwit egg bites. We drinken en ik eet aan een tafeltje op hun terrasje.

Dan rijden we naar de Suntrust bank vlakbij want ik moet de enquete van de katholieke kerk ondertekenen in het bijzijn van een notaris. Jammer genoeg is deze branche nog niet open, zoals een vriendelijke man bij de geldautomaat aan mij mededeelt. Dat merk ik inderdaad als de deur nog op slot zit.

Niet getreurd, er zijn ook twee branches in Vienna. We rijden dus door naar het wekelijkse boerenmarktje. Hier kopen we groentes voor een salade als lunch. Voor mij radijsjes en een groen-gele paprika, Rick heeft komkommer en tomaat want die is niet zo van de exotische groentes.
Langzaam komen de herfstachtige pompoenen en chrysanten erbij

De Suntrust hier dichtbij is gelukkig wel open. Daar moet ik even wachten tot de notaris van het filiaal me kan helpen. Haar diensten zijn geheel gratis wat ik wel bijzonder vind. Ik leg uit wat het document is en teken het dan. Zij tekent het ook en zet haar notaris stempel erbij.

Nu ik dit heb gedaan stelt Rick voor ook maar gelijk naar het postkantoor te gaan en het op te sturen. Daar ben ik helemaal voor want ik wil het gewoon gedaan hebben. Bij het postkantoor koop ik een envelop en verstuur het aangetekend.

Chris is opgelucht als ik haar een sms-je stuur dat het op weg naar het tribunaal is. Op weg naar huis gooit Rick ook nog een slokje (letterlijk, want het is maar een paar liter) benzine in zijn auto.

Thuis hijs ik mezelf naar boven om mijn uur op de elliptische machine vol te maken. Tijdens het sporten (vandaag niet zo intens) bel ik mijn Canadese schoonzusje. Mijn broer is dit lange weekend op reis en dat valt haar zwaar.

Dit is traditioneel hun speciale laatste zomerweekend en er zijn wat problemen met mijn 17-jarige nichtje. We kletsen bijna anderhalf uur vol en ik denk dat ik haar wat beter gestemd heb door te vertellen dat wij soortgelijke problemen met zowel Katja als Saskia hadden op die leeftijd.

Rick is intussen terug van zijn fietstocht en we maken onze lunch klaar. Die nuttigen we op het deck want de voorspelde regen- en onweersbuien blijven vooralsnog uit. Omdat ik gerookte zalm op mijn bord heb is Snickers weer heel geinteresseerd! Rick zet hem zelfs via de voordeur buiten, maar voor we het weten is Snickers om het huis gelopen en staat hij weer op de tafel te azen op een hapje zalm!

We hebben besloten vanmiddag de outlet mall in Leesburg een bezoekje te brengen. We hebben beiden nieuwe sportschoenen nodig en Rick wil ook nieuwe sandalen. Verder wil ik een kijkje nemen in wat kledingwinkels.

Drie kwartier later zoeken we een parkeerplek op het immense, maar ook heel volle parkeerterrein. We vinden er een bij het food court wat goed uitkomt want zo kunnen we eerst plasjes plegen en verder niet door volle blazen gehinderd worden.

Rick is op zoek naar de Puma winkel, maar we zien nergens een kaart. Natuurlijk lopen we compleet de verkeerde kant op en zien dan eindelijk aan het einde een plattegrond. Inderdaad moeten we bijna helemaal aan de andere kant van de flinke mall zijn.

Bij Puma slagen we wel heel goed. Rick heeft zijn nieuwe schoenen (hij wil alleen Puma's) al gauw gevonden en ik vind ook een paar modellen leuk. Mijn keuze valt op een paar blauwe sportschoenen met "schuim" als bodem. Ze lopen heerlijk!

Naast Puma ligt Merrell en daar vindt Rick meteen de sandalen, die hij zocht. Zo makkelijk is hij nog nooit voor schoenen geslaagd! Ik vind er ook een paar heel lekker zittende donkerblauwe muiltjes.

Daarna kijk ik nog in Chico's, Loft, Nautica en Talbots, maar bij geen van allen zie ik iets van mijn gading. Wel jammer want de zomerkleding waar ik naar op zoek ben is flink afgeprijsd. Ik neem me voor dan maar online te gaan kijken.

Terug thuis is het lekker warm, vochtig en zonnig. Ondanks dat het al na vieren is lopen we naar het zwembad voor een frisse duik. Dat is wel even lekker afkoelen, want het water is koeler dan een paar dagen geleden. Ik lees even verder in mijn roman over het leven van George Washington en dan is het alweer tijd om terug te lopen.

We hebben voor het avondeten een reservering bij Legal Seafood. Ik had enorme zin in vis voor vanavond en Rick stelde eerst McCormick & Schmick voor. Jammer genoeg vond ik via mijn Open Table app uit dat dat filiaal gesloten is. Dit gebied verandert constant en dit is nu al het tweede restaurant in een paar weken dat opeens weg is.

Legal Seafood is een heel goed alternatief en in de Tysons Galleria mall gelegen. Ik weet al dat ik een half dozijn oesters wil en die komen allemaal uit Massachusetts waar de keten ook vandaan komt. Ze smaken werkelijk voortreffelijk! Rick heeft gebakken bloemkool in een heerlijk sausje waar ik ook een paar stukjes van snoep.

Mijn hoofdgerecht is tonijnbiefstuk met spinazie en een komkommer yoghurt saus. Het is allemaal perfect bereid, de toch wel dure prijs meer dan waard. Rick heeft red snapper, geen idee hoe die vis in het Nederlands heet, met spinazie en asperges. Hij vindt het ook zeer goed bereid.

Op weg naar huis zien we wel erg donkere luchten en inderdaad komt halverwege de hemel naar beneden. Zo jammer voor de zwembad barbecue, die onze buurvrouw organiseerde. Wij gaan waarschijnlijk morgen al naar een barbecue dus sloegen die over. Het bliksemt en dondert vervaarlijk voor een paar uur. Gelukkig hadden we daar overdag geen last van!

Zondag

Net na achten zijn we allebei beneden. Rick maakt zijn ontbijt en ik geniet van het deck. Het is weliswaar bewolkt maar de grote stukken blauwe lucht in aankomst belooft een zonnige dag. Voor de verandering zijn er ook geen onweersbuien voorspeld.

Bij Starbucks halen we koffies en ik bestel een ham en ei sandwich met tomaat en spinazie van Panera. We willen in een Pokémon Go raid meedoen en moeten daar een paar minuten op wachten. Intussen denk ik te eten, maar tref dan heel wat kaas op mijn broodje.

Die had ik niet besteld en dit is nu de derde keer dat ik terug naar Panera moet omdat ze mijn bestelling niet goed gelezen hebben (een keer was er geen ei, een keer geen ham en nu weer heel veel kaas).

Dit keer klaag ik er toch wel even over bij de manager. Niet om vervelend te doen, maar misschien kan hij zijn personeel wat beter trainen. Ik krijg een grote ijsthee mee als dank voor het wachten, die ik voor later bewaar.

We winnen de raid en gaan dan huiswaarts. Het is weer zover, de elliptische machine roept. Rick gaat een stukje hardlopen en tegelijkertijd zijn we klaar. We spoelen ons af en doen onze zwemkleding aan.

Na het warme sporten is het heerlijk om in het verkoelende water van het zwembad te springen. We blijven een uurtje en laten onze spullen dan op de ligstoelen liggen. Na de lunch willen we terugkomen en deze stoelen houden.

Als lunch maak ik een blikje sardientjes open en eet die met een salade van radijs, tomaat en augurk. Ook Rick heeft een salade en het smaakt ons prima. Dan lopen we terug voor nog anderhalf uur zwembad. Het is maar goed dat onze spullen hebben laten liggen want het inmiddels flink druk.
De een na laatste dag alweer, zo jammer met dit nog heel zomerse weer!

Tegen tween lopen we terug naar huis en maken ons klaar om op pad te gaan. We zijn uitgenodigd voor een barbecue bij een collega van Rick. Die woont in Maryland, ongeveer een half uur rijden bij ons vandaan.

Als we er aankomen zijn er nog maar weinig gasten ondanks dat het feest al een uur aan de gang is. De mensen, die er zijn, kennen we niet en zij elkaar allemaal wel. Ongewoon voor Amerikanen proberen ze ons ook niet erbij te betrekken.

Wij gaan dus maar buiten zitten kijken naar de kinderen op het springkussen. Ik denk net dat ik hoop dat we niet lang hoeven te blijven als een aantal meer van Ricks collega's komen. Een paar daarvan ken ik ook, vooral Suneeta, die ook in Vienna woont en weleens naar onze maandelijkse happy hours komt.

Het wordt opeens heel gezellig en rond half zes wordt het eten geserveerd. Er is maar weinig wat in Ricks en mijn dieet past, maar ik kies een stukje gebakken vis en een hapje van een werkelijk heel lekkere biefstuksalade om toch iets te eten.

Rond zeven uur vertrekt een van de collega's en ik kijk naar Rick want ik heb nogal een flinke hoofdpijn. Hij knikt dat wij ook afscheid kunnen nemen. Het was wel veel leuker dan ik in het begin vreesde! Ik kan het altijd heel goed vinden met Ricks collega's en hun partners.

Terug in Vienna bestel ik wat sashimi van Yama en Rick shawarma van Al Nakheel. Bij Yama zien we onze buren Jennifer en Ray en kletsen even bij. Zij nodigen ons uit bij hen aan tafel te eten, maar wij moeten terug voor Orion. We bedenken dat het weleens leuk zou zijn om samen ergens te gaan eten.

Thuis laten we Orion uit en ik zet Snickers buiten zodat ik eindelijk in alle rust mijn sashimi kan eten. Ik eet heel veel dingen, die Snickers lekker vindt en soms word ik gek van dat kattenpootje dat mijn eten probeert te stelen. Ik weet niet of jullie het liedje "How much is that doggy in the window" kennen, maar Rick zingt vrolijk "How much is that kitty in the window" en we liggen dubbel want Snickers zit inderdaad bij het raam hopend binnengelaten te worden.

Morgen is het Labor Day dus Rick heeft vrij. Lange weekends zijn altijd extra leuk!

7 reacties:

Anoniem zei

Beste Petra,
Al vele jaren lees ik jouw blog, jij bent een soort vriendin geworden.
Dank daarvoor. Groeten van Hilde uit B.

Petr@ zei

Zit bij jullie een notaris altijd bij een bank? Hier heb je aparte notariskantoren.

Wat een leuke sportschoenen heb je gekocht. Jammer dat je met kleding niet geslaagd bent.

Red snapper heet hier hetzelfde maar zie je hier niet vaak op de menukaart staan en ligt ook niet standaard in de viswinkels (misschien anders in het westen van het land?). Ik at het voor het eerst in Indonesië.

Gelukkig is de barbecue toch gezellig geworden. Niks erger dan een paar uur door te moeten brengen met mensen die je er niet bij betrekken. Dan voel je je zo verloren.

Anja L. zei

Wat handig dat er een notaris bij de bank zit.
Onze kat Dixie is met het ouder worden steeds meer gaan bedelen om eten, vroeger deed ze dat nooit. Nu probeert ze soms om via mijn schouder bij mijn bord te komen, heerlijk die kattennageltjes in je nek :-).
Fijne maandag.

Marion2 zei

Van harte gefeliciteerd met 15 jaar bloggen! Ik vind het een enorme prestatie en
hoop dat je het nog heel lang blijft doen. Ik volg je al zeker een jaar of 12.
In 2008 zijn we zelfs bij jullie langs geweest :) en daarvoor volgde ik je al
een paar jaar. Hoe ben je eigenlijk op het idee gekomen?

Wat een mooie kleur sportschoenen! Tegenwoordig bestel ik ook online als iets
in de winkel uitverkocht is.Doorgaans ook veel meer keus.

Ik schoot in de lach om het stukje dat jullie naar de kinderen op het springkussen
gingen kijken. Zo herkenbaar, dat ongemakkelijke gevoel als je bij een gelegenheid
bent waar iedereen elkaar kent en jij er verloren tussen staat. Gelukkig voor jullie
werd het later beter.

Anoniem zei

Wow Petra... een echte mijlpaal jouw blog...
Gefeliciteerd van harte en heel knap van jou,
dat je het zolang volhoud om het te doen.
Maar ook een dagboek voor jezelf he..je kunt altijd er in terug kijken,
wanneer iets was en op welke dag en welk jaar...
Zelf heb ik daar geen geduld voor,maar zo heeft een ieder zijn specificaties ,
waarin hij of zij goed in is he.
Hoop nog heel lang je blog te mogen vervolgen,je schrijft zo makkelijk
en begrijpelijk,dat ik het iedere dag weer lees...
Fijne dag nog...

groetjes Joke

Ann zei

Rode poon ��

Petra zei

@Hilde - Aw, wat lief dat je dat schrijft!

@Petra - Ja, zover ik weet zijn er hier geen aparte notariskantoren.

@Anja - Nou, inderdaad, hij haakt gewoon zijn nagels in mijn hand om mijn bord dichterbij te trekken. Zou het de ouderdom zijn? Misschien worden ze dan hongeriger.

@Marion - Om eerlijk te zijn had ik Rick al gezegd dat ik niet mee zou gaan. Ik vind dat soort BBQ's altijd zo ongemakkelijk. De gastheer en -vrouw houden hun andere gasten bezig en daar zit je dan. Ik was echt blij dat die anderen kwamen en het toch leuk werd.

@Joke - Dank je! Inderdaad is het ook een naslagwerk voor onszelf. Vandaar dat ik de bruiloft zo in detail beschreef. Dat is een blog wat ik denk ik nog best vaak zal herlezen.

@An - Volgens mij is dat niet hetzelfde, maar ik ben verre van een vis connoisseur!