Toch maar toegeven aan die komende herfst

Om tien voor half negen (!) word ik met schrik wakker! Ik had veel eerder op willen staan, maar heb Rick niet gehoord en had de slaap kennelijk nodig. Het is dan ook wel heel somber buiten en daardoor donker in de kamer.

Als ik beneden kom komt Rick net terug van zijn ochtendwandeling met Orion. Ze zijn beiden nat en Rick is niet blij met deze niet voorspelde regen. Ik ook niet, want ik had gehoopt op een lekkere dag buiten. Het weerbericht klopt helemaal niet.

Uit Snickers' testen is niets gekomen dus misschien is die diarree gewoon zijn ouderdom. Hopelijk helpen de medicijnen. Die geeft Rick hem in een blikje met tonijn kattenvoer. Snickers eet het poeder, maar hij eet keurig om het pilletje heen. Dat verpulver ik dus maar en dan gaat het er wel in.

Als Snickers klaar is zet ik het bijna lege blikje in de uiterste hoek van de gootsteen, denkend dat Orion daar absoluut niet bij kan. Helemaal verkeerd gedacht, want hij probeert en probeert en tot mijn verbazing lukt het hem op een gegeven moment via het keukenkastje naar boven te klimmen en staat hij op het aanrecht!

 

Na mijn ontbijt van tomaat en oude Rotterdamse kaas hijs ik mezelf naar boven en stel de elliptische machine in op een uur. Dat gaat gelukkig snel en intussen is het weer ook wat verbeterd als ik klaar ben in zoverre dat het niet meer regent.

Het is nog wel somber en met een graad of twintig voel ik de herfst aankomen. Opeens staan de zomerspullen me tegen. Ze herinneren me aan een voorbij favoriet seizoen, maar ik vind de herfstkleuren ook altijd mooi en warm.

Met "hulp" van Orion ruim ik de zomerspullen op, hij overziet en ik pak in. Ik hijs de spullen naar zolder en haal de zakken met herfstspullen naar beneden. Als ik die allemaal neer heb gezet is het inderdaad erg gezellig. Veel warme kleuren en die staan goed bij onze blauwe muren in de familiekamer.

Ook buiten hang ik de herfsthangers op de dubbele voordeuren en vervang de vlaggetjes met herfstvlaggen. De Halloween versieringen laat ik voor als we terugkomen uit Orlando. Die zullen dit jaar toch niet zo uitbundig zijn omdat we niet thuis zijn voor die feestdag

Het is inmiddels ruim lunchtijd en het is koel genoeg om Orion mee te nemen in de van. Ik haal wat boodschappen bij Whole Foods en groentes van de salade bar. Thuis open ik een blikje sardientjes en eet de salade met de olijf raita, die ik meenam van ons Indiase eten woensdag. Zo lekker is het allemaal! Rick gruwelde toen ik hem vertelde wat mijn lunch zou zijn vandaag.

 

Orion weet nu ook dat zijn snoepjes en andere traktaties in onze voorraadkast liggen. Terwijl ik Twitter lees, zoals iedere middag, staat hij dan ook te zeuren bij de kastdeur. Hij heeft al een flink bot liggen, maar kennelijk is dat niet goed genoeg. Ik geef hem dan maar een Whimzee, goed voor zijn gebit.

Tegen tween loop ik naar de buren en vertel Lorraine over Snickers en zijn medicijnen. Zij hebben zelf ik weet niet hoeveel katten dus zij vindt het helemaal geen probleem. Zij en Patricia weten goed hoe ze medicijnen moeten toebrengen.

Wij zijn zo gezegend met deze buren! Jammer genoeg nemen zij hun honden altijd mee op reis en voor de katten komt hun nicht langs. Zo kunnen wij nooit iets terug doen dus het wordt weer eens tijd dat we ze uitnodigen voor een etentje.

Bij de Michaels ga ik kijken naar meer herfstversieringen. Ik heb een slinger "nodig" voor onze grootvaderklok in de foyer en die vind ik meteen. Verder is heel veel afgeprijsd en beginnen de kerstspullen deze winkel al over te nemen.

Behalve die slinger neem ik een lekker ruikende kaars in een bakje met pompoenen erop mee. Daarbij nog een keramische pompoen om op tafel te zetten en zakjes met onechte pompoentjes en appeltjes. Het decor is nu helemaal perfect wat mij betreft.

Bij Safeway haal ik nog wat boodschappen en dan schijnt de zon opeens! Thuis ga ik dan ook op het deck lezen in mijn hangmatstoel. Orion vindt het ook weer heel fijn om buiten te zijn en slaapt naast mij.

Ik kan geen genoeg krijgen van de prachtige Monarchs!

Als ik drie muggen dood heb geslagen en het toch wat koel wordt ga ik verder lezen op de bank in onze voorkamer. Zo heb ik ook zicht op de oprit en zie Rick thuiskomen. Ik ben weer helemaal in mijn boek, de tweede van een trilogie van Jodi Daynard.

Voor ons avondeten gaan we een net geopend restaurant vlakbij proberen. 2T is minder dan vijf minuten van ons huis en we nemen plaats aan de bar. Daar vertelt Nima, een superaardige man, dat ze alweer een nieuwe naam gaan hebben en nieuw management.

Nima alleen al maakt dat wij hier terug zullen gaan, zoveel enthousiasme! Ik bestel een bloody Mary en die is heel lekker. Rick en ik delen een Marokkaanse sate met een pittige harissa. Dan heb ik de kubideh, een lamsgehakt spiesje, en kip kabob met een fattoush salade.

Rick koos de lams kabob en dat is niet zoveel vlees. We nemen er natuurlijk geen rijst of brood bij dus Rick is bang dat dit niet genoeg gaat zijn voor hem. Gelukkig kan ik de helft van mijn kabobs kwijt bij hem, want mijn portie is veel te groot (maar wel erg lekker).

Nima is helemaal open voor kritiek en suggesties. We blijven dan ook nog een tijdje nadat we al klaar zijn met eten. Ik vond mijn maal lekker genoeg om hier terug te keren als Rick de eerste week in oktober op reis is. Ze zijn van plan hun menu uit te breiden in de komende paar weken dus ik ben benieuwd.

Zo is het opeens weer weekend. Zondag wacht ons weer een avontuur. Precies op tijd om meer regenachtig weer hier te ontvluchten. Ik heb nog nooit zoveel regen gezien in dit gebied. Allemaal een heel fijn weekend gewenst!