Afscheid van Snickers

Rick en ik staan tegelijk om kwart voor acht op. Natuurlijk is het meteen weer kijken hoe het met Snickers gaat. Die takelt steeds meer af, maar wil nog wel naar buiten. We laten dat toe, hopend dat we hem vanmiddag zullen vinden.

Dan maak ik het moeilijke telefoontje en om vijf uur kunnen we terecht om Snickers te laten euthanaseren. Na ons ontbijt vertrekt Rick naar zijn werk en ik ga met Orion naar boven voor mijn uur op de elliptische machine.

Het weer is helemaal omgeslagen. Na zware regens van Michael vannacht (er zijn in Virginia ook vijf mensen door omgekomen, maar in ons gebied viel het mee) is het nu staalblauwe lucht en zon. De temperatuur is echter maar zestien graden met een koude wind. Nogal wennen na de dertig graden van de afgelopen week.

Voor het eerst in maanden doe ik dan ook een lange broek en trui aan na mijn douche! Ik ben helemaal blij want ik kan weer in mijn maat 42 lievelingsbroek. Dat niet alleen, hij zit los! Ik ben nu op een gezond gewicht voor mijn lengte, maar ik wil nog meer kwijt. Het gaat echter tergend langzaam nu.

Als ik op weg ga naar de lunch ben ik blij dat ik een stuk staart van Snickers achter het wiel van de van zie. Stel je voor dat ik hem juist vandaag per ongeluk zou overrijden! Ik draag Snickers naar binnen en neem Orion mee in de van.

Nog wat Halloween in tuinen onderweg

Bij Bangkok Street, een Thais restaurant, bestel ik een Tom Yum soep. Op hun menu is het of met groente of met kip, maar ik wil beiden. Dat vindt de serveerster wel een heel rare bestelling! Ik sta erop en betaal met graagte $2 meer. Ik krijg er geen spijt van, de soep is heerlijk en licht.

Thuis ligt Snickers helemaal lam op de keukenvloer. Hij heeft ook geplast op zichzelf. Hij kwijlt en zijn ogen staan ook niet goed. Ik vraag me zelfs af of hij de dierenarts gaat halen. Hem zo ziend en hem niet kunnen helpen maakt dat ik even een flinke huilbui heb.

Gelukkig komt Rick net thuis als ik naar de kapper moet. Mijn uitgroei is te erg om die afspraak af te zeggen. Eigenlijk ben ik er ook blij om want dit wachten tot het einde vind ik slopend.

Bij Lofty Salon kleurt Carmen mijn haar weer mooi en Mona knipt er model in. Carmen krult mijn haar nog wat en ik ga dat toch vaker doen. Ik ben zeer tevreden met het resultaat en ook blij even uit de emoties te zijn geweest.

Die zijn thuis meteen weer terug. Snickers is er nog slechter aan toe dan vanochtend en ik betwijfel of hij het weekend had overleefd. Dat maakt dat we zeker weten dat we de juiste beslissing nemen, maar wat is het toch altijd moeilijk.

Bij de dierenarts worden we meteen naar een kamer gebracht en Snickers wordt opgehaald om een catheter in zijn pootje te krijgen. De dierenarts zegt ons alle tijd, die we willen, te nemen voor het afscheid.

Wij hebben dat afscheid al genomen en willen het allemaal niet verlengen. Beter de pleister van de wonde trekken en Snickers zo snel mogelijk uit zijn lijden verlossen. Het beestje wil niet eens meer door Rick vastgehouden worden.

Dr. McGrath komt binnen met de spuiten. Eerst wordt Snickers zoals gewoonlijk verdoofd en dan spuit ze de nare knalroze vloeistof in, die zijn hartje stopt. Rick en ik hebben het natuurlijk beiden te kwaad en aaien Snickers nog wat voor we vertrekken.

Wat heel fijn is bij deze dierenarts is dat je niet met je rode ogen (of soms snikkend) door de wachtkamer naar buiten moet lopen. Ze hebben een zij uitgang zodat we ongezien kunnen vertrekken.

Met rode ogen zoeken we Ricks auto weer op. We hebben al besloten waar we een drankje gaan drinken en gaan eten. Bij B-Side bestel ik een bloody Mary en Rick een van zijn favoriete biertjes. Jammer dan van die dieten! We klinken op Snickers en halen herinneringen op van de verschillende huisdieren, die we al over de regenboogbrug hebben moeten laten gaan.

We bestellen wat charcuterie en delen een, het moet gezegd worden, verrukkelijke boerenkool met oester paddenstoelen salade. Het smaakt allemaal heel goed en de bartenders letten goed op ons, wetend dat we wat verdrietig zijn.

Het is leeg thuiskomen met een kattendrager zonder kat erin. Zorro is er om ons te begroeten en Orion lijkt wel naar zijn maatje te zoeken. Hij had duidelijk door dat het mis was met Snickers. Hij bleef Snickers maar likken vandaag.

We zullen je missen, Snicker Doodle, Snick Snick, muizen en chipmunk vanger, hopelijk ben je weer bij je zus Meike!

Terwijl ik dit blog schrijf vloeien de tranen weer, maar uit puur egoistisch gemis. Ik weet dat Snickers niet verder kon en dat wij echt de juiste beslissing namen. Maar wij zullen hem zo missen! Rick en ik hebben besloten geen nieuwe kat te nemen. We zullen genieten van Zorro, Flapjack en Pig als die op bezoek komen.