Dag 1 Cruise: Nog even genieten van San Diego

Om tien over zeven ben ik wakker en Rick is in geen velden of wegen te bekennen. Ik neem aan dat hij wel weer op zal komen dagen en ga op mijn gemak Facebook en Twitter lezen. Die laatste ga ik van mijn telefoon halen tijdens de cruise. Het is teveel politiek en negatief en ik wil daar twee weken niet of nauwelijks aan hoeven denken.

Rick sms-t of ik al in het land der levenden ben. Hij blijkt al om zes uur opgestaan te zijn en heeft op een elektrische step rondgereden en gezocht naar een leuk restaurant om te ontbijten. Dat deed ik net ook op Yelp en we zijn eensgezind in onze keuze. Ik maak me snel klaar en als Rick ook gedoucht heeft gaan we ontbijten.

Vanochtend heeft Rick een email gestuurd naar ons contact persoon hier in het Westin hotel. Hij heeft gevraagd waarom wij niet van tevoren op de hoogte zijn gesteld van de staking en de overlast daarvan voor de gasten. Hadden we het geweten dan waren we naar een ander hotel van de Marriott keten gegaan dus ze hadden ons geld niet misgelopen.

Hij krijgt een heel beleefd antwoord terug dat de onderhandelingen gaande zijn en het iets van dag op dag is. Als we naar een ander hotel zouden willen zou dat zonder extra kosten mogen en als we ons niet veilig voelen kan iemand ons langs de groep begeleiden. Zin om alle bagage naar een ander hotel over te hevelen voor een nacht hebben we niet dus we laten het maar zo.

Buiten staat er inderdaad weer een flinke groep stakers. Dat het al langer aan de hand is blijkt volgens mij aan de gedrukte t-shirts en professionele borden, gedrukte foldertjes e.d. die de stakers hebben.

Dat "dag op dag" van Westin is denk ik onzin, dit is niet iets wat maar een paar dagen gaande is. Ook is dit hotel het enige van de Marriott keten waar er geprotesteerd wordt. We lopen later op de dag jaloers langs andere hotels waar het lekker rustig is.

Gelukkig worden wij dit keer niet nagejouwd en lopen we zo snel mogelijk weg. Een paar straten verderop hebben we Café 21 uitgekozen om te eten. Daar nemen we plaats op het gezellige terras. Ik bestel een bloody Mary, omdat dit Café daar bekend om is. Ik krijg dan ook een heerlijke met een(ongepelde maar dat is zo gedaan) gamba en allerlei groentes erin.

Rick en ik bestellen beiden de kerrie kip cakes met gepocheerde eieren. Daar krijgen we geen spijt van. Het smaakt verrukkelijk, maar ik kan nog niet eens de helft op (de bloody Mary zal daar ook debet aan zijn). Rick krijgt het bord wel schoon en we kunnen aan de dag beginnen.

Als eerste lopen we naar de kade langs de San Diego Bay. Daar zien we de mooiste jachten liggen glinsteren in de zon. We lopen helemaal naar de cruise terminal waar we morgen aan boord zullen gaan.

Onderweg komen we langs allerlei restaurantjes en winkeltjes en het vliegdekschip USS Midway. Ons schip is er nog niet, het zal vannacht aankomen. We hebben helaas wel bericht gehad dat we een extra dag op zee zullen hebben en niet naar Puerto Vallarta zullen gaan.

Tropische storm Vicente wordt in die omgeving verwacht en die wil Disney Cruise Lines omzeilen. Op zich heel goed natuurlijk want in zulk slecht weer is niets leuk, om van zeeziekte nog maar niet te spreken want ik weet dat ik dat zal krijgen. Maar ik had zo gehoopt Rick die leuke stad ook te laten zien. Ik ben nu vastbesloten er eens een reisje naar te maken met hem, zoals Katja en ik deden.

Dit is pas mijn derde keer in San Diego en iedere keer bliksem bezoekjes. Ik wil nu weleens het befaamde Balboa Park bezoeken. Dat is een flinke voornamelijk heuvel op wandeling vanaf het water. Maar dat is goed want ik moet mijn stappen bijeen halen.

Rick wil eigenlijk zo'n elektrische step nemen en ik probeer er een. Ik heb een fobie voor vallen met iets waar ik geen controle over heb nadat ik mijn enkel ernstig brak na een val omdat mijn fiets op zwart ijs onderuit ging. Ik had niet gedacht dat zo'n step me angstig zou maken, maar zodra ik hem aandoe ga ik in paniek.

Het is te wiebelig en net als met skates, schaatsen e.d. heb ik het gevoel makkelijk te kunnen vallen. Dat wordt het dus niet voor mij. Ik loop veel liever! Om Rick niet aan banden te leggen stel ik voor dat hij wel zo'n step neemt en gewoon heen en weer gaat terwijl ik er goed de pas in zet.

Veertig minuten later komen we eindelijk bij het Balboa Park aan! Rick zet zijn step weg en we nemen kaartjes voor de Japanse tuin. Die is best mooi, maar $12 per persoon vind ik wat teveel achteraf gezien.

  

We lopen nog verder en kijken naar de mooie gebouwen. Het gebouw waar het Museum of Man in is gevestigd lijkt wel een Byzantijnse kerk. Het is twaalf uur als we er langslopen en het speelt allerlei deuntjes. Ik herken Rosamunde en Rick meteen het Harry Potter liedje.

 

 

Als laatste bezoeken we een grasveld met huisjes van allerlei landen eromheen. Op bepaalde dagen zijn daar etnische evenementen voor. We zien Denemarken, Zweden en Noorwegen, Engeland en Schotland  en meer. Toch jammer dat Nederland nooit met zulke dingen meedoet (tenzij jullie een voorbeeld weten waar dat wel het geval is).

Onze voeten hebben het intussen gehad, vooral de mijne. We bestellen een Uber en gaan terug naar de waterkant. Daar vragen we een tafeltje op het terras van de Edgewater Grill. Daar hebben we prachtig uitzicht over de baai.

We zien een marine schip de baai uitvaren en ook een boot, die zeeleeuwen vangt en ze van een identificatie iets voorziet zo te zien. Het is allemaal zeer onderhoudend. Het eten is ook goed. Rick heeft de cobb salade met garnalen en ik de gegrilde tonijn op een kleine salade.

Na het eten gaan we de winkels hier verkennen. We kijken rond in een winkeltje met allerlei zeer pittige sauzen. Rick neemt een flesje mee met de Carolina Reaper peper erin, de heetste ter wereld. Mij niet gezien, ik zou er dagen ziek van zijn! Maar ik vind wel een paar leuke magneten voor op onze cruise kamerdeur straks.

Dan bekijken we de zaak met allemaal schilderijen van Wyland, de meest bekende onderwater schilder met heel veel muurschilderingen over de hele wereld. Wij blijken daar ook een aantal van te hebben gezien.

Zijn schilderijen zijn prachtig en we zien er een aantal die we zo aan onze muur zouden willen hebben. Maar dan zijn er schilderijen waar Donald Duck, Mickey, Minnie en Goofy (door Disney schilders erop gezet) ook meezwemmen. Die vinden wij helemaal top! We moeten nog even bedenken waar we het kunnen hangen, maar ik denk wel dat we er een van gaan bestellen als we thuis zijn.

Tijd om terug te lopen naar het Gaslamp Quarter en dat valt nog niet mee. We strompelen beiden een beetje en besluiten op Fifth Avenue, de gezellige straat van het Quarter, ergens een drankje te gaan drinken. Dat wordt Whiskey Girl waar de happy hour bloody Mary weer heel goed smaakt. Rick heeft een zoetere cocktail, die hij ook lekker vindt.

Dit jacht lijkt ons wel leuk om onze pensioen jaren in door te brengen

Bij de CVS halen we nog wat laatste dingen voor de cruise (als er dan een tropische storm komt wil ik zeker genoeg zeeziekte medicijn meehebben!). Dan trotseren we de stakers weer, die zich niet op ons richten dit keer. Dan vind ik het prima, zoals het gisteravond was was echt niet leuk en wat angstaanjagend.

Rick gaat nog lekker op een elektrisch stepje verder en ik begin vast aan dit blog. Even ontspannen op bed helpt ook want ik voel de jet lag nu wel. Als Rick terugkomt maken we ons klaar voor het avondeten en lopen naar Greystone Steak and Seafood. Daar hebben we gisteren specifiek een tafeltje op het terras gereserveerd.

Het wordt weer een heerlijke maaltijd. Ik bestel de steak tartare en een "wedge" salade, die houdt een kwart krop ijsberg sla in met blauwe kaas, bacon, tomaat en wortel. Niet de $13 waard, maar wel lekker. De steak tartare is ieder hapje een snoepje op mijn tong. Rick vindt zijn gerecht ook heerlijk en de bediening is zeer attent.

Tevreden lopen we het restaurant weer uit. Rick ziet op de hoek een pedicab staan. Die zijn hier helemaal verlicht en de onze heeft zelfs muziek. De "chauffeur" trapt ons bekwaam terug naar het hotel. Er zijn vanavond veel minder stakers en makkelijker te negeren. Toch zal ik blij zijn die boze mensen morgen achter ons te laten!