Dag 11 Cruise: Cartagena

Als Rick en ik om half acht opstaan zien we al land in de verte. Dan zien we een stad met heel veel witte wolkenkrabbers in de verte. Dat is Cartagena, Colombia. Rick en ik hebben veel zin in deze stop want we zijn nog nooit in Colombia geweest. 

Na ons ontbijt kijken we hoe het schip aanmeert. Al gauw daarna mag iedereen van boord, maar wij hebben een excursie geboekt en moeten wachten tot half elf. We doen dat in de D Lounge waar oude tekenfilmpjes van Donald Duck en Knabbel en Babbel spelen. Nostalgie!

Een welkomst dans onder ons, ik ben dolblij met ons balkon!

Keurig op tijd worden we naar onze bus geleid en krijgen Hugo als gids. Ik vind hem heel  moeilijk te verstaan in het begin. Rick klaagt er ook over. Hij is ook niet zo enthousiast als de gids in Cabo San Lucas of zelfs andere gidsen van hetzelfde bedrijf, die ik hoor vertellen.

We beginnen met het fort van Cartagena, maar tot onze teleurstelling krijgen we hier maar tien minuten. Rick en ik hadden gehoopt naar boven te kunnen, maar dat gaat dus niet lukken. Overal lopen ook verkopers voor je voeten met allerlei troep. We vinden dit een frustrerende belevenis!

Al gauw blijkt dat we de hele excursie niet zo leuk vinden. Hugo vertelt maar weinig en het is overal een gehaast van jewelste. Alleen in het irritante gedeelte met allemaal standjes mogen we opeens 35 minuten besteden. 

Rick en ik ontsnappen meteen aan de tasjes, zonnebrillen en sigarenverkopers. We lopen de oude stadsmuur op en dan door een aantal van de kleurrijke straatjes van de oude stad. In dit stadsgedeelte hadden we achteraf gezien eigenlijk gewoon op onszelf op verkenning willen gaan.

We gaan de bus weer in en rijden maar een paar blokken verderop. Hier neemt Hugo ons mee het Inquisitie Paleis in. Daar vertelt hij wel wat, maar ik vind het lang niet genoeg en zijn stem projecteert niet dus als je niet vlakbij staat versta je er niets van. 

Gelukkig lukt het me het Spaans redelijk te lezen en dit was geen prettige plek! Voor 211 jaar, van 1610 tot 1822 werden er duizenden mensen gemarteld en ter dood gebracht. De Inquisitie heeft mij altijd gefascineerd. Ferdinand en Isabella van Spanje waren er veel debet aan.

Dan geeft Hugo ons 35 minuten om rond te kijken op het hoofdplein van de stad. Wij lopen meteen naar de cathedraal, maar jammer genoeg is die op zondag gesloten. Wel te verwachten, maar ik had hem graag van binnen gezien. 

Het plenst intussen en dondert en  bliksemt dus de tijd om foto’s te nemen is voorbij. Ik bescherm mijn fototoestel ook zoveel mogelijk met mijn handen. 

Het is inmiddels lunchtijd en Rick en ik hebben enorme trek. Eerder liepen we langs een restaurant met salades en wraps. We hebben geen tijd om op zoek te gaan naar een Colombiaans restaurant dus we gaan daar maar naar toe. 

Het is precies als dit soort restaurants in onze buurt. Je kiest een salade (voor mij) of een wrap (voor Rick) en kiest dan wat daarin gaat. Ik neem de gerookte zalm met allerlei groentes. Rick een wrap met kip en groentes.

Tijd om in het restaurant te eten is er niet. We nemen het dus “para llevar”, gelukkig kan dat. In de bus eten we het op. Het blijkt dat dit onze laatste stop was. We rijden nog door het moderne gedeelte van de stad en langs het strand en dan worden we alweer terug naar de cruise terminal gebracht.

Deze excursie was natuurlijk wel leuk, maar Rick en ik vonden het teveel bus tijd. We geven Hugo en de buschauffeur hun fooi en gaan dan de dierentuin in. Deze dierentuin bestaat uit dieren, die mensen wilden smokkelen. Er zijn veel pauwen, aapjes en flamingo’s. Ze lopen allemaal los rond, heel bijzonder.

Als we dit bekeken hebben worden we de winkel in geleid. Colombia staat bekend om zijn smaragden en ik wil kijken of ik iets leuks vind. Er blijkt ook zilver met smaragden te zijn en ik vind een paar oorbellen, die precies mijn smaak zijn en de smaragden een mooie kleur. Die worden mijn souvenir uit Cartagena.

Rick heeft intussen het Juan Valdez Cafe ontdekt (waarvan we hier vernemen dat er ook een in Washington is). Daar kopen we een pond koffie en beiden een beker van een lekkere bevroren koffie. Mij wel iets te zoet dus ik drink er maar de helft van.

Dan gaan we terug de winkel in want Rick wil graag een ruwe smaragd kopen. Die zijn niet duur want er zit ook pyriet doorheen. Er zijn ook sieraden met ruwe smaragden, maar die kunnen mij niet bekoren. We vinden ook nog een leuk cadeautje voor onze buren als dank voor het zorgen voor Orion en Zorro.

Nu hebben we het hier wel gezien en gaan terug naar het schip. Daar verkleden we ons in droge kleren, want we zijn flink nat geworden van de regen en transpiratie. Dan gaan we een luie stoel opzoeken waar ik wat in mijn boek lees en Rick foto’s gaat nemen van Cartagena. Hij sms-t me dat de zonsondergang mooi is (heel vroeg, nog voor zessen!) en daar neem ik ook een foto van.

Op de kamer staat opeens een zak met een fles cider en twee zakken popcorn. Gisteravond klaagden we over de warme kamer en vroegen om een fan. Disney neemt iedere klacht heel serieus. Er zit een bedankbriefje bij.

Alleen zijn dit dingen, die niet in het dieet van Rick en mij passen. Ik zeg dus tegen Archi, die net buiten onze deur staat, dat hij ze mag hebben. 

Dat kan alleen als ik een briefje schrijf dat het voor hem is. Dat doe ik dan natuurlijk. Ik weet zeker dat hij of zijn collega’s het lekker zullen vinden.

Dan is het weer tijd om onze vrienden Jnmel en Dario een bezoek te brengen in de Crown & Fin pub. Ik neem mijn laptop weer mee zodat ik dit blog al zoveel mogelijk kan schrijven.

We kijken ook naar de wedstrijd tussen de Boston Red Sox en L.A. Dodgers. Als de Red Sox winnen zijn ze kampioen. Ik hoop dat zo voor mijn zwager en neefje!

Rick heeft nog allerlei energie, die mij ontbreekt. Hij gaat naar de Frozen party waarvoor we lichtgevende sneeuwvlokkettingen hebben gekregen. Ik heb geen zin een half uur in de menigte te staan. 

Hierin verschillen Rick en ik dus. Ik vind Disney erg leuk, maar ik hoef niet alles te zien en doen. Rick daarentegen is dol op dit soort shows.

Om kwart over acht ontmoeten we elkaar weer in het Animator’s Palate restaurant voor het avondeten. Het is dus Frozen avond en Animator’s Palate ziet er niet alleen koud uit met allemaal ijskoude scenes uit de film op de schermen. Het is ook ijzig koud voor ons. Rick is zo galant om mijn jasje op te gaan halen.

Dan hebben we een voorafje van verschillende charcuterie, brie en knackerbrod. Rick heeft er nog een bietensalade bij waarvan ik ook een hapje neem. Bieten vind ik al van kinds af aan vreselijk, maar deze smaken best goed. Misschien verandert die afkeer nu, ik heb zeker veel minder lekkere dingen gegeten.

Het hoofdgerecht van varkenshaas dat ik heb besteld is zo droog dat ik er bijna in stik! Eddie neemt het bord bezorgd weg en brengt dan de zalm met spinazie, die werkelijk perfect bereid is. Rick vindt zijn biefstuk ook lekker, maar ik ben gewoon niet zo’n biefstuk fan.

Intussen probeer ik wat Tagalog te leren want Eddie (en Archi, onze steward) zijn Filippino. Ik zeg “salamat” (dank je) tegen Eddie en die weet niet wat hij hoort! 

Niemand anders is geinteresseerd in de talen, die de bemanning spreekt. Ik wel en ik ben van plan meer eenvoudig Tagalog te leren. Ik had daar al veel eerder mee moeten beginnen.

Rick neemt dit keer een dessert en ik heb weer mijn kaasplankje. Na weer een lekker diner gaan we terug naar de kamer. 

Al waggelend want het schip schommelt flink. Ik heb mijn medicijn ingenomen, hopelijk helpt het. We zijn nu onderweg naar de Kaaimaneilanden en morgen is weer een dag op zee.