Naar de dierenarts met Snickers

Als ik wakker word ben ik wat bang om naar de basement te gaan en te zien hoe Snickers eraan toe is. Gelukkig ligt hij niet op de grond, maar sliep hij waar hij gewoonlijk slaapt. Met veel moeite komt hij ook de trap op.

Het is mistig buiten, maar het belooft weer een ongewoon warme dag te worden. Ik zet koffie en maak dan mijn ontbijt van tomaat en gerookte zalm. Ik geef Snickers een stukje van die zalm, gewoonlijk zijn absolute favoriet, maar hij moet er niets van hebben.

Tijd om een afspraak met de dierenarts te maken. Snickers is zeventien en een half dus wel echt een oude kater. We weten ook dat zijn nieren niet goed meer werken en dat dat steeds erger wordt. Ik krijg een afspraak voor tien voor half een.

Daarvoor moet ik natuurlijk mijn sporten gedaan krijgen. Ik rijd naar Anytime Fitness en doe mijn uur cardio op de ARC trainer. Ik ben zo bezorgd om Snickers dat ik af en toe de tranen moet terugdringen. Sharon heeft ook de nodige huisdieren en snapt helemaal hoe ik me voel.

Thuis tref ik Snickers slapend op zijn bed en hij is nog steeds niet geinteresseerd iets te eten. Ik maak me klaar en neem hem dan mee naar Town & Country Animal Hospital. Daar heb ik een afspraak met dr. McGrath. Iedereen hier is altijd dol op Snickers, hij is dan ook een lieve meestal rustige kat.

Alleen laat hij de dokter niet in zijn bekje kijken. Dr. McGrath stelt voor weer bloed af te nemen om Snickers' nieren te checken. Ik zie daar het nut niet van in, we weten dat die steeds slechter worden. Dat is ze met me eens.

Nu ze weet dat ik praktisch ingesteld ben wordt zij ook eerlijker. Het is wel duidelijk dat Snickers aan het einde van zijn leven is. Ze zullen hem een vocht infuus geven en een prik tegen misselijkheid zodat hij hopelijk weer gaat eten. Is dat niet geval dan zal het niet lang meer duren.

Ze raadt me aan hem de rest van zijn leven lekker te laten leven zoals hij dat fijn vindt. Met andere woorden laat hem naar buiten als hij dat wil en laat hem eten (hopelijk) waar hij zin in heeft. Ze geeft ook wat eten mee dat goed is voor katten met nierproblemen. Als laatste drukt ze me op het hart nog even van hem te genieten want hij is zo lief. Dat is helemaal waar!

Thuis laat ik Snickers uit zijn drager en ga dan meteen verder op weg om mijn lunch te halen. Die koop ik bij Whole Foods, sardientjes en salade, mijn favoriet op het moment. Op het deck geniet ik ervan want het is inmiddels maar liefst dertig graden.

Snickers wil nog niets eten, maar wel naar buiten, dus het vocht heeft hem wat meer energie gegeven. Ik voel me emotioneel uitgeput en besluit op mijn hangmatstoel te gaan lezen. Zo gaat de tijd snel en voor ik het weet is het tijd om me klaar te maken voor het avondeten.

Dit jaar zijn er veel meer monarch vlinders dan andere jaren, een goed teken

Chris komt me vroeg halen, want zij moet om zeven uur weer bijles geven. We gaan dit keer naar Lo's, een Chinees restaurant vlakbij dat er al vele jaren is, maar ik heb er misschien een keer gegeten. Ik begin met een egg drop soep (lijkt wel wat op haaievinnensoep) en dan bestel ik groente egg foo young.

Chris neemt de sinaasappelkip, die er heerlijk uitziet. Ik had gehoopt dat de egg foo young zoals foo yung hai zou zijn, maar dat is niet zo. Het smaakt best goed, maar ik had toch liever de Hunan kip gehad, zoals ik eerst van plan was. Les geleerd voor volgende keer.

We zijn zo diep in gesprek dat Chris bijna te laat is voor haar bijles! Er is zoveel gaande hier in de VS op het moment op politiek gebied en we hebben er beiden moeite mee. Het enige wat we kunnen doen is in november gaan stemmen.

Thuis vind ik Snickers in de bosjes voor het huis. Gelukkig, want het zal vanavond gaan regenen. Ik probeer nog eens een blikje en hoera, hij eet er wat van. Veel is het niet, maar beter dan helemaal niets.

Nu ligt Snickers zoals gewoonlijk naast mij te slapen na een voor hem zeer enerverende dag. Hij lijdt niet dus voor nu blijft hij in ons midden. Zodra het lijden wordt is het tijd om, hoe moeilijk ook, afscheid te nemen.