De vroegste sneeuwstorm ooit!

Als ik om zes uur wakker word zie ik al dat het gras bij de kerk tegenover ons wit is. Er werd wat sneeuw voorspeld voor vroeg vanochtend, maar dat zou voor het spitsuur overgaan in regen. Nou, dat is dus niet het geval.

Tegen de tijd dat ik om kwart voor acht opsta zijn ook de straten wit en komt de sneeuw nog met bakken naar beneden. Door de slechte voorspellingen zijn de wegen ook niet behandeld. Later op de dag komen er een heel aantal excuses van de National Weather Service en andere meteorologen.

Bij ons valt het wel mee, maar Rick vertelt dat hij op weg naar zijn werk allerlei ongelukken tegenkwam. Gewoonlijk duurt het twintig minuten om naar zijn kantoor te rijden en vandaag werd dat anderhalf uur! Maar goed dat de scholen na wat weifelen toch maar dicht zijn gegaan. Dit gebied is gewoon niet goed voorbereid op winters weer!

Orion is dol op de sneeuw, hij eet het en rent erin rond. Hij is dus niet blij als ik hem binnenroep.

Na mijn ontbijt van gerookte zalm en tomaat rijd ik naar Anytime Fitness. Ik neem de hoofdwegen want als ik binnendoor zou rijden zou ik flinke heuvels moeten overwinnen. Ik ben als de dood voor gladheid dus vermijd dat zoveel mogelijk.

Vienna heeft de kerstversieringen al op en die zien er nu wel kerstachtig uit

Net voor negenen sta ik op de ARC trainer. Een half uur ben ik de enige in de sportschool en dat gebeurt eigenlijk nooit! Het is wel lekker rustig maar als er dan iemand komt neemt die de ARC trainer naast de mijne en gaat luidkeels meezingen met zijn muziek. Waarom hebben mensen niet door hoe ontzettend ergerlijk dat is???

Sharon sms-t en vraagt of ik om 11 uur in plaats van 10 uur personal training wil doen. Nou, nee, ik ben hier al en heb geen zin om een uur te wachten. Gelukkig is dat goed en doen we toch tien uur. Het sneeuwt maar door en we horen de sneeuwploegen bezig op straat. Zeker een geluid dat we half november niet verwachten!

Op weg naar huis hoor ik op de radio dat we nog nooit zo vroeg meetbare sneeuw hebben gehad. Wel een beetje, maar niets als dit. Het blijft sneeuwen en ons plein wordt ook geploegd. Ik ben blij dat ik met Kathryn heb afgesproken voor de lunch, anders was ik waarschijnlijk nergens heengegaan vandaag!

Wij hebben afgesproken bij Roll Play. Kathryn was nog even bezorgd want haar eeuwenoude Mercedes, die zij Margaret noemt, gedraagt zich niet goed in de sneeuw. Gelukkig zijn inmiddels de hoofdwegen wel schoon, al rijd ik nog heel voorzichtig. Het nieuws is vol van auto's die geslipt zijn en ik ben blij dat mijn van nieuwe banden heeft.

Margaret heeft Kathryn veilig naar Roll Play gebracht en ik ontmoet haar in het restaurant. Daar is het ijskoud dus we houden onze jassen aan. We bestellen beiden een pho. Hier kun je je eten op een tablet bestellen. Ik neem kip pho in ossenstaart soep met allerlei groentes en shirataki noedels.

Die laatsten hebben geen calorieen en ook geen koolhydraten dus ik ben heel benieuwd. Ze blijken erg lekker, wat taaier dan gewone noedels, maar dat is juist wel smakelijk. We kletsen gezellig en voor we het weten is er anderhalf uur voorbij.

Deze parkeergarage was vroeger gratis, maar nu moet je een kaartje trekken en een validatie kaartje  krijgen van het restaurant. Dat validatie kaartje heb ik, maar ik kan mijn getrokken kaartje nergens vinden! Dat moet uit mijn zak gevallen zijn.

Zonder kaartje gaat het poortje echter niet open en er staan opeens vijf auto's achter mij! Paniek! Ik druk op de knop die "Call" zegt, maar niemand neemt op. De vrouw achter mij komt vragen of ik tenminste achteruit kan rijden, zodat zij er wel uitkunnen.

Natuurlijk wordt er dan net geantwoord op mijn knopdrukken. Ik blijf dus staan en leg uit dat ik mijn kaartje ben verloren. Gelukkig kunnen ze van verre een paar minuten later de slagboom omhoog doen. Pff! Ik heb vijf gebelgde chauffeurs achter me dus trek gauw op en verdwijn.

Inmiddels is de sneeuw overgegaan in een heel koude regen. Bij Whole Foods haal ik mijn favoriete zeewier snacks en bij de Shell gooi ik de van vol. Daarna doe ik de open haard en mijn warme pantoffels aan. Ik voel me weer net als gisteren en herinner me dat dit weer typisch fibrodagen zijn. Ik heb pijn en dat maakt moe.

De rest van de middag kijk ik naar nog een aflevering van The White Queen. Het is best een intense serie dus een aflevering tegelijk is genoeg. Via Uitzending Gemist zie ik dat ik heel wat Tussen Kunst en Kitsch afleveringen te bekijken heb. Wat zijn nog andere Nederlandse tv programma's, die de moeite waard zijn?

Als Rick thuiskomt stelt hij voor naar Glory Days te gaan. Dat is gezellig en ook weer even eruit. We delen de Buffalo bloemkool "vleugels". In plaats van kip wordt hier bloemkool gebruikt met de pittige saus en het is heel lekker!

Rick neemt de meatloaf, een soort gehaktbrood, als hoofdgerecht en ik de salade met zalm en bacon, heel lekker! De bartenders zijn erg attent en ik ben blij dat Rick voorstelde ergens heen te gaan. Op dagen als deze heb ik de neiging mezelf heel zielig te vinden en Rick sleepte me daar zoals gewoonlijk uit.

Zorro is zo'n typische kat! Zo jammer dat Orion hem bang maakt. Het is tijd voor hem om weer bij zijn vrouwtje te zijn!

Morgen verbetert het weer gelukkig al is het nog steeds veel te koud voor de tijd van het jaar. Als dit ons een witte Kerst brengt klaag ik niet, anders wel!