Interessant museummiddagje in DC

De regen van gisteren heeft de kou teruggebracht. Dat maakt opstaan altijd moeilijk, maar ik moet eruit en bewegen! Rick heeft vandaag een extra schep Juan Valdez in het koffiezetapparaat gedaan en nu is de koffie sterk genoeg en erg lekker.

Na een ontbijt van ei en tomaat ga ik met Orion naar boven en doe daar een uur op de elliptische machine. Ik ga niet door tot ik 10000 stappen bijeen heb, want ik zal vanmiddag ook nog flink wat lopen in de stad.

Gauw douche ik en ik ben net klaar als ik Marielle hoor. Zo jammer dat Orion haar weer hard moet toeblaffen! Gelukkig is Marielle niet bang voor honden want ze heeft zelf een grote hond, maar van Orions blaf deinst zelfs een hondenexpert terug!

Snel doe ik hem in zijn bench met een met kaas gevulde Kong en dan is hij rustig. Wij rijden in mijn van naar het metrostation. Daar staat het wel vol, maar we vinden nog een plek. De trein staat al klaar en niet veel later vertrekken we naar Washington.

Gezellig kletsend zijn we voor we het weten bij Federal Center SW. Het waait hard en de kou gaat door merg en been, maar gelukkig zijn we warm gekleed. We lopen naar het American Indian museum dichtbij.

Daar gaan we lunchen bij Mitsitam. Het duurt even voor we een keuze gemaakt hebben uit de interessante gerechten. Marielle neemt de quinoa soep en ik de ceviche. Daarbij wil ik graag een gerecht met tomaat en champignons, maar dat komt met grits (een soort griesmeel).

Die laatste wil ik niet en ik wil geen eten verspillen dus ik bestel zonder grits. En dat blijkt niet te kunnen! Ik moet en zal de grits nemen. Er wordt zelfs een manager bij geroepen, die het ook niet toelaat. Belachelijk gewoon, maar ik heb inmiddels zo'n zin in die champignons dat ik het dan maar doe.

Marielle heeft nog nooit grits gegeten. Dit is haar gelegenheid om het te proeven, zo wordt er tenminste een beetje van gegeten. Verder smaken de champignons met tomaat net zo lekker als ze eruit zagen en de ceviche is, zoals altijd, lekker fris en licht.

Als we klaar zijn hebben we nog iets meer dan uur voor onze reservering bij het (voor mij) nieuwe museum dat we gaan bezoeken. Marielle is nog nooit in het American Indian museum geweest dus we besluiten hier te blijven rondkijken.

De vestje met minieme kraaltjes zijn vooral zo mooi, verder zien we hoe vaak "Indianen" op labels e.d. voorkomen

Het is altijd wel interessant te lezen over de verschillende stammen. Alleen vind ik dat dit museum zoveel meer had kunnen zijn. Zo is er vrijwel niets te vinden over de pijnlijke geschiedenis van de oorspronkelijke bewoners van de Amerika's nadat de kolonisten arriveerden.

Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld het Holocaust Museum en het Afrikaans Amerikaanse museum waar juist dat moeilijke deel uit de geschiedenis ruim belicht wordt. Ik vind dat jammer en een gemiste kans. Verder is het natuurlijk wel heel mooi dat de Amerikaanse Indianen, zoals ze zich volgens het museum het liefst noemen, hun eigen museum hebben.

Als we een paar tentoonstellingen hebben gezien gaan we de kou weer trotseren en lopen naar het Artechouse. Marielle is hier al eens geweest, maar dat was een andere tentoonstelling. Vandaag gaan we de tentoonstelling "New Nature" van de Poolse kunstenaar Marpi bezoeken.

We hebben kaartjes voor twee uur en komen er rond kwart voor aan. We moeten nog even wachten op een viertal anderen en dan gaan we met een gids naar beneden. We hebben een app gedownload voor deze tentoonstelling.

De gids leidt ons na een korte uitleg naar een grote ruimte waar een geprojecteerd "dier" rondwaart. Via de app kunnen we het laten gaan waar we willen. Ook zijn er sensoren die je tot een groepje ballen maken die bewegen zoals jij. Heel grappig en mooi allemaal.

In de eerste zijkamer zien we een projectie, die meebeweegt met onze bewegingen. Dan komen we in een zaaltje met kleinere schermen. Ook daar zijn weer sensoren, die onze handen virtueel maken. Zo kunnen we met balletjes spelen, "muziek" maken met iets wat op een anemoon lijkt en meer. Ze noemen het een elektronische kinderboerderij.

Al met al zeker de moeite waard om gezien en gedaan te hebben. We nemen nog even plaats in de grote zaal en kijken naar alle evoluties van het "dier". Dan hebben we het wel gezien en gaan huiswaarts.

Gelukkig is het Smithsonian station maar een paar blokken verderop want eerst dachten we naar een verder station te moeten. Het is zo koud met die wind en morgen wordt het nog erger! We hoeven niet lang op een trein te wachten en een half uur later zijn we terug in Vienna.

Marielle is echt een vriendin geworden in de twee jaar dat ze hier woont. We kunnen zo heerlijk over van alles en nog wat praten. Ik vind het dus super leuk zulke uitjes met haar. Ik zoek niet specifiek Nederlandse vriendinnen, maar vind het toch wel heel leuk er een paar te hebben.

Orion is blij mij weer te zien. Ik laat hem even uit en ruim de afwasmachine uit. Dan zet ik de verwarming hoog en ga met mijn voeten omhoog in mijn luie stoel zitten.

Rick komt thuis met kabobs van Rose Kabob, een restaurant waar we nog nooit gegeten hebben. Ik moet zeggen dat de zalm jammer genoeg wel droog is. Volgende keer maar iets anders bestellen dus.

Na het eten kijken we een van mijn favoriete Hallmark films. Een New Yorkse hotel schoonmaakster wordt gouvernante van een prinsesje in een ander land. De koning wordt verliefd op haar en het eindigt natuurlijk idyllisch. Het is humoristische en leuke zwijmelfilm.

Katja en Kevin verhuisden vandaag eindelijk naar hun eigen huis. Katja is zo blij, ik kan het aan alles merken. Het was ook wel heel lang om acht maanden bij haar schoonouders te wonen! Wij kunnen niet wachten tot we zien hoe het geworden is!