Weer een gezellig happy hour

De beloofde zon is er niet vandaag. Het is somber en koud buiten. Het soort weer dat maakt dat ik zou willen dat mensen een winterslaap konden houden.

Gelukkig heeft Rick beneden de warme koffie al voor me klaarstaan en dat maakt al veel goed. Dan gaat de telefoon en het is mijn zus, die me op weg naar haar werk belt. We praten over zaken die onze beide stadjes en ons bezighouden.

Haar stadje wil marijuana winkels openen nu het in Massachusetts legaal is. Mijn zus vindt dat er meer over nagedacht moet worden, vooral omdat ze vlakbij New Hampshire zitten waar het nog niet legaal is. De vrees is (en waarschijnlijk terecht) dat er honderden mensen over de grens gaan komen om marijuana te kopen in hun kleine stadje.

Hier in Vienna is er veel ophef dat er grote appartementencomplexen zullen komen met winkels en restaurants eronder. Nu zijn de winkelcentra langs de hoofdweg voornamelijk alleen de winkels of supermarkten. Overal staan borden in de tuinen dat ze het "kleine stad" gevoel willen behouden en geen massa voorstad willen worden.

Allemaal begrijpelijk, maar onrealistisch. Dit gebied groeit als een paddenstoel en Vienna moet daarin meegaan, anders kan het plaatsje niet als onafhankelijke stad in deze enorme zee van voorsteden overleven. Heel wat gesprekstof dus op de vroege ochtend.

Dit alles voor mijn ontbijt. Als mijn zus op haar werk is gearriveerd pocheer ik gauw een ei en snijd een tomaat in plakjes. Als dat op is neem ik Orion mee naar boven voor mijn uur cardio. Dat gaat vlot en ik heb na iets meer dan een uur mijn dagelijkse goal van tienduizend stappen bereikt.

Na Orion een snelle wandeling te hebben gegeven, want het is waterkoud, geniet ik van een warme douche. Eigenlijk wil ik daar ook niet uitkomen, maar het moet, want het is lunchtijd.

Ik doe ook mijn nieuwe kerst ketting en oorbellen aan

Met mijn maatje mee in de van rijd ik Vienna in. Ik had eigenlijk het plan om de zucchini noedels te bestellen bij Noodles & Company, maar mijn favoriete salade is er weer. Vorige week was die er niet omdat de Romeinse sla besmet had kunnen zijn. Kennelijk is dat gevaar voorbij en de salade smaakt me weer heel goed.

Op weg terug naar huis neem ik nog een paar foto's van voor Kerst versierde huizen. Een ervan heeft een honkbal team van kerstmannen en andere figuren voor hun huis staan. De ander heeft opblaasfiguren, die eigenlijk weinig met Kerst te maken hebben, maar Disney dus helemaal goed!

De rest van de middag besteed ik aan cadeautjes bestellen. Ik ben inmiddels bijna klaar voor Rick en ik probeer mijn wenslijst ook aan te vullen. Eigenlijk ben ik gewoon heel tevreden en hoef niets, maar ja, de anderen vinden geen cadeautjes te saai, begrijpelijk.

Op zo'n koude dag smaakt een warme kop bouillon wel erg lekker!

Om kwart over vijf doe ik Orion in zijn bench met zijn avondeten. Dan ga ik buiten op Chris wachten om me op te halen voor ons maandelijkse happy hour. Lorraine is buiten om lichtjes op te hangen en vertelt dat haar nichtje gisteravond haar tweede dochtertje heeft gekregen. Dat is als een kleinkind voor Lorraine en Chuck dus ik feliciteer haar van harte.

Chris komt helemaal in de stress. Ze probeerde haar kerstlichtjes op te hangen en telkens sloeg er een zekering door. Ze dacht het gemaakt te hebben en toen sloeg er nog een door. Ik denk dat ze wel door heeft nu dat haar lichtjes te oud zijn. Tijd voor LED, zoals wij hebben. Geen doorgeslagen zekeringen meer sinds we die hebben en veel minder elektriciteitsverbruik.

Bij Red Galanga treffen we Kathryn al en Lea Ann komt ook net aanlopen. Niet veel later voegt Marielle zich bij ons en het wordt weer heel gezellig! De gespreksonderwerpen gaan vanavond o.a. over namen.

Het is interessant om te horen hoe men aan de namen voor hun kinderen kwam. Het maakt mij nostalgisch want dat waren een aantal van de meest belangrijke beslissingen in ons leven. Saskia Marjolein is helemaal blij met haar naam en Kai Tristan ook.

Katja heeft een interessante voorgeschiedenis. Mijn ouders wilden heel graag vernoemd worden, zoals mijn oudste broer (naar mijn opa van vaders kant) en ik (naar mijn oma van moeders kant).  Gelukkig wilden Ricks ouders (Gerald Lloyd en Mary Margaret) dat juist absoluut niet.

Rick en ik besloten voor een meisje (ik ben vergeten wat we voor een jongen hadden besloten) de namen van mijn vader (Alexander Berend) en moeder (Maria Margaretha) te combineren. We kwamen uit op Alexandra Margaretha, roepnaam Lexi.

Maar dat vonden mijn ouders niets, mijn vaders roepnaam is Lex en Lex en Lexi was te verwarrend. Zo ging het maar door en Rick en ik vonden eigenlijk Katarina een veel ongewonere en mooiere naam (grappig genoeg heet een van onze buurmeisjes precies hetzelfde).

Twee dagen voor Katja's geboorte besloten we de naam te veranderen. Toen Katja dus werd geboren en Rick mijn ouders belde dachten zij Lexi te begroeten. Maar nee, dat werd dus Katja en ik heb er nog steeds geen spijt van. De namen Katja en Katarina passen.  Margaretha is ook mooi, want zo heet mijn moeder en Ricks moeder was Mary Margaret, dus ook zoiets.

Enfin, we bestellen allemaal eten en de tijd vliegt. Voor we het weten is het na zevenen en we rekenen af. Marielle brengt me thuis en ik zal Chris en haar weer zien op 16 december, de 23ste Kerst brunch die ik bij Chris meemaak!

Rick wacht me thuis op en we kijken naar de Polar Express, altijd zo'n leuke film! Wanneer de versieringen de boom in zullen gaan weet ik niet. De lichtjes en slingers erin maken het al heel gezellig. Morgen schijnt er wat sneeuw te komen,