Over bittere koudag nummer een

Het is toch altijd wel een mooi gezicht zo'n wit besneeuwde wereld. Alsof er iemand met poedersuiker heeft staan strooien. Met de staalblauwe lucht is het een plaatje. Rick komt ook enthousiast terug van zijn wandeling met Orion maar drukt mij op het hart binnen te blijven. Het vriest zeven graden.

Na koffie en ontbijt vertrekt Rick naar zijn werk. Ik doe mijn uur op de elliptische machine en kleed me dan heel warm aan. De thermostaat beneden hangt al twintig jaar (deze maand wonen we hier zo lang, voor Rick en mij beiden het langst ooit in een huis) op de verkeerde plaats.

Als de zon schijnt, hoe koud het buiten ook is, verwarmt die de thermostaat en daardoor geeft die warmer aan dan het in huis is. Aangezien de familie kamer waar ik voornamelijk zit achter is en geen zon krijgt, heb ik het altijd koud. Vandaar dat extra warm kleden en warme dekens nodig zijn.

De eekhoorns doen zich tegoed aan ons proviand  

Met dit weer is pho mijn favoriete lunch. Lani bij Viet Aroma weet al wat mijn bestelling is. Ik ben niet de enige met een vaste keuze. Ik hoor haar vaker "your usual?" vragen. De pho smaakt weer super.

Tijdens het eten is het begonnen met zachtjes sneeuwen. Het koufront dat ons helemaal de diepvries in doet gaan is hier. Toen ik naar het restaurant reed was het -1 en nu staat er een keiharde wind en is het opeens -6 en voelt als -11.

Gelukkig hoef ik verder niet veel buiten te zijn. Ik haal wat botjes voor Orion bij Petco en medicijnen bij Walgreens. Dan hoef ik dat morgen als het nog kouder zal zijn niet meer te doen. Eigenlijk heb ik ook benzine nodig, maar daar wacht ik maar mee tot mijn handen niet aan de pomp vastvriezen.

Fairyville is ook ondergesneeuwd

Thuis maak ik Orion en mijzelf klaar voor mijn massage. Als Lisa de bel indrukt doe ik Orion in de badkamer. Zodra de tafel klaarstaat haal ik hem eruit en ga op de tafel liggen. Orion komt dan gewoon bij me liggen. Zo grappig, hij reageert dan tijdens de massage zelfs niet op Lisa, behalve om de olie van mijn schouders en haar handen te likken.

Voor de massage had ik al heel veel pijn en Lisa begint hard op mijn rug. Ik vraag haar toch maar het wat minder te doen, want er is maar zoveel pijn die ik kan verdragen. Gelukkig maakt ze het dan wat minder, maar hopelijk helpt het nog wel.

Zoals altijd ben ik na de massage heel moe en ik zoek mijn luie stoel op. Ik begin aan het eerste seizoen van The Marvelous Mrs. Maisel en als Rick thuiskomt ben ik al de derde aflevering aan het kijken. Wat een leuke serie is dat!

Door de wind valt Ricks sneeuwpop bijna omver

Rick verzuchtte gisteren dat hij zo'n zin in chili heeft met dit koude weer. We besluiten daarvoor naar het Hard Times Café te gaan. Daar is het best druk dus we zijn niet de enigen. We krijgen eerst een sampler, een klein beetje van hun vier chili's, om te kiezen welke we willen.

Rick neemt een bowl van de vegetarische en een bowl van de Texas chili. Ik neem de salade met de Cincinnati chili. Meestal neem ik Texas, maar deze is ook erg lekker. We smullen er beiden van en het is ook nog eens een goedkoop maal. Inmiddels is het -13 en voelt het met de bijtende wind als -20.

Wat ben ik blij dat onze auto's stoelverwarming hebben! Voor het eerst in lange tijd heb ik ook handschoenen in de auto aan. Vannacht gaat het kwik naar -15 en met de wind voelt dat als -23.

Het is ten noorden van ons nog veel kouder en we maken ons wel wat zorgen om Ricks vader en Carol. Voor ouden van dagen is zulke kou echt gevaarlijk. Gelukkig hoeven zij hun huis niet uit sms-te Ricks vader vandaag.