Over de eerste rondleiding in 2019 en een Iers ontbijt

Zaterdag

Als ik opsta ben ik blij de zon te zien en het waait niet. Het vriest wel en Rick komt net terug van zijn wandeling met Orion. Hij raadt me aan me goed aan te kleden. Ik doe dus toch maar wat lang ondergoed onder mijn leggings.

We halen ontbijt bij Starbucks, voor mij de nitro brew, die ik meer dan een week niet heb gehad. Als ontbijt heb ik de nieuwe egg bites met cheddar, ham en paprika. Die vind ik lekkerder dan de eiwit met kaas en paprika, die ik voorheen altijd at.

De rit naar Washington is zonder oponthoud en duurt maar twintig minuten. Daardoor ben ik wel heel vroeg op de Mall. Zoals altijd probeer ik bij het Smithsonian kasteel gebruik te gaan maken van het toilet, maar het gebouw is gesloten. Op de radio horen we dat de Smithsonian musea, ondanks dat de regering weer open is, pas dinsdag hun deuren weer zullen openen.

Probleempje is nu dat ik echt nodig naar de wc moet. Rick bedenkt dat er een Holiday Inn vlakbij is en daar vind ik de toiletten snel. Gelukkig zijn de wc's langs de Mall wel open want die worden door een prive bedrijf beheerd.

Nu heb ik nog bijna drie kwartier voor ik mijn groepje van vandaag zal ontmoeten. We rijden wat rond en spelen op verschillende plekken Pokémon Go. Washington is er perfect voor, ik vang zelfs een nieuwe Pokémon.

Tegen tienen zet Rick me af bij het Smithsonian metrostation. Daar is bijna niemand en we zien een paar dames aan komen lopen. We zijn er beiden van overtuigd dat dit mijn gezelschap van vandaag is. Dat is het inderdaad en ik maak kennis met J. en J.  Zij werken voor een HBO en zijn hier om te verkennen voor een mogelijke studentenreis dit najaar, die ik dan ook misschien zal gidsen.

We lopen naar het Washington Monument waar de nieuwe ingang vordert. Hopelijk gaat die later dit jaar open. Ik bedenk later dat ik vergeten ben te vertellen over het aluminium piramide topje van het monument. Misschien ben ik toch wat roestig na vier maanden geen rondleidingen geven.

Het volgende monument is het Tweede Wereldoorlog monument. Hier staan in de winter de fonteinen uit en dat maakt toch wel verschil in de beleving van het monument. Het blijft imposant, maar de fonteinen maken het af.

De Reflecting Pool is bevroren en de weerspiegeling van het Lincoln Memorial erin is anders daardoor. Wij gaan verder naar het Vietnam Veteranen Monument. Dit maakt ook altijd weer indruk en is zo anders dan het Tweede Wereldoorlog Monument.

Al die namen op de muur, maar ook de boeken op alfabetische volgorde laten zien hoeveel 58318 mensen zijn, een flink telefoonboek vol. Een van de J.s vind haar achternaam ook in het boek terug.

Vervolgens bewonderen we Lincoln op zijn troon en dan gaan we naar mijn favoriete monument, het Koreaanse Oorlogsmonument. De gezichtsuitdrukkingen van de "soldaten" hier zijn zo knap gedaan, je voelt de angst gewoon.

Wij steken over naar het Tidal Basin en begroeten daar als eerste Dr. Martin Luther King Jr. in zijn monument. Ik kan niet wachten tot de kersenboompjes hier weer bloeien! Nog een paar maanden en dan lopen we hier weer te genieten van de roze kleurenpracht.

Het Franklin Delano Roosevelt monument is zo groot dat de dames er met open mond doorheen lopen. En dan te bedenken dat Roosevelt zelf alleen een steen zo groot als zijn bureau voor het National Archives gebouw wilde. Die is er ook en wijs ik na de lunch aan.

Het Jefferson Memorial is in de zomer lekker koel, maar nu ijskoud want het tocht er flink. Ik blijf dan ook maar buiten staan want daar is het warmer. Van hieruit kun je de achterkant van het Witte Huis ook zien, want Franklin Roosevelt, die dit monument liet bouwen, wilde het vanuit zijn slaapkamer kunnen zien.

Nu wandelen we naar de achterkant van het Witte Huis en nadat daar foto's genomen zijn naar Cosi, ons lunch restaurant van vandaag. Ik zou willen dat ik hier 's zomers ook lunch zou kunnen eten met mijn klanten, maar dan is het niet te harden in dit restaurant, zo warm.

Ze bakken hier namelijk hun brood in het restaurant, dus super vers. Ze hebben ook een ruime keuze aan lekkere salades en ik bestel een halve salade met kip, ei, bacon en gorgonzola als proteines. De dames nemen beiden een sandwich en zijn het met me eens dat het allemaal heel goed smaakt.

Na het eten lopen we langs de voorkant van het Witte Huis waar een Venezolaans protest gaande is. Er zijn hier altijd protesten, inclusief de tent, die er al sinds 1981 staat, nog voor ik naar de VS verhuisde. De oorspronkelijke protesteerders zijn inmiddels overleden, maar anderen hebben het overgenomen.

Via Pennsylvania Avenue lopen we verder naar het Capitool. Daar vertel ik aan de achterkant over de geschiedenis van dit gebouw. Het is pas iets meer dan tweehonderd jaar oud, maar er zijn zoveel dingen gebeurd, die de wereldgeschiedenis beinvloedden en nog steeds.

Dan klimmen we, na een hele dag lopen voelt het echt zo, Capitol Hill op. Tot mijn verbazing is de Library of Congress wel open en we sluiten aan in de rij om naar binnen te gaan. Daarna sluiten we weer aan in de rij voor de grote leeszaal.

Daar vertelt een medewerkster waarom zij wel open zijn. Zij worden betaald door het Congres, dus de wetgevende macht, en niet de president, de uitvoerende macht. De botanische tuin, de rondleiding in het Capitool en de Bureau of Engraving and Printing waar de dollar wordt gedrukt zijn ook open daarom. Goed om te weten!

Hoe vaak ik ook in dit gebouw ben geweest, ik blijf ervan genieten. Ik krijg vaak te horen dat ik mijn rondleidingen met  zoveel enthousiasme geef dat het lijkt alsof ik alles voor het eerst zie. Ik vind het dan ook nog altijd heel leuk om deze mooie stad te laten zien. Veel vooral buitenlandse toeristen geven Washington veel te weinig tijd om te bekijken. Er is zoveel!

De Gutenberg bijbel heeft hier een heel nieuw modern onderkomen. Nieuw sinds een jaar of zo is een blik in het vroegere kantoor van de bibliothecaris. Dat is heel mooi! Als laatste laat ik de oudste kaart van de Verenigde Staten van Amerika zien uit 1784. Die is interessant want die staten zien er tegenwoordig zo anders uit.

Buiten nemen we afscheid maar misschien niet voor lang want er is sprake dat zij mij als gids willen inhuren als hun groep studenten hierheen komt. Gewoonlijk wil ik geen groepen doen, maar af en toe maak ik een uitzondering.

Rick komt me ophalen en we rijden terug naar huis. Opeens ben ik echt doodmoe. Rick wil graag bij Gordon Biersch gaan eten en ik raad aan nu te gaan voor ik instort. We vinden gelukkig twee stoelen aan de bar.

Het wordt een lekker maal. We delen de calamari, ietwat buiten ons dieet. Dan nemen we beiden de taco's in slabladeren. Die blijken voor herhaling vatbaar. We merken dat steeds meer restaurants koolhydraatarme gerechten op hun menu hebben.

Thuis kijk ik nog wat tv, maar ik ben echt doodmoe opeens. Ver voor mijn gewoonlijke bedtijd ga ik dus naar boven om te slapen.

Zondag

Gisteravond besloten Rick en ik eens iets anders te doen als ontbijt. We hebben namelijk beiden zin in een Iers ontbijt. We keken naar de openingstijden van de verschillende Ierse restaurants in de omgeving en The Old Brogue blijkt vanaf tien uur brunch te bieden.

Klokslag tien uur lopen we dan ook het restaurant binnen, want dat is wel laat voor ons om te ontbijten. We krijgen er geen spijt van. We smullen beiden van een authentiek Iers ontbijt met bloedworst en gegrilde tomaat en meer. We besluiten meteen dit vaker te gaan doen!

Het is vandaag niet zo koud dus we halen Orion thuis op en rijden dan naar Great Falls. Daar zit geen park ranger in het hokje en we kunnen zo doorrijden. Tot onze verbazing is het best druk dus we parkeren zo ver mogelijk van het bezoekerscentrum en de watervallen.

Het pad langs de rivier is veel te druk om met Orion te doen. We besluiten een van de paden in het bos te gaan lopen en daarop komen we niemand tegen. Het is ook een nieuw pad voor ons en het eindigt bij een mooie beek met kleine watervalletjes. Het is hier altijd zo mooi!

Weer terug bij de van doen we Orion daarin want Rick en ik willen nog wel een stukje langs de rivier lopen. We willen namelijk gaan kijken of het adelaarsnest aan de overkant van de rivier bezet is. Inderdaad zien we er een vogel op zitten. Jammer dat we onze verrekijker niet mee hebben. Ik moet duidelijk binnenkort een keer terug.

Natuurlijk kunnen we niet naar Great Falls Park gaan zonder een blik op de watervallen te werpen. Die zijn wild vandaag! Het water raast er overheen op weg naar Washington en uiteindelijk de Chesapeake Baai. Ik vind het altijd zo rustgevend en we blijven dan ook een kwartiertje gewoon genieten van het uitzicht.

Inmiddels is het ruim lunchtijd en op de terugweg gaan we naar Panera. Daar bestellen we beiden een salade en Rick ook een kop chili. Deze salade van Panera is een van mijn favorieten. De dressing is pindasaus wat het ook anders dan gewoonlijk maakt.

Thuis sms ik met Saskia over onze reis naar Los Angeles en San Francisco begin maart. Zij wil daarheen om scholen voor een masters te bekijken. Rick gaat ook mee dus ik boek vluchten voor drie personen. Eerst wilden we in San Francisco beginnen, maar het ticket bleek bijna $150 per persoon goedkoper als we in Los Angeles beginnen. Toch frappant!

Om het weekend lekker af te sluiten gaan we bij Bollywood Bistro Indiaas eten. Hun tandoori kip vind ik niet te versmaden. Er komt olijven raita bij, een yoghurtsaus, die gewoonlijk met komkommer erin wordt geserveerd. Met olijven vind ik het nog lekkerder. Indiaas is, zeker in de winter, een van onze favoriete cuisines. Gezond eten, maar ook comfort food.

En zo eindigt weer een leuk weekend. Op deze manier gaat de januari maand lekker snel, volgend weekend zijn we al in februari beland, hoera!