Dag 4 Seattle: Over nog een gezellige lunch en vlinders

Het is alweer mijn laatste volle dag in Seattle! Deze week is omgevlogen. Ook voor vandaag heb ik weer allerlei plannen.

Als Rick naar het Convention Center is vertrokken loop ik naar The Crumpet Shop. Ik heb even met mezelf in tweestrijd gestaan of ik vandaag een piroshky zou eten en morgen een crumpet, maar heb besloten dat ik de crumpets te lekker vind en ze daarom vandaag en morgen ga eten.

Dit keer bestel ik een crumpet met gerookte zalm cream cheese en komkommer. Met een mok sterke koffie smaakt het me weer opperbest. Leuk is dat de ze nu al mijn naam kennen en vragen of ik morgen terugkom. Dat kan ik beamend beantwoorden.

Ondanks de voorspelde regen is het bewolkt, maar droog. Ik besluit weer een stuk langs de waterkant te lopen om mijn stappen bijeen te krijgen. Dit keer stop ik niet om foto's te maken en heb de tienduizend stappen dan ook sneller voor elkaar.

Op de hotelkamer fris ik me op en loop dan naar de Seattle openbare bibliotheek. Dit door Rem Koolhaas ontworpen gebouw fascineert me en ik wil het van binnen bekijken. Daar krijg ik geen spijt van, het is een bijzonder gebouw. En wat een enorme bibliotheek is het met elf verdiepingen!

Inmiddels loopt het al tegen half twaalf en ik heb voor de lunch afgesproken met Tracy bij Red Cedar and Sage in Pike Place Market. Ik kom er net voor de opening aan en krijg een tafeltje zodra de deuren opengaan. Tracy volgt niet veel later.

Het grote spaarvarken in de markt is voor Valentijnsdag versierd. Ik gooi ook gelijk mijn kleingeld in. 

Tot nu toe is het ieder jaar dat ik hier ben geweest gelukt met Tracy te lunchen. Zij runt een plaatselijk nieuwsbedrijf met haar man en vanwege de vele sneeuw deze week was het dit keer bijna niet gelukt. Tracy zegt blij te zijn eindelijk hun buurt uit te hebben kunnen komen.

Dit restaurant is ook Tracy onbekend, maar het gaat op haar lijstje van goede restaurants. De ambiance is gezellig en het eten en de bediening heel goed. We nemen beiden een uiensoep zonder brood erin en dat is zo'n bak dat ik maar de helft op kan om nog de rest van mijn lunch op te kunnen.

Dat zijn twee krabcakejes en een salade met venkel en verschillende bladsalades. Tracy heeft de salade met gegrilde eendenborst, die mij ook erg lekker leek. We praten intussen bij over van alles en nog wat. Haar zoon Torin is Saskia's leeftijd en zo hebben we elkaar meer dan 20 jaar geleden online leren kennen.

Na het eten lopen we nog even naar het tijdschriftenstandje in de markt, maar het tijdschrift waar Tracy naar zoekt hebben ze niet. Dan nemen we afscheid, hopelijk tot ziens weer volgend jaar.

Op de hotelkamer haal ik mijn fototoestel op en neem dan weer de monorail naar de Space Needle. Hier ligt ook het Pacific Science Center waar een vlindertuin is. Deze is groter dan die in het Natural History Museum in Washington, maar er zijn volgens mij minder vlinders. Toch blijf ik meer dan een uur om de kleurrijke fladderaars te fotograferen.

Als ik weer buitenkom plenst het van de regen. Ik ben blij dat ik mijn paraplu meeheb! Het monorail platform is gelukkig overdekt. Om half vier ben ik terug op de kamer.

Daar kijk ik de eerste aflevering van Diederik en Da Vinci en ik ben het wel met sommigen eens dat het meer over Diederik dan Da Vinci ging. Toch blijf ik kijken want ik ben ook een groot bewonderaar van Leonardo da Vinci.

Tegen vijven neem ik mijn laptop weer naar de lobby bar. Ik vind nog een stoel naast de open haard en bestel weer een bloody Mary. Zoals iedere dag deze week typ ik ook alvast zoveel van dit blog als  ik kan.

Vanavond gaan Rick en ik Valentijnsdag vieren bij Anthony's, een visrestaurant aan de Puget Sound. Ik heb voor Rick een kaart meegenomen van thuis, maar zijn cadeautje was nog niet aangekomen. Hopelijk is het er als we thuiskomen.

We nemen een taxi naar het restaurant en krijgen een tafel met uitzicht over de Puget Sound. Natuurlijk is het donker, maar het reuzenwiel is verlicht en het Seahawks stadion is afwisselend blauw en groen.

We bestellen beiden een Dungeness krab cocktail en geven elkaar de kaarten. Van Rick krijg ik een klein pakketje en dat vind ik altijd erg leuk. Er zit een Pandora ketting in met een medaillon met daarin een klein "LOVE" bedeltje en een saffiertje wat mijn geboortesteen is. Erg leuk en ik doe het meteen om.

De cocktails zijn erg lekker en als hoofdgerecht neemt ik de hele Dungeness krab. Die is al wel vooraf gekraakt om het makkelijker te eten te maken. Hoe dan ook heb ik er nog een flinke "kluif" aan, maar het is bijzonder lekker. Rick vindt zijn combinatie krab cake en zalm ook heel goed bereid.

We zijn zo blij dat we Valentijnsdag samen konden doorbrengen. Om de een of andere reden is deze Microsoft conferentie vaak in de week van Valentijnsdag en vroeger toen de kinderen nog thuis waren vond vooral Rick dat heel erg vervelend.

Vroeger in Afrika en Nederland waren we ons nauwelijks bewust van Valentijnsdag, maar in de VS is het echt een feestdag. Ik zag vandaag ook heel wat mannen met boeketten bloemen in hun armen lopen. Een van mijn eerste Valentijnsdagen hier had ik een echte "Valentijn", iemand, die me anoniem bloemen stuurde. Tot de dag van vandaag weet ik niet wie dat was!

We nemen een Uber terug naar het hotel en dan gaan we op bed ontspannen. Ik denk dat de regen hier er debet aan is dat ik toch weer meer pijn heb. Het is een van de hoofdredenen dat we nooit naar Seattle zijn verhuisd ondanks dat Microsofts hoofdkantoor hier is.

Eigenlijk ben ik wel benieuwd wie van mijn blog lezers ook aan Valentijnsdag doen. Vroeger was dat in Nederland nauwelijks bekend.