Over een etentje met een vriendin

De wekker van Rick zorgt er iedere door de weekse ochtend voor dat ik voor achten opsta. Die was er vanochtend natuurlijk niet en met een schok word ik om tien voor half negen pas wakker. Gelukkig is de personal training vandaag een half uur later dan gewoonlijk.

Gauw zet ik koffie, ook al iets dat ik bijna nooit hoef te doen, hoe verwend ben ik! Na Orions wandeling pocheer ik een ei en snijd een halve tomaat en een mini komkommertje op voor mijn ontbijt.

Ik kan niet wachten tot de echte kolibries weer komen. Ze zijn er wel in Seattle, maar hopelijk overleven ze de ongewone kou daar. Ik zag een foto van een kolibrie daar die zaadjes probeerde te eten omdat de nectar bevroren was. 

Dan haast ik me naar de sportschool om nog een uur de tijd te hebben om mijn cardio te doen. Dat lukt goed en rond half elf komt Sharon voor de personal training. Het halve uur gaat weer snel voorbij en dan nemen we afscheid tot over anderhalve week.

Thuis neem ik Orion voor zijn wandeling. Vandaag niet zo ver want de peuterschoolkinderen worden opgehaald en er zijn daardoor heel veel mensen. Het weer is ook niet zo mooi, al is het nog steeds warm voor de tijd van het jaar.

Viet Aroma lokt weer om te gaan lunchen en Lani weet mijn bestelling al. De pho smaakt zoals altijd voortreffelijk.

Na het eten loop ik naar Walgreens en zoek een paar leuke kaarten uit. Een voor Rick voor Valentijnsdag volgende week en een voor Serena, die zaterdag vijftig wordt. Het valt me weer eens op dat het concept van Abraham en Sarah bij een vijftigste verjaardag hier helemaal niet bekend is. Zou het enkel iets Nederlands zijn?

Als cadeautje voor Serena heb ik verjaardagschocolaatjes van Cocoa Vienna in gedachten. Dat is een plaatselijke heel goede chocolatier. Ze hebben er een kleine reep waar ze Happy Birthday op schrijven en daarbij kan ik drie truffels uitkiezen. Het ziet er zeer feestelijk uit.

Net op tijd herinner ik me dat ik ook nog wat dingen van Safeway nodig heb. Die zijn ook vlot gevonden. Als ik de parkeerplaats verlaat rijdt een vrouw, die een stopbord heeft, bijna tegen me aan.

In plaats van zich te verontschuldigen komt ze haar auto uit, bonst op mijn raam en roept keihard "Fuck you, Bitch!". Nou, ik doe het vrijwel nooit maar daarvoor krijgt ze mijn opgestoken middelvinger! Orion blaft ook keihard en ik neem me voor de volgende keer het raam te openen om zo'n gek af te schrikken. Dan ben ik toch dankbaar voor mijn waakhond!

Thuis kijk ik de tweede aflevering van het derde seizoen van Victoria. Het blijft een heerlijke serie! Verder kleur ik wat platen in, zo ontspannend.

Voor ik het weet is het half zes en komt Chris me ophalen. Zo gezellig dat zij meestal een avond dat Rick op reis is beschikbaar is om te gaan eten. We hebben dit keer Istanbul Blue uitgekozen, het Turkse restaurant in Vienna waar ik alweer een tijd niet ben geweest.

We hebben van alles te bespreken, ook over onze reis naar Grand Teton en Yellowstone in juni. We krijgen een gratis kopje rode linzensoep wat werkelijk goddelijk smaakt. Als hoofdgerecht nemen we beiden de kip met yoghurtsaus.

Rick en ik zouden hier vaker heen moeten, het eten is heel goed al is de bediening wat langzaam. Chris moet om zeven uur bijles geven en het duurt maar voor de rekening komt. Via Yelp had ik 10% korting en het is wel heel aardig dat ze die ook aan Chris geven.

Net voor zevenen zet Chris me weer thuis af. Daar zetten Orion en ik samen de vuilnis buiten en dan gaan de voeten omhoog en de tv aan. Orion is druk met zijn nieuwe botje en ik kijk naar Food Network. Iets in die kookshows is rustgevend ook al ben ik zelf allerminst een kokkin.