Outer Banks dag 4: Off roading en wilde paarden

De zon schijnt vrolijk onze kamer binnen en ik word er wakker van. Ik houd het tot tien over zeven uit in bed en sta dan op. Terwijl Rick verder slaapt ga ik op de plaats hardlopen op het deck. Een konijntje doet zich tegoed aan de boterbloemen in het gras en verder is het doodstil.

Even na achten is Rick ook van de partij en rijden we naar Scarborough Faire om bij het Treehouse Café te ontbijten. Ik bestel een ijskoffie en Rick een cappuccino en hun koffie is heel goed.

Als ontbijt hebben we ieder een omelet. Dat van mij met kerstomaatjes en pecorino kaas. Het wordt geserveerd met een biscuit waar je u tegen zegt. Daar eet ik maar een paar hapjes van. Het smaakt allemaal erg goed.

Op de terugweg kijken we rond bij Nags Head Hammocks waar mijn hangmat stoel vandaan komt. We nemen een paar leuke versieringen voor op het deck mee. Zo wordt dat steeds gezelliger.

Terug in het appartement maken we ons klaar om de rest van de dag op pad te gaan. We rijden naar Outer Banks Jeep Rentals en als we daar aankomen kijkt de medewerker ons verbaasd aan. Het blijkt dat onze reservering voor morgen is. Dat terwijl Rick en ik beiden 27 mei, vandaag dus, gehoord hadden.

Gelukkig kan hij wat magische trucs uithalen en krijgen we uiteindelijk een witte open Jeep mee. Deze heeft geen deuren en ik ben blij dat het warm is want ik zit in de volle wind! Ik heb mijn haar al op alle mogelijke manieren vast gezet maar nog steeds waait het in mijn gezicht.

Het is pas half twaalf dus we besluiten eerst een spelletje mini golf te gaan spelen. De leukste baan daarvoor is Lost Colony. Hier wordt je met een treintje door een grot met "enge" figuren naar de ingang gereden.

Dan is er een diamanten en een gouden baan. Wij hebben vandaag de gouden. Jammer genoeg hebben we een oma met haar kleinzoon voor ons, maar die gaan sneller dan we hadden verwacht. Het is een heel leuk parcours.

Op de helft staat Rick en ik gelijk, maar het tweede deel gooi ik er met de pet naar. Rick wint dus ruimschoots. Het blijft toch altijd weer een grappig iets om te doen aan het strand.

Inmiddels is het lunchtijd. We besluiten Barefoot Bernie's eens te proberen. We kunnen ons niet herinneren daar ooit gegeten te hebben en ik vind het in mijn blog ook niet terug. We nemen plaats aan de gezellige bar en ik bestel de Aziatische salade met kip. Die is niets bijzonders en ik kijk een beetje jaloers naar Ricks hamburger.

Dan is het tijd om naar het noorden te rijden en de Jeeps vierwielaandrijving te gebruiken. Eerst stoppen we nog even bij het appartement om meer zonnebrandspray op te doen. We zitten compleet in de zon in die open Jeep dus zonder zouden we levend verbranden.

In Corolla maken we even een pit stop en haalt Rick lucht uit de banden. Die mogen maar 20PSI hebben om op het strand te mogen rijden. Vervolgens rijden we het strand op en dat valt even tegen! Het is zo ruig dat Ricks schouder pijn doet en mijn neck voelt alsof ik in een vreselijke achtbaan zit.

We denken dat we het zo niet lang vol gaan houden, maar gelukkig wordt het al snel beter. We rijden langs rijen trucks en jeeps van strandbezoekers. Verder is dit gewoon een "weg" want de enige manier om bij de vakantiehuizen deze richting op te komen. Het is druk, ook vanwege Memorial Day vandaag.

We zijn wel duidelijk in het zuiden met allerlei Confederale (zuidelijke vlag ten tijde van de Burgeroorlog) en "Don't Thread On Me" vlaggen. Ook veel country muziek, niet ons ding. We gaan er dus niet tussen staan.

Op een gegeven moment wordt het rustiger en besluiten wij eens een zijstraat te proberen, denkend dat we een buurt inrijden. Integendeel, we komen op een gegeven moment bij een bord dat zegt dat we maar beter niet verder rijden want dan kunnen we beschoten worden!!!

Rick weet niet hoe snel hij om moet keren! We proberen nog een zijweggetje maar ook dat is afgezet. Dan rijden we het strand maar weer op nog een stukje verder naar het noorden. Ik kijk naar de mooie zee hopend dolfijnen te zien.

Dan roept Rick opeens "There they are!" en eerst heb ik niet eens door wie "they" zijn. Natuurlijk zijn het wilde paarden waar deze omgeving bekend om is. Deze paarden zijn ooit in de 17e eeuw door Spanjaarden aan wal gebracht en hebben zich helemaal aangepast aan de natuur hier.

De lokale bevolking zegt altijd dat het heel bijzonder is ze op het strand te zien, maar wij hebben kennelijk geluk want tot nu toe hebben we dat iedere keer dat we hier waren meegemaakt. Ook nu staat dit groepje van vier paarden, een hengst en drie merries rustig op de duinen te grazen.

We parkeren de jeep en gaan foto's maken. We moeten minstens 50 voet (ongeveer 15 meter) afstand houden, gelukkig hebben we zoemlenzen. Het groepje loopt ook nog even naar het water maar gaat er niet in. Na een half uurtje vertrekken ze de duinen in. Wat een geluk hadden wij!!

Nu we gezien hebben waar we voor kwamen rijden we terug naar Corolla. Daar is een "Air up" station met vier pompen. Rick vult de banden weer en haalt de 4WD eraf. Dan rijden we terug naar Kill Devil Hills om de Jeep in te leveren.

Voordat we dat doen stoppen we bij de Birthday Suits om de hoek. Dat is een winkel met badkleding. Rick zoekt een nieuwe zwembroek en ik een nieuwe bikini nu we ieder een kleinere nodig hebben. We slagen goed, ik ben blij met mijn paars en witte bikini.

Outer Banks Jeep Rental is gesloten maar de vriendelijke medewerker is er nog steeds. Hij is blij dat we zo vroeg terug zijn zodat hij de Jeep in de garage kan zetten. Wij hebben voluit genoten van dit avontuur! Het is veel leuker zo dan met een toerbedrijf.

Tijd voor happy hour en dat gaan we houden bij Captn Andy's op de Nags Head Pier. Ik moet weer eens plassen dus Rick gaat voor een tafeltje zorgen. Dat wordt hetzelfde als een paar dagen geleden.

Alleen komt er niemand onze bestelling opnemen terwijl ze meestal zo stipt zijn. We zitten er bijna een kwartier en dan vraag ik een ober eens hoe of wat. Het blijkt dat Rick zich niet bij de hostess heeft aangemeld en daardoor had niemand onze tafel toegewezen gekregen.

Nadat dit misverstand opgelost is hebben we in een mum van tijd onze drankjes en de krab ballen, die we zo lekker vinden. We genieten ervan en van de altijd weer rustgevende branding. Ik zou er bij in slaap kunnen vallen!

Voor ons avondeten gaan we naar Goombays. Daar is nog net plaats voor twee aan de bar. Maar goed ook want de rij voor een tafel staat tot buiten. Het is gezellig aan de bar en we maken kennis met onze medebargenoten, die duidelijk al een glaasje of wat ophebben. Ik hoop maar dat ze niet hoeven te rijden!

Tot mijn grote vreugde staan ook hier de soft shell krabben op het specials menu. Ik hoef dus niet na te denken en bestel ze met een groene salade. Rick heeft een mixed grill met vis, garnalen en kip en vindt die ook erg lekker.

Moe en voldaan rijden we terug naar het appartement. Daar zien we nog een mooie zonsondergang lucht en dan is het tijd om te ontspannen. Wat een heerlijke dag was dit ook weer! Morgen alweer de laatste volle dag hier, het gaat te snel!