Outer Banks dag 5: Nog een stranddag

De zon schijnt fel de kamer binnen en ik ben alweer klaarwakker om zeven uur. Misschien moeten we onze lamellen thuis ook maar open laten want met zulk licht lukt het me niet door te slapen. Zelfs niet doezelen, het is gewoon te fel.

Zoals de andere dagen ga ik op het deck op de plaats hardlopen tot Rick ook opstaat. Dat doet hij vandaag vroeger dan gisteren en daardoor heb ik ook minder stappen bij elkaar. We drinken een kop koffie en thee op het deck en dan is het tijd voor het ontbijt.

Zoveel konijntjes hier, we zien deze schat op weg naar ons ontbijt

Vandaag lopen we naar Duck Deli. Daar zijn we de enige klanten. Het is een stuk rustiger overal nu e mensen, die enkel voor het lange weekend kwamen zijn vertrokken. We nemen plaats aan een van de picknick tafels buiten en smullen van onze omeletten.

Als die op zijn lopen we al Pokémon Go spelend terug naar het appartement. Daar maken we ons klaar voor het strand en om half tien lopen we met stoeltjes en parasol het zand op. Volgens mij hebben we nog nooit zo vroeg op een strand gezeten. Wel gelopen, maar dat is niet hetzelfde.

Mijn boek is spannend en ik geniet luisterend naar de golven van het verhaal. Rick gaat een wandeling maken maar volgens mij maakt het lopen op rul zand de pijn in mijn heupen erger. Ik laat het dus vandaag achterwege.

Terwijl ik over zee uitkijk zie ik weer een hele groep dolfijnen langs zwemmen. Ik wou dat ik er foto's van kon maken, maar het is onmogelijk te voorspellen wanneer een van die vinnen weer boven water komt. Het blijft een leuk iets om te zien.

Rond half twaalf laten we de stoelen, baddoeken en parasol weer op het strand staan terwijl wij op pad gaan voor de lunch. Daarvoor rijden we de tien kilometer terug naar het hoofdgedeelte van de Outer Banks (althans zo zien wij dat midden gedeelte).

Gisteren had ik dus een nieuwe bikini gekocht in hetzelfde model als die ik vorig jaar kocht. Het topje van vorig jaar is nu echter veel te groot. Ik zag dat ze bij Birthday Suits datzelfde patroon nog hadden en bedacht me dat het veel goedkoper is een topje daarvan in de juiste maat te kopen dan een helemaal nieuwe bikini.

We stoppen dus eerst bij Birthday Suits. Daar loop ik meteen op dat rek af en de verkoopster merkt op dat ik duidelijk een missie heb. Nou, inderdaad, ik wil mijn 40G (!) topje vervangen met een 40D. Die vind ik meteen en binnen vijf minuten sta ik weer buiten met het juiste topje. Rick had nog niet eens de kans om me te volgen na de van geparkeerd te hebben.

Ieder jaar als we in de Outer Banks zijn willen we lunchen bij Mama Kwan's. Dat wilden we gisteren maar het was gesloten dus proberen we het vandaag. Tot onze teleurstelling vissen we weer achter het net.

Dan proberen we het Rundown Café, maar ook dat is vandaag en morgen dicht. We kijken elkaar aan en het wordt Fish Heads. Niets beter dan aan zee eten, toch? Ik bestel de salade met gegrilde vis en Rick het broodje daarmee. Het is lekker maar onze vis is een beetje droog.

Dit uitzicht is toch niet te versmaden?

Op de terugweg stoppen we bij een Farmer's Daughter want Rick zoekt een Salt Life sticker met een schildpad erop. Ik heb er een op mijn van van vorig jaar, maar die is roze. Ook hier hebben ze geen mannelijke kleur voor die sticker met schildpad. Rick koopt er dan maar een met alleen Salt Life erop.

Terug in het appartement smeren we ons nog eens in en gaan dan weer naar het strand. Daar is het heerlijk toeven. Rick gaat zelfs een paar keer de zee in, maar 21 graden is mij nog te koud. Ik lees mijn boek uit en begin aan een nieuwe, dit keer van Mary Kay Andrews, Sunset Beach. Het begint goed.

Rick maakt nog een wandeling en dan is het tijd om het strand te verlaten. Ondanks dat ik in de schaduw zat en ingesmeerd was voel ik me toch rozig. Misschien door de constante bries die van zee in mijn gezicht blies.

We nemen een douche om het zout e.d. van ons af te spoelen en rijden dan weer naar Fish Heads. Hier probeert Rick een sake Margarita en ik neem natuurlijk weer mijn favoriete sake bloody Mary. Rick wil de Margarita eigenlijk met tequila, maar ze schenken hier alleen bier en wijn en sake is rijstwijn.

We delen een portie conch fritters, helemaal niet volgens ons dieet maar oh wat zijn ze lekker! Verder genieten we van het uitzicht en de heel goede live muzikant. Hij zingt allerlei bekende liedjes en heeft een mooie stem.

Dan rekenen we af en is het hoog tijd het DRAAKJE ook drinken te geven. We hebben nog maar een paar mijl in de tank. Voordeel is dat we dat dan morgenochtend niet meer hoeven te doen, hoewel we het waarschijnlijk niet op een tank halen om naar huis te rijden.

Ons avondeten gaan we bij Awful Arthur's eten. We nemen plaats aan hun lange bar. Ze staan hier bekend om hun oesters dus ik bestel een half dozijn. "Gestoomd of rauw?", vraagt Chris de barman. Ik heb ze nog nooit gestoomd gegeten dus vraag hoe die smaken.

Hij biedt aan er een paar te stomen zodat ik het kan proberen. Dat worden er drie en die zijn allemaal even lekker. Ik bestel het halve dozijn dus gestoomd. Niet veel later zet Chris een bord met 7 gestoomde oesters voor mijn neus.

Ja, ik had er al twee op, zo lekker!

Een half dozijn is bij mijn weten nog altijd zes. Ik bedank hem voor de extra oester en hij knipoogt. Dan vraagt hij of ik ook een rauwe wil proberen. Natuurlijk! Daar krijg ik er twee van, even lekker. Zo heb ik als ik goed geteld heb een dozijn oesters voor de prijs van een half dozijn op. Zo aardig!

Voor mijn hoofdgerecht kies ik, ik kan het niet laten, de soft shell krabben. Dit keer eens niet gefrituurd maar in kruidenboter gebakken. Ze smaken heerlijk! Ik heb deze vakantie mijn geliefde soft shell krabben veel kunnen eten. Ik kan me niet herinneren dat ze voorgaande jaren overal op het menu stonden.

Onze laatste avond alweer, natuurlijk schrijf ik dit blog en we bespreken van alles voor de toekomst samen. Morgen de rit terug naar huis en dan heeft Rick donderdag nog een lange rit voor de boog. Waarom gaat de tijd toch altijd zo snel als het warme weer er eenmaal is?