Over een reis rond de wereld en Cinco de Mayo

Zaterdag

Na heel vreemde dromen gehad te hebben, wel leuk maar ik herinner me alleen dat ik van alles cultureels deed met een Afrikaans Amerikaanse familie. Allemaal heel hartelijk en lekker grote diners maakten ze. Geen idee waar dat vandaan kwam.

Als Rick om kwart voor acht opstaat lees ik nog even op mijn telefoon en volg hem dan. We gaan de nieuwe Starbucks drive thru in Vienna uitproberen. Daar hebben ze wel het eten dat we willen, maar nog niet mijn geliefde nitro brew. Die moet volgende week komen.

Vandaag is de eerste zaterdag dat de boerenmarkt in Vienna opent. We praten er met Tara en Julie, die beiden voor een zetel in het stadsbestuur kandidaat staan. Dit jaar is het nogal een verhitte competitie maar zij zijn de twee waar Rick en ik dinsdag op zullen stemmen.

Verder zien we niet veel van onze gading op de markt. We rijden naar de Starbucks het dichtst bij ons huis waar ze wel nitro brew hebben. Thuis drink ik die op en doe ook meteen 5000 stappen op de plaats. Intussen print Rick de kaart voor de ambassades in Washington, die vandaag open zijn, uit.

We gaan naar Passport DC, ambassades van over de hele wereld hebben hun deuren geopend. We hebben een parkeerplaats gereserveerd via de Spot Hero app in een garage bij Dupont Circle. Rick laat zijn pas zien en we krijgen een kaartje en kunnen zo parkeren. Die app ga ik vaker gebruiken!

De meeste ambassades liggen langs Embassy Row aan Massachusetts Avenue. Dit evenement is altijd heel populair. We lopen langs de ambassade van Trinidad en Tobago waar een steel band moderne liedjes speelt. De rij om naar binnen te gaan is veel te lang dus dat slaan we over.

Ook bij Peru ernaast is er een te lange rij maar is er dansen buiten. We kijken even en lopen dan naar de Filipijnse ambassade. Daar is alleen buiten wat te zien. Ik neem een foto van de mensen in klederdracht en dan lopen Rick en ik een stukje terug naar de ambassade van Uzbekistan.

Daar staat niet zo'n lange rij maar het is binnen erg interessant. Er hangen allemaal gewoven doeken en ook hier weer mensen in klederdracht. Iedere keer als ik de ambassade van zo'n voor ons onbekend land inloop krijg ik meteen de neiging er een reis heen te boeken.

Tegenover de Filippijnse ambassade staat een Sate Truck. Daar bestellen Rick en ik kipsate en salade voor onze lunch. Het smaakt heel erg goed! Ze hebben ook andere Indonesische gerechten, maar die lijken ons erg zwaar als lunch.

Intussen is de nood hoog bij mij en we sluiten aan in de rij voor de wc in een Panera restaurant. Eigenlijk moet je daarvoor iets kopen om de code te krijgen, maar iedereen houdt gewoon de deur voor elkaar open.

Na deze pit stop gaan we enthousiast verder. Het is inmiddels een vrij drukkende 23 graden maar het blijft gelukkig droog. De volgende ambassade waar we binnengaan is Irak. Er zijn hier veel kunstenaars, die hun werk verkopen, en we lezen over de eeuwenoude geschiedenis van het land.

De rijden bij Botswana en Argentinie zijn te lang maar Rick wil ondanks de lange rij daar de ambassade van India binnen. Het duurt bijna drie kwartier voordat dat lukt en dan zijn we teleurgesteld want er is maar weinig te zien. Het dansen buiten is veel leuker.

De Indonesische ambassade aan de overkant is echter verreweg onze favoriet. Het pand is een oud landgoed dat in 1903 door een bekende Washingtonian familie is laten bouwen. Het is prachtig van binnen en de Indonesische beelden passen er heel goed in.

Buiten kun je bij drie food trucks Indonesisch eten kopen en er is een Indonesisch marktje, dansen en muziek. Bij dat marktje kopen Rick en ik een paar sauzen om met bloemkoolrijst te eten. Het Indonesische winkeltje blijkt in Maryland te zijn. Misschien de moeite waard om eens een bezoek te brengen.

Bij de Marokkaanse ambassade krijgen we thee en zien we een muziekgroep in klederdracht. Bij Albanie hebben we net onze kans een reis erheen te winnen gemist. Costa Rica en de Domenicaanse Republiek, die beiden bij de Spanish Steps liggen versterken onze wens die landen te gaan bezoeken.

Opeens lijken de wachtrijen een stuk minder en lukt het om ook de ambassades van Guatemala, Kenia en Haiti te bezoeken. Die laatste is onverwachts mooi met veel kunst aan de muren. Je denkt bij Haiti niet aan een vakantieland, maar er liggen wel toeristenbrochures.

Jammer genoeg kunnen we de ambassade van Kameroen niet in. Daar werd een protesteerder, die de ambassadeur aanviel, gearresteerd en het geheel is door de politie afgezet. De boosdoener staat er nog triomfantelijk bij te kijken.

Het is nu een paar minuten voor vieren en om vier uur gaan de deuren dicht. We kunnen nog net de Koreaanse ambassade in en dan is het gedaan voor vandaag. Zoals altijd was het weer superleuk! We hopen volgende week de Europese ambassades te kunnen gaan bezoeken.

Terug thuis geven we Orion zijn wandeling en rusten we even uit na vijf uur lang op onze voeten te hebben gestaan. Dan rijden we naar Clarendon en gaan bij Bar Bao daar met een mint julep, het speciale drankje daarvoor, de Kentucky Derby kijken.

Dat is zoals altijd een spannende race. We denken dat Maximum Security gewonnen heeft, maar al gauw slaat de blijheid van dat team om in teleurstelling. Maximum Security bleef niet in zijn baan en hinderde daarbij twee andere paarden. Hij wordt gediskwalificeerd en het tweede paard wordt de winnaar. Dat is in de eeuw dat de Kentucky Derby bestaat nog nooit gebeurd.

Voor ons avondeten lopen we naar de overkant waar we gereserveerd hebben bij Pamplona, een Spaans tapa's restaurant. Daar kun je voor $35 per persoon zoveel tapa's eten als je maar wilt. De porties zijn kleiner dan als je per stuk bestelt dus Rick en ik proberen er heel wat.

Moe van de superleuke dag gaan we huiswaarts. Intussen plenst het en dat zal het morgen de hele dag blijven doen. Hebben wij even geluk gehad vandaag!

Zondag

Tot mijn verbazing is het kwart over acht als ik wakker word. Ik geloof eerst mijn ogen want het is heel lang geleden dat ik zo lang doorgeslapen heb. Rick ligt ook nog in diepe rust en ik doe zo stil mogelijk want hij heeft zijn slaap hard nodig.

Het regent en daardoor is het donker in de kamer. Wellicht sliepen we daarom zo goed. Om kwart voor negen zijn we beiden present en na Orions wandeling rijden we naar Starbucks. Daar staan onze via de app bestelde koffies al klaar.

Rick neemt de egg bites maar ik wil liever van Panera bestellen. We halen mijn broodje met ham, ei, spinazie en tomaat op en gaan dan Pokémon Go spelen. Ik moet een aantal raid opdrachten vervullen en dat doe ik op een raid na. Die moet de komende week maar.

Thuis ga ik op de plaats hardlopen. Rick haalt de ladder naar boven want vorige week zag ik opeens dat onze foyer ramen beiden op een kier openstonden. Het blijft een raadsel hoe dat kan want Rick heeft ze toen we de kerstversieringen opruimden zeker dicht gedaan.

Een beetje eng is het wel hoewel we ons niet kunnen voorstellen dat iemand midden in de nacht met een ladder die ramen op een kiertje heeft gedaan. Nu zijn ze in ieder geval op slot.

Met zo'n regenachtige dag hebben we zin in een film. We rijden naar Tysons Corner mall en gaan daar eerst in de food court lunchen. Er zijn een aantal goede keuzes voor ons en na wat wikken en wegen gaan we beiden voor Libanees.

Daar krijgen we geen spijt van want de fatoush salade met kip shawarma en knoflook saus is voor herhaling vatbaar. Ik bedenk me dat ik hier ook weleens kan gaan lunchen want meerdere restaurants hebben bijzondere salades.

De film wordt Long Shot met Seth Rogen en Charlize Theron. Wat een superleuke film is dit! Een beetje cru maar dat is juist ook grappig. We liggen regelmatig dubbel, een echte aanrader!

Het regent nog steeds als we weer buiten komen. We gaan thuis wat computeren en dan gaan we Cinco de Mayo vieren bij Rango's. Daar lopen we in de plenzende regen heen. We zijn vroeg en dat is maar goed ook want er zijn nog net twee stoelen open aan de bar.

We genieten eerst van een drankje en een paar tortilla chips met salsa. Intussen wordt het steeds drukker en al gauw staat het hele restaurant vol en zijn alle tafels bezet. Wij bestellen onze maaltijden.

Ricks margarita

Voor Rick de garnalen en biefstuk fajita's, hij eet stiekem drie van de tortilla's erbij op. Ik neem weer de superlekkere ceviche en daarna de vissoep. Die laatste heb ik nog nergens op het menu gezien en ik vind het een van de lekkerste soepen, die ik ooit heb gegeten.

De regen is eindelijk opgehouden als we huiswaarts gaan. Wat een leuk weekend was dit! Volgend weekend ziet er net zo leuk uit. In mei is er altijd zoveel gaande. Nu moet Rick wel even werken want eigenlijk had hij niet zoveel plezier mogen hebben. Allemaal een fijne week gewenst!

PS: Toen we naar ons avondeten reden prikte mijn beha opeens erg. De beugel ervan stak uit en dat voelde niet fijn. Ik heb die beha's nog niet zo lang geleden gekocht dus thuis schrijf ik op Facebook naar Macy's. Hun klantendienst persoon vanavond, Kristy, doet van alles om uit te vinden wanneer ik de beha heb gekocht en wat ze kunnen doen. Uiteindelijk krijg ik, zonder nog een bon te hebben, $20 terug op mijn rekening. Amerikaanse service, ik blijf het bijzonder vinden.

PS2: Reacties vind ik nog altijd erg leuk ook al denk je dat wat je wilde zeggen al gezegd is. Ik wil wel van jullie weten welk land op jullie verlanglijst staat om te bezoeken.