Over een rondleiding, een gezellig etentje en een warme zondag

Zaterdag

"Uitslapen" is voor ons tegenwoordig net na achten opstaan. Grappig hoe we dat vroeger zo graag deden en er nu geen behoefte meer aan hebben. Tenzij het idioot laat is geworden maar we lagen er gisteren op een nette tijd in.

Het is zonnig en al 22 graden als we beneden komen. In korte broek en t-shirt gaan we naar Starbucks. Daar halen we onze koffies en egg bites. Dan rijden we Vienna in.

We kijken wat rond bij het marktje en komen er weer een aantal bekenden tegen. Het groente- en fruitseizoen is nog niet helemaal begonnen dus het blijft bij kijken. Als de tomaten e.d. eenmaal voorradig zijn zullen we er ook dingen kopen.

Thuis gaat Rick aan de hot tub werken. Hij vernieuwt het water en ik hoop er wellicht morgen in te kunnen. Ik loop hard op de plaats en lees dan verder in mijn spannende boek. Hoe Nora Roberts het doet weet ik niet, maar het ene boek is nog spannender dan het andere en over zulke uiteenlopende onderwerpen (deze was Birthright).

Dan douchen we en rijden naar het Mosaic District. Daar eten we een Indiase salade bij Choolaah Indian bbq. Volgende keer ga ik het echt zonder bladsalade vragen want dat is me veel te veel. Verder smaakt het prima.

Eigenlijk wilden we nog naar de nieuwe boekenwinkel hier maar de tijd begint te dringen voor mijn rondleiding om twee uur. Met het verkeer hier weet je nooit hoeveel oponthoud er is om de stad in te komen.

Het valt mee al komen we een paar keer in de file te staan. Om kwart voor twee ben ik bij het McPherson Square metrostation. Ik loop naar de Starbucks daar om een fles koud water te kopen. Die zal ik vanmiddag hard nodig hebben want het is 30 graden!

Mijn groepje van vandaag komt uit Pittsburgh waar ze voor een internationale training zijn. Ze hadden wat problemen met hun Airbnb. Ze zijn dus iets verlaat maar dat geeft niet. Het zijn R. en N. uit Nederland en hun collega's uit Brazilie en Tsjechie. Voor die laatsten zal ik mijn rondleiding dus in het Engels doen.

Dat wist ik niet van tevoren al had ik al een vermoeden. Het gekke is dat ik alles zo in het Nederlands in mijn hoofd heb dat ik soms vanuit het Nederlands moet vertalen en dan het juiste woord niet kan vinden. Dat doe ik gewoonlijk nooit. Gelukkig gaat het over het algemeen prima.

Voor het Witte Huis komen we in een flinke demonstratie tegen VS inmenging in Venezuela en Iran terecht. Verder is het superdruk in de stad! Vooral bij het Lincoln Memorial moeten we ons een weg banen langs de vele mensen, die op de trappen zitten. Ik geloof meteen dat het toerisme in de stad met miljoenen is toegenomen sinds ik in 2011 met de rondleidingen begon!

We lopen langs het Tidal Basin waar het zoals altijd rustiger is. Ik ben duidelijk nog niet aan de warmte gewend en mijn Starbucks water is lauw. Mijn gezelschap is wel heel leuk en geinteresseerd. Ik praat veel met de Nederlanders maar probeer het gesprek ook zoveel mogelijk in het Engels te houden.

Als we bij het Jefferson Memorial zijn zoek ik de wc's op terwijl zij het beeld van Jefferson bekijken. Weer buiten zie ik de Tsjech en de Braziliaan al, maar de twee Nederlanders laten op zich wachten. Dit is de kans voor deze twee om vragen te stellen.

De Braziliaan vraagt of hij mij een persoonlijke vraag mag stellen. Dat mag natuurlijk, ik kan altijd weigeren te antwoorden. Hij wil graag weten hoe ik besloot om hierheen te verhuizen. Dat is makkelijk te beantwoorden, mijn vader ging voor de Wereldbank werken en ik vond het hier zo leuk dat ik ook wilde blijven.

Wat ik hier zo grappig aan vind is dat een Nederlander nooit eerst zou vragen of ze een persoonlijke vraag mogen stellen. Ze stellen die gewoon. Amerikanen zijn ook niet zo direct dus het valt me gewoon op.

Een ander interessant cultureel verschil vandaag was bij het Tweede Wereldoorlog monument. Daar is een bronzen uitbeelding van hoe de Amerikaanse soldaten de Russische soldaten begroetten in Berlijn.

Opvallend is dat de Amerikanen een glimlach op hun gezicht hebben en de Russen stuk voor stuk niet. Ik merk op dat dat een cultureel verschil is en de Tsjech is het daarmee eens. Hij zegt dat er zelfs een Russische uitdrukking is dat een lach gereserveerd moet worden voor als die echt nodig is.

Intussen is Rick ook alweer in de stad om me op te halen. Ik leid de mannen terug naar de National Mall en geef ze aanwijzingen om naar 7th Street te gaan. Daar zullen ze allerlei restaurants en bars vinden. Dan nemen we afscheid en ik wens ze nog een fijn weekend hier.

Rick komt net aanrijden en dankbaar zijg ik neer in zijn auto. Het duurde langer dan ik had verwacht dus we hebben maar even thuis om ons klaar te maken voor het avondeten. Daarvoor hebben we afgesproken met Marielle en Erik bij Jaipur.

Gelukkig heb ik gereserveerd want het is er vanavond heel druk. We worden naar onze tafel gebracht en niet veel later komen Marielle en Erik ook aan. Het wordt heel gezellig en het eten is ook zo lekker! Ik bestel eens iets anders, de kip Tikka Masala, en die is zeer smakelijk.

Het is al bij negenen als we afscheid nemen. Natuurlijk zouden we zoiets veel vaker moeten doen met de diverse koppels, die we kennen. Om de een of andere reden komt het er niet van of gaat de tijd te snel. Ik neem me voor er beter in te worden want dat is ook leuk voor Rick, die buiten zijn werk niet zo'n uitgebreid sociaal leven heeft.

Het was weer een bijzondere dag met veel indrukken, ook al heb ik alles al duizend keer gezien. Het is altijd weer anders afhankelijk van mijn gezelschap.

Zondag

Als ik om tien voor half acht wakker word is Ricks kant van het bed al leeg. Ik heb niet gemerkt dat hij opstond. Eigenlijk ben ik klaarwakker en sta dus ook lekker vroeg op. Volgens mijn Fitbit heb ik maar 7,5 uur geslapen maar ik voel me goed uitgerust.

Nadat Orion uitgelaten is gaan Rick en ik op weg voor ons ontbijt. We halen koffies bij Starbucks, maar Rick wil de nieuwe eiwit bowl van Dunkin Donuts proberen. Ik denk er misschien ook over, maar als ik zie dat er aardappelen inzitten sla ik hem over.

Bij de nieuwe Starbucks drive thru haal ik mijn vertrouwde egg white egg bites. Blij toe ook want Rick vindt niets aan die eiwit bowl. Hij doet er zelfs extra zout en peper op om het een beetje te laten smaken. Ze moeten zich maar aan donuts houden daar.

Als ik op het deck op de plaats ga hardlopen begint Rick met het karwei om onze vijver helemaal schoon te maken. Je kunt van alles van hem zeggen, maar de man zit tijdens het weekend niet stil. Hij bedenkt eindeloos veel projecten!

Voor we het weten is het lunchtijd. We frissen ons op en gaan naar het Mosaic District. Daar willen we op het terras van BarTaco eten, maar jammer genoeg is daar een prive feestje gaande. Dan kiezen we de bar maar. De "taco's" op slabladeren smaken weer prima en lekker licht.

Dan lopen we naar de overkant waar net een nieuwe mini Barnes and Noble boekenwinkel is geopend. Dit is de enige overgebleven boekenwinkelketen met fysieke winkels. We vinden er  reisboeken over Frankrijk en Zwitserland.

Rick Steves is mijn favoriet want die heeft alles zelf ondervonden en geeft ook veel niet toeristische tips. Zijn boek over Lissabon was zo goed en sindsdien ben ik een fan. Rick wil ook graag een boek met plaatjes dus we nemen drie boeken mee naar huis. Helaas kan ik hem niet overhalen de Franstalige Guide Michelin ook te kopen.

Hier is het vandaag markt en die is groter en leuker dan die in Vienna. Ik zie er veganistische gazpacho en quiches zonder korst, dus low carb. Rick is er niet enthousiast over dus ik koop ze (nog) niet. Wel neem ik vier bully sticks mee voor Orion. Meestal zijn dingen op deze markten duurder dan in de winkel, maar in dit geval niet.

Bij Whole Foods halen we vervolgens de benodigdheden voor onze grilmaaltijd vanavond. Dan gaat Rick verder met de vijver en ik lees mijn spannende boek uit in mijn hangmatstoel. Ik koop gelijk nog een aantal Nora Roberts e-boeken zodat ik voorlopig voorzien ben.

Op een gegeven moment komt Rick verdrietig naar boven. Hij had de vissen uit de vijver tijdelijk in het badje van Orion gedaan en twee ervan overleefden dat niet. Rick denkt dat ze te weinig zuurstof in het water hadden, maar snapt niet waarom. Die vissen overleefden de vriestemperaturen van de winter, zo zonde.

De vijver ziet er weer prachtig uit, de fontein werkt super. Nu zitten er nog maar twee vissen in dus tijd om nieuwe te gaan kopen. Ik ga deze week bij Petco kijken, maar Rick wil liever naar de speciale aquariumzaak in Leesburg. We zullen zien.

Rick maakt een lekkere sake bloody Mary voor me en gaat dan aan het grillen. Hij had zin in hamburgers maar ze hadden vandaag geen zalmburgers voor mij. Ik besloot dus decadent te zijn en een filet mignon te nemen.

Al een paar jaar hebben we deze toevoeging voor mijn hangmatstoel en Rick heeft er eindelijk de juiste schroeven voor. Wat een luxe om mijn wijnglas nu te kunnen "ophangen"

Rick heeft een speciale methode om de filet mignon helemaal naar mijn zin te maken (blue, dus heel vrijwel rauw met een knapperige grilrand). We hebben er gegrilde asperges en een Aziatische broccoli salade van Whole Foods bij. Die laatste vind ik erg lekker, maar past niet zo bij Ricks hamburgers in slabladeren maal.

En nu zit ik dit nog buiten te typen. Het is nog 28 graden en voelt zo lekker zomers! Rick gaat vanavond de finale van Games of Thrones, een serie, die mij nooit heeft aangesproken, kijken. Ik ben benieuwd hoe hij die vindt. Ben ik de enige niet Game of Thrones kijker?

Zo eindigt weer een heerlijk weekend. Ze gaan veel te snel voorbij! Ik zie uit naar een fijne week, behalve dinsdagmiddag als ik mijn kroon moet laten vervangen. Wat zal ik blij zijn als het dinsdagavond is!