Over een superleuk Moederdagweekend

Zaterdag

Rick en ik staan bijtijds op en maken ons klaar voor de dag. We halen Starbucks ontbijt en rijden dan naar Washington waar vandaag de Europese Unie ambassades open zijn. We beginnen, hoe kan het anders, met de Nederlandse ambassade.

Na de veiligheidscontrole krijgen we een oranje tasje aangereikt met een stroopwafel en drie bonnen erin. Een ervan is voor poffertjes. Vorig jaar heb ik die niet gegeten maar daar had ik spijt van dus ik heb besloten dit jaar te zondigen. Zoveel gaan vier poffertjes niet uitmaken en ze smaken heerlijk.

Dan lopen we naar het (echt Nederlandse) kraampje met verschillende soorten kaas. Hier mogen we onbeperkt proeven van jonge, belegen en komijnkaas. Het tweede bonnetje is voor een beker Heineken. Het is pas kwart over tien maar ik ben dorst dus drink er de helft van. 

Het laatste bonnetje "besteden" we aan een vers gebakken kwart van een stroopwafel. Waarom maar een kwart zal je denken. Waarschijnlijk omdat een vader en zoon de stroopwafels een voor een op een klein wafelijzer bakken en er heel wat mensen zijn, die er graag wat van willen proeven.

Boven in de ambassade zelf zien we de standjes van Aruba en Curacao. We hopen dit jaar naar Aruba te gaan, maar ik weet niet of dat gaat lukken. Er is ook een leuke quiz waarbij je alle landen van de EU op een kaart moet vinden.

Rick en ik hebben ze bijna allemaal goed, we hebben alleen Roemenie en Bulgarije omgewisseld. Rick is boos op zichzelf want hij heeft als kind in Bulgarije gewoond. Dat is toch al een flink tijdje geleden dus geen wonder dat hij het niet precies wist.

We nemen de auto naar Dupont Circle en parkeren in dezelfde garage als vorige week. Daar heeft Rick weer een plek gereserveerd via SpotHero. Ideaal, zo weet je zeker dat er plaats is. Dit keer zijn de meeste ambassades verder weg dus we lopen eerst naar de verste beloopbare (de Nederlandse ambassade ligt in een woonbuurt ver van de meeste anderen).

Na een half uurtje komen we bij Litouwen, Polen en Spanje aan. Deze drie hebben we nog niet eerder bezocht. Bij Litouwen en Polen staan veel te lange rijen, maar bij Spanje valt het mee. Daar wilden we toch het liefst naar toe.

Het is inmiddels lunchtijd en het komt goed uit dat in deze ambassades allemaal tapas worden verkocht. We nemen beiden een pan con tomate met rauwe ham. Dan kies ik de verse ansjovis en de mosselen. Rick neemt de kipkroketjes. Buiten vind ik dan ook nog gazpacho.

Tapas zijn zo lekker en precies goed, een paar hapjes van dit of dat. De ambassade is ook interessant van binnen met veel Spaans tegelwerk. Als we onze buiken gevuld hebben gaan we verder.

 

De wandeling naar de volgende ambassade leidt ons door de gezellige etnische buurt Adams Morgan. Ik merk op tegen Rick dat we vaker zo door een buurt in DC zouden moeten gaan lopen. Zo zie je heel andere dingen dan als je er doorheen rijdt.

Zoals deze marijuana tent, nu legaal in Washington, DC (niet in Virginia dus we kopen niets )

Het is ook weer een langere wandeling dan we hadden voorzien maar eindelijk komen we bij de ambassade van Malta aan. Die is klein maar we worden zo gastvrij ontvangen! We krijgen een Lego popje met een Maltees kruis en praten even gezellig met de ambassadeur. Die doet zijn werk goed want Rick en ik hebben Malta en de schilderijen van Caravaggio in Valetta nu op ons lijstje staan.

Het weer werkt gelukkig mee al heeft de zon plaatsgemaakt voor wolken. Het is ook een aangename temperatuur van een graad of 22. We besluit nu naar de ambassade van Slovenie te lopen. Deze is heel populair maar we zijn nieuwsgierig dus sluiten aan in de rij.

Die rij slingert helemaal door de ambassade. Het thema dit jaar is bijen want Slovenie is bekend om zijn bijenkorven en honing. Er staat ook overal dat Slovenie het enige land met "Love" in de naam is. Ik ben heel vroeger in Slovenie geweest toen het nog deel van Joegoslavie was maar herinner me er weinig van.

We wachten in de rij voor een beker van hun zeer goede witte wijn. Dan worden er stukjes worst rondgebracht. Verder is alles zoet wat er geserveerd wordt dus Rick en ik willen niet meer in die rij wachten.

We beginnen onze voeten nu wel te voelen en hebben ons stappendoel al ruim gehaald. We lopen naar Massachusetts Avenue waar verreweg de meeste ambassades aan liggen. We slaan Italie vanwege de lange rij over, maar kijken nog wel rond bij Denemarken. Hier staat geen rij want alles is buiten.

Als laatste lopen we naar de ambassade van het Verenigd Koninkrijk. Hier is een veiligheidscontrole, maar die duurt niet lang. Ook hier is alles buiten en het gigantische ambassadegebouw gesloten. We bekijken de tentoonstelling met Britse auto's.

Dan gaan we naar de tenten met toeristische dingen. Er wordt mousserende wijn uit Sussex geschonken en aangezien ik nog nooit Engelse wijn heb gedronken doe ik een proeverij. Ik moet zeggen het zijn zeer smakelijke wijnen.

Het is al half vier en we besluiten een Uber terug naar de parkeergarage te nemen. Thuis laten we Orion uit en doen dan onze oranje shirts aan. We zijn uitgenodigd voor de jaarlijkse KBP (King's Birthday Party) van de Nederlandse militairen hier.

Dit jaar wordt die in Maryland gehouden wat op zich niet zo ver weg is ware het niet dat er een ongeluk is gebeurd en de ringweg daardoor compleet vast staat. Wat gewoonlijk twintig minuten zou duren duurt meer dan een uur. Er is maar een brug over de Potomac rivier dus geen omwegen.

Jammer genoeg regent het ook, maar we kunnen allemaal overdekt staan. Het wordt heel gezellig! Rick geniet weer van zijn oranje bitter waarmee we op de koning toasten. We smullen van wat stokjes sate en ontmoeten een aantal erg leuke mensen.

Grappig is dat alle Nederlanders een accent in mijn Nederlands zoeken. Het zal er vast zijn en dat is logisch na bijna 36 jaar hier. Grappig is dat Amerikanen ook geen accent vinden tenzij ze weten dat ik niet van origine Amerikaans ben. Ik vind het allemaal wel best, ik spreek beide talen vloeiend en daar gaat het om.

Voor we het weten loopt het tegen zevenen en blijken Katja en Kevin al bij ons huis te zijn. Gauw nemen we afscheid en gelukkig is al het slechte verkeer opgelost. Tegen half acht zijn we weer thuis en omhelzen K&K.

Zij hebben nog niet gegeten en Rick en ik hebben het expres licht gehouden met de sate. We besluiten om naar BarTaco te gaan. Daar is een wachttijd van veertig minuten voor een tafel maar we vinden nog vier krukken aan de bar.

Zoals altijd zijn de in sla gewikkelde taco's lekker en licht. Katja en Kevin nemen een mix van gewone taco's en "sla" taco's. Ze zijn het met ons eens dat dit een goed restaurant is.

Thuis praten we nog tot na elven en zoeken dan onze bedden op. Rick en ik slapen zodra we ons kussen voelen na deze leuke, lange dag.

Zondag

Rick en ik zijn beiden om acht uur paraat. Katja en Kevin liggen nog in diepe rust. We gaan later vanochtend brunchen maar zo lang kunnen we geen van beiden zonder koffie. We gaan naar Starbucks en bestellen daar ook koffies voor Katja en Kevin.

Dan rijden we Vienna even in zodat Rick zijn pijnmedicatie op kan halen bij Walgreens. Alleen is hij zijn portemonnee vergeten en ik heb de mijne ook niet mee. Dan moet Rick later vandaag maar terug. Als troost spelen we even Pokémon Go.

Thuis zijn Katja en Kevin inmiddels op. We kleden ons allemaal netjes voor de brunch en als Saskia om tien uur thuiskomt ziet zij er ook keurig uit. Rick heeft voor elf uur gereserveerd en in de stromende regen rijden we naar Tysons Corner. Dit is de tweede koele en regenachtige zondag achtereen.

Bij de Ritz Carlton worden we in de chique balzaal naar onze tafel geleid. Die is vlak naast de desserts en die zien er super uit! We bestellen drankjes en gaan dan genieten van het opulente buffet. Katja en ik gaan meteen voor de kaviaar en zeevruchten.

Saskia kan gelukkig ook een bord vullen met veganistische dingen al vindt ze het aanbod een stuk minder dan vorig jaar. Dit blijft een zeer bijzondere brunch maar we vinden eigenlijk allemaal dat het niet zo uitgebreid is als vorig jaar.

Maar ja, dat is natuurlijk zeer luxe gezeur want er is sushi en sashimi, die kaviaar dus, salades, verschillende kazen en vleeswaren en meer. Onze magen klagen zeker niet! Katja en ik doen ons vooral tegoed aan de blini's met zure room en kaviaar. Zo ontzettend lekker!

De desserts zijn ook heel mooi. Kleine porties met heel veel smaak. Ik heb niet veel plaats meer maar eentje met chocolade mousse en abrikoos vindt toch wel zijn weg naar mijn maag. Van de crème brulee eet ik enkel de top en dan heb ik weer genoeg zoetigheid gehad.

Het is intussen natuurlijk ook gewoon super gezellig zo met zijn vijven. Ik mis Kai alleen opeens wel heel erg. Vooral als we aan het einde nog professionele foto's kunnen laten maken. Daar ontbreekt er eentje, maar ja, zo is het nou eenmaal. Kai is de hele dag aan het meebeleven via Facebook Messenger.

Super dat de Ritz dit deed! Het zijn zulke leuke foto's geworden. 

Alles duurde wat langer dan ik gedacht had en ik bel de nagelsalon of we wat later kunnen komen. Dat kan gelukkig want Katja, Saskia en ik willen ons in gewone kleding kleden. Rick brengt ons daarna naar Pro Nails 3 omdat ik een paar glaasjes champagne opheb.

Saskia, wiens idee het was hierheen te gaan, bedenkt zich opeens dat ze geen nagellak op haar vingernagels mag vanwege haar werk in een laboratorium. Niet getreurd, ze krijgt een pedicure en dan een manicure maar de laatste zonder nagellak.

Katja heeft ook een pedicure en een gel manicure. Haar kleur keuze is zeegroen. Kevin plaagt haar daar wat mee want kennelijk kiest zij die kleur vaak.

Voor mijn nagels wil ik eens wat anders en kies "Ocean Star Night" donkerblauw met glitters. We komen al vele jaren bij deze salon en nu is alleen Phuong, mijn styliste, er nog van "toen". Zij staat versteld hoe vooral Saskia veranderd is.

Rick komt ons weer ophalen en dan bedenken we wat we nu willen doen. Rick, Katja en Kevin zijn dol op bier en ik op bloody Mary's. Bij Mad Fox Brewing Company vinden we het allemaal. Saskia heeft ook flinke trek en bestelt het hummus bord.

Het gesprek gaat over van alles en nog wat en voor we het weten loopt het tegen vijven. Thuis wordt alles weer ingepakt en binnen het kwartier zijn Rick en ik weer met zijn tweeen en Orion thuis. Het was zo fijn om de kinderen even hier te hebben!

Rick geeft me mijn kaart en zijn cadeautje voor Moederdag. Dat is een Pandora bedel van de lamp van de geest van Disney's Aladdin. Nu ben ik nog meer gemotiveerd om een aparte Disney armband of ketting samen te stellen.

Voor ons avondeten heeft Rick gereserveerd aan de sushi bar bij Yama. Daar worden we als oude bekenden (we komen hier al jaren en jaren) begroet door de eigenaar. We krijgen een speciaal hapje verse tofu wat Rick niet lekker vindt, maar ik wel, als een soort amuse bouche.

We bestellen beiden sashimi en krijgen een kunstwerk voorgezet. Het smaakt even lekker als het eruit ziet. Ik ga graag naar Sushi Yoshi vanwege hun exotische vis assortiment, maar Yama geeft meer het gevoel echt Japans te eten.

Nu zitten Rick en ik beiden met de voeten omhoog op onze laptops te typen. Ik had me geen betere Moederdag kunnen wensen. De meisjes zeiden dat hun cadeautjes nog komen, maar het grootste cadeau was ze hier te hebben en dat heb ik ze ook gezegd. En zo eindigt weer een vol en bijzonder weekend.