Over een weekend waarin ik mezelf goed vermaakt heb

Zaterdag

Mijn vroege opstaan gaat door en om half acht sta ik al bij Starbucks. Ik wilde via de app bestellen maar die beweerde dat er geen nitro brew voorradig was. Nu is dat in het verleden verkeerd gebleken en zo ook vandaag weer. Met een nitro brew en de egg whites egg bites rijd ik huiswaarts.

Het is weer heerlijk weer en ik wil buiten mijn stappen bijeen krijgen. Ik loop dus iets meer dan een uur hard op de plaats en dan laat mijn Fitbit vuurwerk zien omdat ik mijn 10000 stappen bijeen heb.

Dit spinnetje heeft een prachtig web geweven tussen mijn hangmatstoel en het deck. Ik wil het niet stukmaken maar wil ook wel weer op die stoel zitten. Dilemma!

Op zaterdagochtend gaan Rick en ik meestal naar het marktje in Vienna en ik besluit dat vandaag ook te doen. Zoals bijna altijd kom ik er bekenden tegen en praat daar even mee bij. Verder zie ik niets van mijn gading dus het blijft bij kijken.

Nu ik toch in Vienna ben wil ik bij de Michaels hier kijken wat voor zomerspullen ze hebben. Dat valt tegen, ik hoop dat ik morgen bij de grote Michaels meer succes heb.

 Echt genieten, die lelies!

Thuis snuffelt Orion weer een tijdje snoepjes in het gras en dan zoek ik de douche op. Voor mijn lunch heb ik enorme zin in de bloemkool bowl met zalm van Zoe's Kitchen.

Bijna betaal ik ook voor een lamsgerecht. Meestal zeg ik nee tegen de bon, maar ik ben blij dat ik er dit keer op keek want dat kostte $11 meer! De jongen achter de kassa maakt dan ook zijn oprechte excuses.

Op hun terrasje smul ik van het eten. Ik vind dit zo lekker! Ik zou willen dat meer restaurants zo'n soort salade op het menu hadden. Soms heb ik gewoon geen zin in al die bladgroente.

Na het eten zoek ik thuis mijn zwemspullen bijeen. De banen zijn vrij in het zwembad dus ik begin meteen aan mijn kilometer. Het water is wat warmer dan gisteren en het is weer zo fijn ontspannen. Na iets meer dan een half uur zijn mijn eerste veertig banen van dit seizoen getrokken.

Het is moeilijk een schaduwplek te vinden want dit zwembad kampt met een chronisch tekort aan parasols. Ik snap werkelijk niet waarom ze er niet meer aanschaffen. Gelukkig kan ik nog onder een van de twee grote parasols terecht.

Zo lig ik een paar uur te lezen in mijn leuke boek. Dan komt Chris me gezelschap houden. Wij zijn de enige twee van onze vriendenkring, die regelmatig naar het zwembad gaan. Als Chris om half vijf haar zwemprogramma gaat afwerken ga ik huiswaarts.

Daar aangekomen merk ik dat ik mijn Yeti beker vergeten ben. Ik wil het risico niet lopen dat iemand anders die leuk vindt, dus er zit niets anders op dan terug te lopen. Hij staat er nog gelukkig want die dingen zijn best duur.

Voor vanavond heb ik besloten een date met mezelf te hebben. Ik roep een Uber en laat me naar het Mosaic District brengen. Daar ga ik een bloody Mary drinken bij Alta Strada. Die is erg lekker met Worcestershire saus erin. Het is echter best saai aan de bar dus als ik het opheb reken ik af.

Er is een soort braderie gaande hier en ik loop er even doorheen. Het zijn vooral kunstenaars met hun producten. Een paar ervan vind ik mooi maar voor die prijs zou ik het niet kopen. Dat lijkt me het moeilijkst, prijzen zetten die ook verkopen. Kunst is zo persoonlijk.

Dan loop ik naar BarTaco voor mijn avondeten. Hier is het allerminst saai aan de bar en ik moet even op een kruk wachten. De man naast me, van Katja's leeftijd blijkt, ziet dat ik in een andere taal op Facebook schrijf. Hij vraagt welke taal.

Als ik Nederlands antwoord zegt hij dat hij en andere Amerikanen dom zijn omdat ze maar een taal kennen en Donald Trump hebben als president. Het blijkt dat hij niet dacht dat het zo ver zou komen en dus heeft hij in 2016 niet gestemd want hij vond Hillary Clinton ook niets.

Hij zal volgend jaar zeker voor de Democraat stemmen. Hopelijk met hem veel jonge Amerikanen want die als leeftijdsgroep gaan het minst naar het stembureau. Dit is nu al de zoveelste jongere, die ik spreek, die spijt heeft niet gestemd te hebben.

Mijn vier taco's op slabladeren en de komkommer salade smaken weer heel goed. Even denk ik erover nog een taco te bestellen maar dat zou alleen voor de smaak zijn want ik heb genoeg gegeten. Ik reken af en roep dan weer een Uber en die komt meteen aan. Dit keer brengt Jun me bekwaam naar huis. Zoveel makkelijker dan een taxi roepen!

Het was weer een heerlijke dag en ik ben blij niet naar Michigan te zijn gegaan. Rick zei dat de Relay for Life zwaar was want deze duurde 24 uur. Er waren veel toespraken en ook weer rijen met luminaria met de foto's van geliefden, die aan kanker overleden zijn of er nog tegen strijden.

We missen mijn lieve schoonmoeder nog altijd

Dad liep een heel rondje op de renbaan. Hij doet het goed, is alleen snel buiten adem

Dit keer moest het vervroegd opgebroken worden want er kwam een zwaar onweer aan. Rick en Lisa haalden het nog net droog naar de van. Tijdens de rit naar mijn schoonvader belde Rick me om dit alles te vertellen.

Hopelijk lukt het me vanavond weer vroeg naar bed te gaan. Ik hoop dat vroege opstaan de hele zomer vol te houden, maar met mijn lichaam en pijnen weet ik het maar nooit.

Zondag

Keurig om kwart voor zeven ben ik weer in het land der levenden. De zon maakt de kamer vrolijk licht en na nog even op mijn telefoon lezen sta ik op. Dit keer werkt de app van Starbucks wel en staat er een nitro brew op me te wachten als ik het filiaal binnenloop.

Voor mijn ontbijt heb ik besloten de ei, ham, tomaat en spinazie boterham van Panera te halen. Maar goed dat ik altijd kijk of alles er wel opzit want dit keer is de spinazie vergeten. Thuis delen Orion en ik de lekkernij. Hij krijgt het brood en ik de rest.

Dan doe ik weer mijn uur op de plaats hardlopen. Er is een vogelconcert om me heen. Twee cardinaaltjes zingen hun lied uit volle borst. Jammer dat er zoveel bladeren aan de bomen zitten dat ik ze niet meer kan zien.

Als ik klaar ben loop ik naar de buren met de cheque voor Patricia en het cadeautje wat we uit de Outer Banks hebben meegenomen. Lorraine is er erg blij mee want ze hebben inderdaad een lapjespoes zoals die op de windmolen.

De rest van de ochtend breng ik lezend door op het deck en voor ik het weet is het lunchtijd. Ik besluit dat ik zin heb in een poke bowl en rijd naar Lei'd Poke. Daar is het veel rustiger dan door de week dus ik ben meteen aan de buurt.

Dit keer neem geen salade als basis. Ik kies tonijn en zalm in twee verschillende sausje en dan met zeewiersalade, komkommersalade, edamame en gember. Thuis op het deck laat ik het me goed smaken.

Aangezien er later vanmiddag onweersbuien worden voorspeld doe ik gauw mijn bikini aan en loop naar het zwembad. Daar is het rustiger dan gisteren dus ik vind nog een stoel onder een parasol. Ik heb spierpijn in mijn nek van het zwemmen van gisteren dus besluit het vandaag bij mijn boek in het water lezen te houden.

Als ik net na vieren een onweersbui zie naderen loop ik huiswaarts. Om me heen dondert het vervaarlijk maar het is nog droog. Ik ga dus nog even buiten zitten. Opeens hoor ik een knal, die op een schot lijkt, en met een enorme plof valt er een halve boom om in de tuin van de buren!

Gauw bel ik ze om dat te laten weten maar ze hebben het al gezien. Chuck is niet blij want ze hebben vorige week ook al veel boomschade geleden. Gelukkig was er niemand buiten en is er niets beschadigd. Doodeng, zoiets, stel je voor dat ze daar gestaan hadden wat best vaak voorkomt met hun honden of de kleintjes van Lorraine's nichtje.

Het blijft tot mijn verbazing droog terwijl de waarschuwingen voor zwaar onweer ons om de oren vliegen. Er is zelfs hagel niet ver bij ons vandaan. Het gebeurt vaak dat onweersbuien om ons heen trekken. Daar is vast een wetenschappelijke verklaring voor.

Het miezert wat als ik op weg ga naar het Pan Am shopping center. Daar kijk ik bij Michaels maar net als gisteren vind ik hun aanbod maar saai. Ook denk ik dat ze de feeenspulletjes niet doorzetten want de lentespullen zijn in de uitverkoop en ik zie geen zomerspullen. Heel jammer!

Aan de andere kant van het winkelcentrum word ik als een oude bekende welkom geheten bij California Shabu Shabu, Als Rick op reis is moet ik hier een avond eten. Ik bestel weer mijn gewoonlijke zalm en biefstuk.

De eigenaar komt op een gegeven moment ook twee groene mosselen uit Nieuw Zeeland brengen om te proberen. Best lekker, maar ik zal ze niet als maaltijd bestellen. Het plenst terwijl ik eet maar als ik weer buiten sta komt de zon alweer te voorschijn. Morgen zal het een stuk koeler zijn na al dit onweer.

Nu alweer de laatste avond zonder Rick. Hij gaat morgen vroeg aan de terugrit beginnen. Of hij voor het avondeten thuis zal zijn zal afhangen van het verkeer onderweg. Orion en ik hebben ons in ieder geval dit weekend goed vermaakt.

Tijd voor zijn botjes