Over stemmen en een massage

De regen is helemaal verdwenen en vanochtend worden we gewekt met een helderblauwe lucht en vrolijke zonneschijn. Het is wel wat koel dus we ontbijten binnen. Voor mij weer de cracker met brie en mini komkommertjes.

Als ik de collagen proteine in mijn koffie doe vraag ik Rick of hij ook een schep in zijn thee wil. Ik denk namelijk dat het hem ook goed kan helpen met de artrose in zijn schouders. Maar hij gelooft niet dat je er niets van proeft (het lost compleet en zonder smaak op). Hopelijk bedenkt hij zich want mij helpt het zeker.

Terwijl Rick gaat douchen begin ik aan mijn uur op de elliptische machine. Ik teken nog even de vaderdagkaart voor Dad en dan vertrekt Rick naar zijn werk. Hopelijk komt hij vanavond met nieuwe autobanden op zijn FLUX TEK terug want die zijn helemaal versleten en ik vond het gisteren eng dat hij er in het natte weer mee reed.

Net na negenen ben ik klaar met mijn cardio voor vandaag. Ik stap maar meteen de douche in en kleed me in een topje en bermuda, die ik in de Outer Banks kocht. De topjes zijn heel leuk maar ik moet uitkijken dat het hengsel van mijn tas de knoopjes niet openmaakt. Opletten dus als ik loop!

Dat lopen ga ik doen want we moeten vandaag stemmen op de Democratische kandidaten voor ons district en de county (soort provincie). Meestal zijn er maar een paar gegadigden, maar dit jaar is het alweer net als het stadsbestuur een hard gevochten race.

Ons stembureau is in een school zo'n 2 kilometer hiervandaan en ik besluit erheen te gaan wandelen. Het is zulk prachtig weer. Alleen jammer dat ik Orion niet mee kan nemen. Het wordt inderdaad een leuke wandeling en ik let vooral op de (nieuwe) huizen.

Overal staan ze in aanmaak

In onze buurt worden al vele jaren de jaren 50 huizen met een verdieping en een kelder met de grond gelijk gemaakt. Er komt dan een veel groter huis voor in de plaats, sommigen kosten wel $1,5 miljoen! Ik maak foto's van een aantal ervan om jullie te laten zien.

Deze vind ik helemaal niet mooi!

Een straat met oudere huizen en aan het einde een groot nieuw huis

Een van de jaren 50 huizen

Bij het stembureau ben ik pas nummer 33 die komt stemmen van de meer dan 1500 stemgerechtigden! Het is opvallend hoe weinig Amerikanen van hun stemrecht gebruik maken. Zelfs voor presidentsverkiezingen is de opkomst vrij laag.

Rick heb ik nu ook aan het stemmen in plaatselijke verkiezingen. Hij gaat na zijn werk. Voorheen stemde ook hij nooit in de "kleine" verkiezingen, terwijl die juist ons dagelijks leven het meest beinvloeden.

Al jaren stem ik op vrouwen als die op het stembiljet staan en ook dit keer weer. Alleen is er een vrouw, die geen echte Democraat is en geld kreeg van Republikeinse groepen. Die valt af voor mij. Ik kies de dame, die ook in Vienna woont, voor die positie. Ik ben benieuwd naar het resultaat.

Met mijn "I voted" sticker ga ik weer naar buiten. Op de terugweg besluit ik door Southside Park te lopen. Daar is een zomerkamp gaande. Kinderen doen allerlei spelletjes, spelen softbal en gaan zo te zien een picknick houden hier. Het is er perfect weer voor.

Het bos is ook zo rustgevend. Al dat groen en voor mijn voeten rent een chipmunk het gewas in. De vogels zingen uit volle borst, behalve een paar kraaien, die zich luidkeels kenbaar maken. Ik geniet enorm. Jammer dat ik geen tijd heb om naar Great Falls te gaan vandaag.

Ook hertensporen in de modder

De moerbeien beginnen ook rijp te worden

Thuis neem ik Orion de tuin in voor zijn snoepjes zoeken half uurtje. Hij vindt dat zo leuk en ik lach me rot als hij helemaal aan de verkeerde kant van de tuin begint en het snoepje toch vindt! Orion laat ook zien als hij er klaar mee is, dan rent hij gewoon de deck trap weer op.

Voor mijn lunch ga ik naar Zoe's Kitchen voor hun bloemkool bowl met harissa zalm. Er komt net een tafeltje vrij op hun terrasje en het smaakt weer voortreffelijk. Op de terugweg haal ik nog een potje verse augurk schijfjes bij de Giant voor de salade van vanavond.

Vanmiddag is de eerste keer dat ik Orions nieuwe medicijnen ga gebruiken. Ik geef hem de Gabapentin en zie na anderhalf uur dat hij heel rustig wordt. Als Lisa, mijn masseuse, komt doe ik Orion wel in de badkamer tot haar tafel staat.

Daarna komt hij rustig bij ons liggen en let zelfs niet op Lisa. Dat is wel een heel verschil met het vorige medicijn! Het geeft me hoop voor de dierenarts en andere stressvolle situaties voor Orion, zoals als we naar Katja en Kevin gaan.

Na de massage ga ik op het deck lezen, maar ik heb opeens zoveel pijn! Ik vraag me werkelijk af of de massages wel goed zijn voor mij. Volgens het verhaal zijn ze essentieel voor de fibromyalgie, maar waarom voel ik me dan altijd zo vreselijk naderhand? Het is zo balen, ik ben meteen doodmoe en heb overal pijn.

Gelukkig komt Rick na zijn stemmen met nieuwe banden thuis. Terwijl zijn banden erop werden gezet heeft hij zijn haar ook nog even laten knippen. Als hij hoort hoe ik me voel neemt Rick meteen het avondeten op zich. Ik heb wel de meerkleurige tomaatjes, olijven en augurksalade al gemaakt.

Verder hebben we krabcakes en bloemkoolpuree. Het is een lekker zomers maal. Deze krabcakes zijn bevroren en makkelijk te maken in de oven, maar ze smaken alsof ze vers zijn, ook lekker gekruid.

Na de massage ben ik ook doodmoe dus ik ga in mijn ligstoel liggen en tv kijken. Ik denk dat ik moet evalueren of ik de massages nog wil. Ik zou het jammer vinden Lisa te verliezen, maar ik denk dat ik in ieder geval tot augustus geen massage wil.