Dag 11 Europa: Over een rit naar het zuiden

Om half acht staan we op. We maken ons klaar en lopen dan naar de Starbucks.  Daar bestel ik ijskoffies voor ons beiden.

Bij de Brioche Doree kopen we weer de olijf baguettines. Op de kamer eten we die en wat ham. Rick heeft er ook nog een croissant van gisteren bij.

Dan brengen we de bagage naar de auto, checken uit en gaan op pad. Via de Autoroute du Soleil rijden we naar Roussillon. We passeren ontzettend veel Nederlanders.  Er zijn er opvallend meer dan andere buitenlanders, grappig.

Eenmaal van de snelweg af rijden we door de mooie Provence. Als Rick verkeerd afslaat leidt de GPS ons zelfs over onverharde weggetjes  tussen de wijnranken door.

Eenmaal in Roussillon aangekomen begrijpen we waarom ons dit bij Sixt werd aangeraden. Het hele plaatsje is rood en geel gekleurd omdat dit tot de Tweede Wereldoorlog de oker hoofdstad was. Oker werd hier ontgonnen en over de hele wereld verkocht.

De rotsen hier zijn daarom geel en rood en het doet wat aan het zuidwesten van de VS denken. Het is druk maar we vinden vrij makkelijk een parkeerplek. Dan lopen we het dorpje in. Eerst wandelen we naar het uitkijkpunt waar je het dorpje op de heuvel ziet liggen. Zo kleurrijk!

We willen op een terrasje aan een pleintje gaan zitten om te lunchen. We kiezen daarvoor Creperie Le Castrum maar bestellen geen crepes. Rick neemt een salade met meloen en rauwe ham en ik mijn geliefde salade Nicoise. Het is een goede keuze, zoals de Fransen het maken krijg je het in de VS niet.

Na het eten gaan we het plaatsje verkennen. We horen hier cicades en die klinken anders dan bij ons.
Bij een souvenirwinkeltje kopen we een ijzeren cicade om op het deck te hangen. Het zijn tenslotte ook insecten, die wij constant horen in de zomer. Verder neem ik een peper en zout stelletje met lavendel erop mee. Ik zou dat hele servies wel mee willen kopen!

Na veel foto's genomen te hebben kopen we een potje met oker kleurig poeder voor Kai en wat lavendelspulletjes voor de buren die voor Orion zorgen.

Dan gaan we terug naar de auto. Binnendoor rijden we naar Avignon.  Jammer genoeg staan de lavendelvelden nog net niet in bloei.

In Avignon volgen we de instructiex van het appartementsbedrijf waarvan we gehuurd hebben op. We treffen Michel van O Dreams bij de parking garage Les Halles midden in het centrum.

Hij geeft ons een parkeerkaart zodat we gratis kunnen parkeren. We nemen onze bagage mee en Michel wacht buiten op ons. Hij brengt ons naar ons appartement stappen verderop.  Het ligt op de eerste etage en heet 1001 Nachten, zoals in Scheherazade..

Het is dan ook heel exotisch met een hemelbed met sterretjes, een douche waar je kunt kiezen welke kleur licht schijnt en zelfs een natte sauna!

Michel is supervriendelijk en legt het allemaal uit. Dan doen we onze drankjes en chocolaatjes van Raquel in de ijskast en gaan op pad.

Rue de la Bonneterie ligt midden in het oude centrum. Op het plein voor het stadhuis bestellen we een drankje en genieten van de gezellige drukte. Michel vertelde dat we net de enorme drukte van het Theater festival hebben gemist.

We dwalen verder door het stadje en komen op de Place Pie terecht. Hier is het veel minder toeristisch en we besluiten bij Cafe St. Jean te gaan eten.

Het is heerlijk weer en goed toeven op hun terras. Ik begin met de gazpacho en daarna de tonijntartaar. Rick vindt zijn biefstuk ook erg lekker. Hier zouden Kai en Raquel met gemak een vegetarisch of veganistisch maal hebben kunnen vinden.

Als we klaar zijn lopen we terug naar ons exotische onderkomen voor de komende twee nachten. Rick heeft nog zin om op onderzoek uit te gaan, maar ik ben moe en moet natuurlijk die stoomkamer uitproberen. Daar zit ik een half uurtje in en dan voel ik me een stuk beter. Er staat hier zelfs een massagetafel, misschien kan Rick me die straks geven (grapje).

Dit was weer een prachtige dag. Kai en Raquel hebben intussen schoongemaakt en Kai heeft gewerkt want zijn baan is constant. Daarna gingen ze samen veganistisch koken. Het is goed dat Rick en ik hun even de kans geven zich te acclimatiseren. We zullen ze vrijdag en zaterdag ook nog zien.

Meer foto's van vandaag staan hier:

Dag 10 Europa: Over een tweede volle dag Lyon

Vandaag is er geen wekker maar om tien voor half acht zijn we beiden wakker. Bij de hotelreceptie vragen we waar we leuke ontbijtcafeetjes kunnen vinden.

Daar blijken er genoeg van te zijn en we gaan op pad. Eerst halen we een ijskoffie van Starbucks aangezien we geen zin in warme koffie hebben.

Dan gaan we naar Brioche Doree waar we twee baguettini met olijven en vier croissants kopen.
Op het grote plein staan stoelen naast een fontein en wij vinden dat een idyllisch plekje om te eten. Duidelijk zijn we niet de enigen want er zijn bedelende musjes die weten dat er kruimels gaan zijn.

Het smaakt ons heel goed. Ik was vergeten hoe vers en zacht echte verse Franse croissants zijn.

Bij de Monop' halen we ham voor het ontbijt morgen. Verder neem ik twee flesjes saus voor rauwkost mee.

Inmiddels is het Office du Tourisme open. Daar vragen we naar een gids met restaurants.  Die hebben ze dit keer. Dan is het tijd om terug naar de kamer te gaan.

Daar maak ik mijn contactlenzen weer extra schoon want ik kijk door een irritante waas. Om de een of andere reden krijg ik de lenzen hier niet goed schoon of worden ze heel snel vies.

Kai en Raquel laten weten rond elf uur naar het hotel te komen. Dat geeft Rick en mij de kans om even te gaan shoppen. We lopen eerst nog een tweedehands stripboeken winkel in, maar zien er niets van onze gade.

Vanochtend heb ik de Pandora winkel ontdekt. Daar hebben ze niets specifiek voor Lyon, maar wel de Notre Dame. Die vind ik mooi dus die wordt het dit keer. Als Raquel hem ziet denkt ze dat het de kathedraal van Lyon is dus toch ook goed voor deze stad.

Bij Lacoste is er, zoals bijna overal, uitverkoop. Rick koopt er een traditionele polo met het krokodil logo in blauwgroen. Verder kijken we alleen etalages want de winkels hier zijn van het Hermes en Louis Vuitton kaliber.

Terug op de kamer doet Rick zijn rugoefeningen. Als Kai en Raquel er zijn gaan we meer van Lyon verkennen.

In mijn Rick Steves gids zag ik dat er een gratis te bezoeken atelier is waar zijde wordt geverfd. Lyon was vroeger bekend om zijn zijde en we gaan er een kijkje nemen.

Daar krijgen we geen spijt van. Bij l'Atelier de Soierie laat Gabriel ons het hele proces zien. We zien een mooi doek van Lyon hangen en die kopen we om thuis in te lijsten.

De onderste foto is hoe ons doek gemaakt is

Daarna gaan we op zoek naar lunch. Dat vinden we op een lieflijk pleintje bij Le Saint Vincent.
De gazpacho en tartare zijn mijn keuzes. Kai en Raquel hebben o.a. Quenelle, een Lyonnais gerecht.

Intussen doet de vrouw van wie Kai zijn kamer huurde in Germersheim vervelend over het terugstorten van zijn borg. Hoewel Kai en Raquel geschrobd en zelfs geverfd hebben doet ze moeilijk over ieder vlekje wat ze kan vinden. Dit is iets wat in alle landen gebeurt want Saskia had er ook last van met haar vorige appartement.  Nu maar hopen dat Kai nog iets terugkrijgt.

We lopen en flinke heuvel op naar de Croix Rousse buurt. Dit is een echt Franse woonbuurt. Raquel en Kai vinden een sleutelmaker en laten sleutels voor het appartement copieren voor Kai. Daar moeten ze een half uur op wachten dus we gaan de buurt verder verkennen.

Als eerste gaan we naar La Maison des Canuts. Dit is een mini museumpje over de zijdeindustrie hier maar het is niet gratis en haalt niet bij wat we vanochtend zagen.

We lopen er dus weer uit en gaan op zoek naar de Mur des Canuts. Dat is weer een enorm trompe l'oeil schilderij op een bijna blinde muur van een gebouw. Het is ontzettend goed gedaan. Ik ga net doen of ik op de trap zit en Raquel maakt een goed gelukte foto.

Nadat we de sleutels op hebben gehaald kijkt Raquel op de kaart waar we nu heen willen. Een vriendelijk ouder stel komt langs en vraagt of we hulp nodig hebben. Raquel wil ons graag een van de beroemde traboules laten zien.

De vriendelijke man legt precies uit hoe we er moeten komen. We lopen de heuvel naar beneden en komen dan bij de traboule Cour des Voraces.

Traboules zijn verborgen binnenplaatsjes met meerdere uitgangen. Vroeger werden ze door de zijdehandelaars gebruikt. In de Tweede Wereldoorlog verstopte het verzet zich daar.

Ook deze typisch Lyonnaise geschiedenis is interessant.  We lopen er doorheen en het is even zoeken naar de andere uitgang.

Intussen beginnen Rick en ik onze voeten te voelen. We hebben er dan ook zestien kilometer opzitten. We gaan ons even opfrissen in het hotel en dan een drankje drinken bij een van de bars aan het grote plein. Nu weet ik ook waarom ik zo'n last van mijn contactlenzen heb, iedereen rookt en als we vertrekken voel ik de waas weer.

De zoektocht naar een restaurant met vegetarische gerechten blijkt moeilijk. Rick en ik zijn beiden aan het einde van ons latijn. We zenden Kai en Raquel dus op onderzoek uit terwijl wij op een bankje wachten. Uiteindelijk vinden zij niets naar hun gading en eindigen we toch weer aan Place Bellecour bij Cafe Francais.

Rick en ik delen een voorafje met gerookte zalm.en avocado.  Dan heb ik de vissalade, het vegetarische gerecht voor de kinderen is risotto en Rick zijn geliefde entrecote. Het is goed toeven op dit terras en leuk mensen kijken. Maar goed ook want het duurt eeuwig (anderhalf uur) voor we ons hoofdgerecht krijgen. Maar het smaakt prima.

Gelukkig zijn we dicht bij het hotel want ik kan niet meer. Ik neem dan ook voor een paar dagen afscheid van Kai en Raquel en blijf op de hotelkamer. Rick brengt het paar thuis. Dan maken we ons klaar om te gaan slapen want dit was ook weer een lange dag op de been!

PS: Vergeef verkeerde letters, ik typ dit alles op mijn telefoon en ik maak dan veel typfouten.