Over de rit naar Ottawa

Om zeven uur gaat Ricks wekker en we staan beiden meteen op. Terwijl Rick Orion uitlaat neem ik mijn douche en pak de rest van mijn spullen in.

Dan is het Ricks beurt en het gaat zo efficient dat we twee minuten voor ons doel van acht uur de oprit afrijden. We moeten eerst nog wel even het spitsuur in Vienna door om onze Starbucks koffies en egg bites te halen.

De drive thru lijkt druk maar gaat heel vlot. En dan zijn we officieel op weg. 925 Kilometer te gaan, we hopen voor het avondeten bij mijn broer aan te komen.

We rijden  via Route 15 door het glooiende Maryland. Van herfstkleuren is hier, net als bij ons, nog niet veel te zien. De vergezichten zijn echter prachtig.

Om kwart voor tien rijden we de grens met Pennsylvania al over. Het gros van deze rit zal door de staten Pennsylvania and New York gaan.

Bij Harrisburg, de hoofdstad van Pennsylvania, draaien we de I-83 op. Die leidt ons naar de I-81, die we verder tot de grens zullen rijden.

Het eerste deel gaat door de heuvels van Pennsylvania waar ook een aantal skigebieden liggen. Hier beginnen we mooie herfstkleuren te zien.

Bij Wilkes Barre stoppen we voor de lunch. We bestellen salades van Subway en die zijn een groot succes! Die gaan we vaker eten want we hebben een Subway in Vienna.

Tijd voor mij om het stuur over te nemen zodat Rick even kan studeren. Het is een mooie rit over kleurrijke heuvels.

Om drie zijn we voorbij Syracuse en neemt Rick het rijden weer over. Nu is het nog maar iets meer dan een uur tot de grens. Rick en ik hebben zoveel herinneringen langs deze route, die we sinds 1987 al vele malen hebben gereden.

Het is altijd een mooie rit door agrarisch land. Overal staan boerderijen met de typische silo's en "Oma Duck" rode schuren. Op de terugweg zal ik proberen er een paar te fotograferen.  Dit keer reed ik toen we langs de leukste kwamen.

Het is al de hele weg schitterend weer met temperaturen van rond de twintig graden zelfs hier in het noorden.  Hopelijk blijft dat het hele weekend zo. Tegen half vijf bereiken we de Canadese grens. Er staat een rij, maar een wartiertje later rijden we het land van onze noorderburen in.

De Thousand Islands

Nu is het nog zo'n anderhalf uur naar het huis van mijn broer. Onderweg worden de herfstkleuren steeds mooier. In Ottawa zelf komen we even in de file te staan maar dan rijden we na een rit van tien uur inclusief stoppen bij mijn broer voor.

In het avondlicht lijken ze wel in brand te staan!

Vanavond is het nog alleen ons viertjes dus we praten gezellig bij met Berend Jan en Ana Maria. We krijgen een heerlijke zalmmaaltijd met salade voorgeschoteld. De lange rit heeft wel zijn tol geeist en Rick en ik zijn doodmoe.

Tegen half negen nemen we afscheid en zoeken het Novotel op waar we de komende drie nachten verblijven. Dit is een modern hotel in het centrum van Ottawa dus morgenochtend hoop ik een aantal stappen al lopend langs de bezienswaardigheden bijeen te krijgen.

Maar nu gaan mijn voeten omhoog en geniet ik nog van een welkomst wijntje van het hotel. Rick heeft nog puf om ergens een biertje te gaan drinken. Het was een prachtige rit en met weinig verkeer ging het vlot. Nu verheugen we ons op een paar dagen gezelligheid.