Over een onverwacht mooie en warme rondleiding

Rick staat al om half zeven op, maar ik vind het nog te donker buiten en blijf nog een half uurtje liggen. Gisteravond had ik een spijkerbroek en een topje met lange mouwen neergelegd, maar ik zie op mijn weer app dat het maar liefst 27 graden zal worden. Dat is dus veel te warm en ik trek toch maar zomerse kledij aan. 

Rick heeft de koffie al klaarstaan en ik pocheer weer een ei en heb daar kerstomaatjes en baby komkommertjes bij. Het is wel erg bewolkt en somber en er worden buien voorspeld dus ik neem voor de zekerheid mijn regenjas en paraplu mee voor de rondleiding. 

Rick zet me af bij de metro en ik ben weer blij dat ik anderhalf uur voor ik in de stad moet zijn al in de trein zit. Er is vannacht een botsing tussen twee Metro treinen geweest waardoor er nu grote vertragingen zijn. Dan ben ik maar blij dat we bij een eindstation wonen want zo krijg ik nog een zitplaats.

Als we eindelijk vertrekken wordt het steeds drukker tot mensen helemaal als sardientjes op elkaar staan. Tergend langzaam gaan we naar de stad waar ik na anderhalf uur in de trein (gewoonlijk een half uur) om tien voor tien bij het McPherson Square station uitstap.

Mijn rondleiding begint om tien uur maar ik moet enorm plassen dus ik ren naar de Starbucks aan de overkant. Daar koop ik ook snel een fles water en loop dan naar het Sofitel hotel waar we hebben afgesproken. Ik had C. een berichtje gestuurd dat ik laat zou zijn, maar klokslag tien uur ben ik er.

Zij zitten op het terrasje koffie te drinken. C. en T. ken ik al, ik heb ze een paar jaar geleden rondgeleid. Ik maak kennis met T.s broer en schoonzus, die voor het eerst in Washington zijn. Tot onze verbazing is het zonnig en warm dus mijn regenjas knoop ik op mijn heupen. Het is heerlijk weer opeens!

We beginnen met de voorkant van het Witte Huis en bekijken het Washington Monument van een afstandje. Nu het weer open is wil ik weer eens naar boven, maar daarvoor wacht ik wel op een rustiger tijd van het jaar. Het is ook vandaag flink druk met toeristen. Ik merk ieder jaar dat het drukker wordt. Goed voor de economie van de stad is het wel. 

Het Tweede Wereldoorlog Monument maakt altijd weer indruk. Het is dan ook groots en mooi gedaan. Ik blijf ervan genieten dit alles aan toeristen te laten zien. Het is allemaal zo uniek en er is zo over nagedacht. 

Via de Reflecting Pool lopen we naar het Vietnam Veteranen Monument. Hier zien we een man de naam van een familielid of kameraad overtrekken. Dit gebeurt vrij vaak hier, als herinnering.

Vanaf het Lincoln Memorial hebben we mooi uitzicht over de Mall. Zo lijken het Capitool en de Library of Congress waar we na de volle dag rondleiding altijd eindigen zo ver weg. Vandaag doen we de halve dag.

Dan is het alweer tijd om mijn favoriete Koreaanse Oorlogsmonument te bezoeken. Het blijft een indrukwekkend monument met zijn levensechte groep soldaten.

Dan steken we over naar het Tidal Basin waar we het Martin Luther King Jr. Memorial bekijken. Van hieruit vertel ik ook over het Jefferson Memorial. Nu het in de steigers staat slaan we het over, het heeft geen nut het hele meertje om te lopen om alleen zijn standbeeld te zien.

Als laatste lopen we door het Franklin Delano Roosevelt.  Onderstaande spreuk zou de huidige bewoner van het Witte Huis zich eens moeten realiseren.

Als we door de vier kamers van het monument hebben gelopen wandelen we terug naar de ingang. Daar nemen we afscheid want zij willen een Uber naar Arlington National Cemetery nemen. Ik loop terug naar de bewoonde wereld om te gaan lunchen.

Met dit lekkere weer wil ik buiten eten en vraag een tafeltje op het terras van Cafe du Parc in het Willard Hotel. Zij hebben lekkere salades en ik neem meestal de salade Nicoise, maar dit keer kies ik de salade Lyonnaise en krijg daar geen spijt van. Het doet me ook weer aan onze dagen in Lyon denken.

Na het eten loop ik naar de enorme White House Gift Store. We gaan dit weekend naar Canada voor hun Thanksgiving en willen wat meenemen. Ik koop de officiele White House kerstboomversiering,  welke dit jaar een helicopter is. Die eert Eisenhower, die de eerste president was die een helicopter gebruikte als transport. Ik ken mensen, die deze versieringen al jaren sparen. Ik vind ze niet altijd mooi, maar deze wel.

De Metro heeft nog steeds dezelfde vertragingen, maar ik heb geluk dat mijn trein net aan komt rijden. Dan maakt het niet uit, sowieso niet voor de terugreis. Zonder oponthoud kom ik in Vienna aan. Daar roep ik een Uber, die me al snel thuis brengt.

Daar zie ik tot mijn genoegen een paar Monarch vlinders op onze vlinderstruik. Daar moet ik natuurlijk foto's van maken. Ze zijn zo mooi!

Onderweg naar huis bedacht ik dat ik zin heb in een maaltijd zonder koken. Ik ga naar Whole Foods en haal daar gerookte zalm, prosciutto, mortadella en rosbief. Als groentes hebben we kerstomaatjes en baby komkommertjes. We hebben nog genoeg crackers thuis. 

Als Rick thuiskomt smullen we van dit supermakkelijke maal. Wat een bonus zomerdag was dit. De rest van de week wordt het een stuk koeler, dus ik ben blij dat ik er optimaal van heb kunnen genieten.