Over een prachtige herfst rondleiding

Rick werkt vandaag van huis uit want er komen vanmiddag allerlei mensen langs. Een bedrijf om een van onze meubelen uit de basement op te halen en de barmensen komen maten opnemen. Omdat hij geen haast heeft haalt hij Starbucks ontbijt. Voor hem ook koffie, maar ik drink die van hier thuis wel. 

Na de egg bites gegeten te hebben brengt Rick me naar de metro. Acht minuten later vertrekt de trein naar New Carrollton via Washington DC zoals het altijd om wordt geroepen. De rit gaat weer vlot en zonder oponthoud kom ik bij het Smithsonian metrostation weer boven de grond. 

Het waait nog steeds maar lang niet zo hard als gisteren. Ook is er een helderblauwe lucht en in de nog steeds sterke zon is de temperatuur aangenaam. Na mijn gewoonlijke bezoek aan het Smithsonian kasteel loop ik de Mall weer op.

Daar zie ik dat er een groot doek wordt neergelegd wat Mars voor moet stellen. Je kunt dus op de National Mall op Mars lopen. Er is zelfs een website voor: www.walkonmars.space

Lang hoef ik niet op mijn gezelschap van vandaag te wachten want we komen vrijwel tegelijk aan bij het station. Zij hebben koffies gekocht op het wekelijkse marktje bij het ministerie van landbouw. Ik maak kennis met de neven F. en L. Een heel ander gezelschap weer dan gisteren maar net zo leuk en het gesprek is meteen geanimeerd.

We beginnen natuurlijk met het Washington Monument. Gisterochtend waren de vlaggen nog niet halfstok dus ik vroeg me al af op dat vandaag wel het geval zal zijn. Dat is het want alle vlaggen in het hele land hangen nu halfstok ter ere van de overleden Afgevaardigde.

Bij het Tweede Wereldoorlogsmonument is het vandaag een stuk droger. De spray van de fonteinen blijft vandaag in de vijver. De lucht is wel heel diepblauw wat alles er nog mooier uit doet zien. Ook vandaag is er weer een Honor Flight groep met veteranen.

F. is nog niet zo heel lang geleden ook hier geweest en herinnert zich nog hoe jong de ontwerpster van de Vietnam Muur was. Zij was 21 in 1982 toen het monument geopend werd.

Bij het Lincoln Memorial is het zoals altijd weer een drukte van jewelste. Duidelijk is de toeristentijd nog niet voorbij. Er zijn ook veel buitenlandse toeristen horen we. Een paar Nederlanders vragen zich af wanneer Lincoln president was. Ik geef ze dus even een kort geschiedenislesje waar ze me uitgebreid voor bedanken.

Zoals altijd maakt het Koreaanse oorlogsmonument de meeste indruk. Die soldaten spreken ook zo tot de verbeelding. De gezichtsuitdrukkingen zijn zo knap gedaan. Je voelt de menselijkheid van de soldaten, al zijn het standbeelden. Ze lijken echt te lopen en met elkaar te communiceren.

We steken over naar het Tidal Basin waar we het Martin Luther King Jr. Memorial bekijken. Dan vertel ik van verre over Thomas Jefferson. Ik vind het eigenlijk wel prima niet dat hele meer om te hoeven lopen.

In het Franklin Delano Roosevelt Memorial bekijken we zijn beide standbeelden. Het onderste met de cape aan is wat de ontwerper van het Memorial van hem maakte. Roosevelt was gehandicapt maar wilde dat niet uitdragen. Hij zit dus wel in een rolstoel maar door de cape zie je dat niet. Ook heeft hij zijn typische brilletje niet op.

Dat zat echter niet lekker bij de gehandicapten organisaties van dit land. Men moest juist kunnen zien dat ook iemand die in een rolstoel zit een machtspositie kan uitoefenen. Later is er dus het beeld van Roosevelt in een rolstoel en met bril op bij de ingang bijgezet.

Via de achterkant en voorkant van het Witte Huis lopen we naar de Old Ebbitt Grill. Voor het Witte Huis zijn er allerlei protesten gaande. Het tentje dat er al sinds 1981 staat, maar ook veel individuen of kleine groepjes. Overwegend anti-Trump, maar ik vind de Afrikaans Amerikaanse man met een "Trump 2020" pet en een bord met "Build That Wall" het interessantst. Ik kan me niet voorstellen hoe je als niet blanke voor Trump kunt zijn!

Keurig om half een lopen we het restaurant binnen. We kunnen dan ook vrijwel meteen aan tafel. L. kiest de crab cake sandwich, F. de Reuben en ik vond de kalkoenburger gisteren zo lekker dat ik hem nog eens bestel. Na afloop drinken we nog een kop koffie en zetten dan onze tocht voort.

Langs het FBI gebouw, de National Archives en het Newseum, wat zal ik de voorpagina's van de kranten uit alle staten daar missen als het museum eind dit jaar sluit.

Het Capitool ligt er weer mooi bij en ik vertel over dit monumentale gebouw. Tot mijn verbazing zijn noch de Senaat noch het Huis van Afgevaardigden in sessie. Een vervroegd weekend misschien?

Zoals altijd bezoeken we als laatste de Library of Congress. We bekijken de grote leeszaal, de bibliotheek van Thomas Jefferson, het mooie vroegere kantoor van de bibliothecaris en natuurlijk de oudste kaart van de Verenigde Staten.

Dan is de rondleiding afgelopen en nemen we afscheid. Alweer krijg ik te horen hoe ze genoten hebben. Dat is het grootste compliment dat ik maar kan krijgen. Gelukkig zijn er nog nooit mensen geweest, die niet tevreden waren.

De trein naar Vienna komt al gauw en Rick komt me van het station halen. Thuis ga ik een uurtje met mijn voeten omhoog zitten en dan maken we ons klaar om naar Great Falls te gaan. Daar hebben we bij Our Mom Eugenia afgesproken met Shadi en Frank.

Dat is een authentiek Grieks restaurant en het wordt een heerlijke en gezellige maaltijd. We beginnen met een aantal voorafjes, de geflambeerde saganaki, de taramosalata dip en een bietensalade. Dan kiezen we alle vier de branzino met bloemkoolpuree en boontjes.

We zijn zo in gesprek dat er na afloop allemaal signalen worden afgegeven dat ze onze tafel nodig hebben. Dit is de tweede keer ooit dat dit ons in een toch vrij goed restaurant overkomt. Aan de ene kant snap ik dat ze een wachtende familie hebben, maar aan de andere kant moet je toch ook kunnen natafelen.

We nemen afscheid maar Shadi en ik niet voor lang want woensdag gaan we weer iets nieuws voor ons bezoeken in Washington. Als we thuiskomen blijkt Saskia er even te zijn op doorreis naar Kaylee. Zondag zal ze wat langer blijven maar het is fijn haar even te kunnen knuffelen.

We zien weer uit naar een leuk weekend, voor het eerst in tijden zonder echte plannen. Allemaal een heel fijn weekend gewenst!