Over een mineurstemming dag en kerstkaarten versturen

Rick is al heel vroeg vertrokken want hij moet vandaag tot morgenavond naar Atlanta en zijn vlucht is om acht uur. Ik heb hem wel gehoord maar ben weer in slaap gevallen. Om een uur of half acht word ik wakker. 

Het voelt raar, helemaal alleen thuis zijn na de weken van gezelligheid met altijd anderen hier. Ik ben dan ook super dankbaar voor mijn trouwe maatje Orion. Hij laat me rustig een paar traantjes in zijn vacht plengen. 

Dan verman ik mezelf en besluit ontbijt te gaan halen bij Starbucks. Orion mag mee achterin de van. Ik bestel via de app en het staat al klaar als ik bij het cafe aankom. Na van het lekkers genoten te hebben zoek ik boven de elliptische machine op en "ren" tot ik tienduizend stappen bijeen heb. 

Beneden lees ik mijn email en zie dat twee van de testen van de afgelopen week online staan. Het goede nieuws is dat de mammogram schoon was. Het slechte nieuws is dat er van alles mis is met mijn linkervoet. Morgen zal de voetdokter ongetwijfeld meer weten. De botdichtheid scan staat er niet bij dus hopelijk hoor ik daar morgen bij mijn nurse practitioner over. 

Voor mijn lunch haal ik een bloemkoolrijst bowl van Zoe's Kitchen en laat me die goed smaken. Dan neem ik Orion weer mee in de van en ga een lijstje afwerken. Eerst kijk ik bij Michaels of ze rode kerststrikken hebben, maar die zijn uitverkocht. Ik vind er wel nieuwe sterren voor de boompjes op de voordeuren en heel leuke kabouterboomversieringen om aan de buren te geven.

Bij Micro Center koop ik een pak labels voor de adressen voor de kerstkaarten. Orion heeft geen kaas meer dus die haal ik gauw bij Safeway. Als laatste rijd ik naar het postkantoor. Saskia liet een pakje per ongeluk naar ons komen en ik stuur het door. Verder koop ik de kerstpostzegels, drie verschillende pakjes en internationale. Ze zien er leuk uit, vooral degene met kerstliedjes. 

De kerstkaarten zijn net aangekomen en ik besluit er meteen mijn schouders onder te zetten. Het gaat een stuk makkelijker sinds ik vorig jaar de adressen in Word heb ingevoerd. Toch duurt het nog bijna twee uur tot ik de kaarten in de brievenbus kan doen en het vlaggetje omhoog zodat de postbode ze morgen meeneemt. Ik ben niet de eerste van onze vrienden, er hangt al een kaart van de overburen. 

Eerst wilde ik bij Shabu Shabu gaan eten, maar ik heb voor de verandering geen zin om in mijn eentje mijn eigen eten te koken. Ik besluit een Uber naar de gezellige bar van Bonaroti te nemen. Daar bestel ik een van mijn favoriete soepen, de Michelangelo soep met ei, Parmezaanse kaas en spinazie. Daarna een Caprese salade en wat van hun antipasti en het wordt een smakelijk maal.

Dennis brengt me weer thuis in zijn Uber. De rest van de avond ga ik tv kijken en proberen me niet te zenuwachtig te maken voor de dokters morgenochtend. Ik heb al een hekel aan alles medisch en nu weet ik dat er dingen mis zijn wat het enkel erger maakt. Allemaal even duimen dat het meevalt!