Over een verandering van plannen

Net als gisteren wekt Alexa me om zeven uur. Ik sta met de zonsopgang op en de kamer gloeit roze, mooi! Ik haal weer ontbijt van Starbucks en doe dan mijn 10000 stappen routine. Intussen kijk ik naar het af en aan vliegen van de vogels.

Er komen heel wat soorten langs voor hun ontbijt. Behalve de titmice, zwartkop meesjes en doodgewone musjes (wat een bullies zijn die!), ook een aantal specht soorten. De nuthatch en de downy woodpecker zijn de kleinere, maar deze red bellied woodpecker is ook dol op ons vogeleten en komt iedere ochtend langs. Ik vind hem zo mooi!

Na ingepakt en gedoucht te hebben ga ik eerst naar Zenola. Daar haal ik mijn debit kaart op, die ik er gisteravond vergat. Even schrik ik want ze zijn gesloten voor een prive evenement en ik moet die kaart voor ik vertrek hebben. Gelukkig is de deur open en heeft de manager de kaart zo gevonden.

Daarna rijd ik weer naar het Mosaic District. Vandaag heb ik met Lea Ann afgesproken bij Le Pain Quotidien. Hier ben ik alweer een tijdje niet geweest en hun zalm bowl is nieuw voor mij. Lekker dat die is!

Lea Ann en ik hebben elkaar ook weer een tijdje niet gezien dus er is weer zo anderhalf uur voorbij voor we afscheid nemen. Het is inmiddels bewolkt en kil en ik voel mijn spieren weer opspelen.

Mijn plannen voor vanmiddag wijzig ik maar, want ik krijg een sms van Chris dat haar moeder ziek is en ze daardoor vanavond niet samen kan eten. Ik was van plan om voor dat eten naar de film Little Women te gaan, maar nu het niet doorgaat heb ik ook geen zin om drie uur in een theater te zitten. Ik zal morgen lang genoeg moeten zitten.

In plaats van in de bioscoop kijk ik dan maar wat shows op mijn laptop. Verder besteed ik een uur aan het trainen van Orion. Die vindt dat altijd prachtig en nadien heb ik geen hond meer aan hem. Ook bedenk ik me waar ik dan wil gaan eten, want het nieuwe restaurant, waar ik met Chris heen zou gaan, bewaar ik dan maar voor later met Rick.

De keuze valt op de wijnbar bij Bonaroti. Daar hebben ze lekker Italiaans eten en ik zou wel liters van hun Michelangelo soep op kunnen! Verder neem ik de antipasti en een lekkere groene salade. Ik zit naast een ouder stel dat hier altijd is als wij er zijn. Ik denk dat de man dementeert en zijn vrouw heeft duidelijk behoefte aan aanspraak. We praten dus over koetjes en kalfjes

Eenmaal weer thuis neem ik vast mijn douche zodat ik dat morgenochtend vroeg niet meer hoef te doen. Rick wil dat nooit want hij denkt dat hij 's nachts nog vies wordt. Maar nu reis ik alleen en vroeger douchte ik altijd 's avonds. Morgen gaat de wekker om tien voor half zes dus hoe minder ik nog hoef te doen hoe beter. Het volgende blog komt uit Seattle.

Over een gezellige lunch met een Nederlandse vriendin

Gisteravond heb ik Alexa opgedragen haar wekker om zeven uur af te laten gaan. Twee minuten later herinnert de zoetgevooisde stem me er, ook door mij opgedragen, aan dat het alarm aanstaat. Daarmee ben ik klaarwakker dus dat ga ik morgenochtend weer doen. 

Het vriest buiten en ik neem Orion mee in de van naar Starbucks. Daar staan mijn venti koffie en de egg bites al klaar. Het is vandaag croissant dag dus er wordt aangedrongen dat ik ook een croissant koop. Helaas, niet in mijn dieet, dus het blijft nee. 

Als ik terugrijd zie ik de zon net boven de daken uitkomen. Het is zoveel vrolijker buiten als die schijnt! Ik moet er maar even goed van genieten want ik betwijfel dat ik hem in Seattle ga zien.  

Na mijn ontbijt ga ik naar boven en "ren" mijn uur op de elliptische machine. Daarna maak ik me klaar om naar Anytime Fitness te gaan. Sharon wacht me al op en ook vandaag houden we de gewichten iets lichter. Ik wil geen herhaling van dinsdag en woensdag!

De ochtend vliegt zo voorbij en dan is het alweer tijd om naar het Mosaic District te vertrekken. Daar heb ik met Marielle bij het Vietnamese restaurant Four Sisters afgesproken. Voor haar is dit een nieuw restaurant en zij bestelt de pho. Ik neem de asperge met krab soep en de zomer rolls, die niet gefrituurd zijn.

Het smaakt heel goed en zoals altijd zijn we onder de indruk van de bloemstukken in dit restaurant. De eigenares is ze net in elkaar aan het zetten. Al die rozen en andere bloemen moeten honderden dollars kosten!

We hebben heel wat gesprek stof en het is bijna twee uur als we weer op onze horloges kijken. We lopen nog even naar Target en nemen dan afscheid. Ik heb hier zeep en zakjes met noten nodig en loop zomaar tegen een heel leuke Valentijns kaart voor Rick aan. Die gaat dus ook mee.

Het DRAAKJE heeft weer dorst dus ik gooi de van vol bij het Safeway benzine station. Een gallon kost op het moment maar $2,34! In ditzelfde winkelcentrum ligt Pro Nails 3. Mijn nagels zijn veel te lang dus Phuong maakt ze weer netjes. Dit keer kies ik een witte ondergrond met meerkleurige glitters.

Donderdagavond moeten de vuilnis en de recyclables buiten gezet worden en daar heb ik een grote hekel aan. Gelukkig doet Rick het meestal maar vanavond kan ik er niet onderuit. Zodra het donker begint te worden doe ik dat dus snel, dan ben ik er nog voor het eten vanaf.

Voor dat eten rijd ik, met behulp van mijn nieuwe nachtbril, naar Zenola en daar ben ik de enige aan de bar. A.J. is Kai's leeftijd en heel aardig en hij maakt een heel lekkere dirty martini. Het menu is wat uitgebreider dan voorheen en ik geniet van de gekruide wortelgroentes als voorafje.

Dit zijn allemaal "mezze", dus kleine Libanese gerechtjes. Na de groentes bestel ik de lamskabob, twee spiesjes met gekruid lamsgehakt, ook weer zeer smakelijk. Als laatste kan ik het niet laten mijn favoriet te nemen, de lamslever. Alles is heerlijk!

A.J. verveelt zich natuurlijk en heeft de tv op een van zijn favoriete shows staan. Dat is de misdaadserie Bones, die ik ook wel leuk vind om te kijken. Alleen is deze aflevering wel heel gortig met enge en vieze vergane lichamen.

Het lijkt me niet dat mensen dit tijdens hun chique Libanese maaltijd willen kijken. Ik stuur maar even een berichtje aan Lara, een van de dochters van de eigenaar. Die is het met me eens en zal met de bediening praten. Verder hebben A.J. en ik het over verschillende levers en Vienna waar hij opgegroeid is, net als onze kinderen. Het is gek te denken dat Kai ook al "zo oud" is!

Terug thuis krijg ik een berichtje dat ik mijn credit card in het restaurant heb gelaten. Dat gebeurt Rick vaak, maar mij bijna nooit. Waarschijnlijk omdat we zo in gesprek waren, maar nu moet ik morgen dus terug om die kaart op te halen. Gelukkig is het maar vijf minuten rijden.

Orion krijgt zijn botje en ik kleed me in pyjama en ga onder een dekentje tv kijken. De kaarsen ruiken lekker en het is knus zo. Hopelijk lukt het me weer vroeg naar bed te gaan, dat vroege opstaan bevalt me wel.

Over een zonnige woensdag

Gisteravond had ik zoveel pijn dat ik ervan moest huilen. Orion kwam me als een kind zijn speeltje brengen en tegen me aanstaan, zo lief! Ik huil niet gauw en dit laat zien dat ook hij mijn emoties wel degelijk aanvoelt. 

Voor het naar bed gaan besloot ik eindelijk eens de externe CBD olie roller met menthol te gebruiken. Rick rolde het over mijn ledematen, nek en rug. Het voelde al meteen stukken beter en ik heb eindelijk weer eens heerlijk geslapen. 

Gelukkig heb ik bij het opstaan ook veel minder pijn wat dan weer energie geeft. Na mijn gewoonlijke ontbijt begin ik dan ook meteen aan mijn uur cardio. Boven mijn hoofd hangen de schilderijtjes van Utrecht, die we vijf jaar geleden meenamen. 

Dat is hoe lang we alweer niet in Nederland zijn geweest. Dit jaar gaat het er ook niet van komen tenzij er iets gebeurt in de naaste familie. Toch begint het wel weer te kriebelen, wie weet volgend jaar. 

De tulpen, die ik vrijdag kocht zijn alweer op. Uitgebloeide tulpen maken wel mooie foto's dus ik experimenteer met composities. Onderstaande waren Ricks favoriet. Ik vind vooral de bovenste mooi.

Over Rick gesproken, die komt net voor de lunch thuis. We gaan Vienna in en ik haal medicijnen op bij Walgreens en wat "botjes" voor Orion. Ik heb gelezen dat van jak melk gemaakte blokken gezond zijn en lang meegaan. Ze zijn bepaald niet goedkoop, maar ik neem er een mee. Inderdaad vindt Orion het heerlijk en heeft hij er uren kauwplezier aan.

Voor onze lunch gaan we naar Cava, Middellandse Zee cuisine. Ik ben hier al een tijdje niet geweest, maar Rick is er dol op. Ik moet zeggen, de gegrilde gehaktballen met verschillende groentes en tzatziki saus smaakt me prima.

Dan gaat Rick inpakken en al gauw rijdt zijn taxi voor. Rick gaat nu al naar Seattle voor wat extra training. Ik zal zaterdag volgen en daar dan bijna een week ook zijn. Ik zie ernaar uit "mijn" zeeotters weer te bezoeken.

Het is lekker zonnig weer en daarvan wil ik buiten genieten. Ik ga mijn feeentuintje eens netjes maken want volgens mij komen er chipmunks, die alles omgooien. Een konijntje heeft afgebroken oortjes en alleen een klein dier kan dat gedaan hebben. Er zijn ook mysterieuze holletjes.

Nadat ik even met Lorraine bij heb gekletst ga ik op de bank in de voorkamer liggen lezen. Daar komt de zon naar binnen en is het veel lichter dan in de woonkamer. Orion maakt het niet uit, die ligt gewoon waar ik ben.

Voor het avondeten heb ik bij California Shabu-Shabu afgesproken met Sara. Het wordt zoals altijd weer een heerlijke en gezonde maaltijd. Deze paar dagen hoef ik maar een maaltijd alleen te eten, erg gezellig dus ook morgen en overmorgen.

Over nog een fibro dag

Alweer word ik met flink wat pijn wakker. Zo zijn Rick en ik beiden net na zevenen al beneden. Ik maak mijn ontbijt wat zoals altijd prima smaakt. Rick vertrekt naar zijn werk voor de laatste volle dag voor hij morgen op reis gaat.

Aan mij om een uur te bewegen en dit keer doe ik dat half op de elliptische machine en half op de plaats hardlopen. Eigenlijk was ik daarna van plan om Orions zoekspelletje met hem in de achtertuin te gaan spelen nu het nog zonnig is en niet zo hard waait.

Jammer genoeg gaat dat niet door want het bedrijf dat onze vijver onderhoudt is er. Er is weer eens wat mis mee. Wat mij betreft kan die vijver weg, maar Rick vindt hem nog een veel te leuke hobby.

Voor Orion haal ik dan maar een puzzel uit de kast, die hij alweer een tijdje niet gedaan heeft. Zoals in het onderstaande filmpje te zien is, is geduld niet Orions sterkste kant! Ik moet erop toezien dat hij de puzzel niet kapot maakt om het snoepje eruit te krijgen. Hij vogelt het wel allemaal uit en na een keer of vijf heeft hij er genoeg van.

Het is weer zo waterkoud en er waait een harde wind. De zon is ook vrijwel verdwenen en ik denk dat ik door die waterkoude atmosfeer zoveel last van mijn spieren heb. Ik heb zin in warmte en soep en ga pho eten bij Roll Play. Hun ossenstaart bouillon heeft zoveel smaak vergeleken bij andere pho restaurants.

Er is nog plaats aan het raam en verlangend kijk ik naar de tafeltjes op hun terras. Het ziet ernaar uit dat het niet snel weer warm genoeg is om daaraan te zitten.

Intussen praat ik via Facebook met Katja. Zij heeft wat medische problemen en dat is altijd een beetje zorgelijk. Niets ernstigs en er wordt nu aan gewerkt dus dat is goed. Ik vraag haar ook naar het protocol in hun ziekenhuis indien zich een patient met het nieuwe corona virus meldt. Gelukkig zijn daar allerlei regels voor.

Halverwege de middag wordt de pijn me weer teveel. Ik dacht eerst naar de hot tub en sauna bij Lifetime te gaan, maar ik heb geen zin in alle rompslomp die daarbij komt. Ik doe het zelden, maar ik heb Epsom zout en maak daarmee een heet bad klaar. Het is een jacuzzi bad dus ik ga lekker liggen bubbelen. Dit moet ik toch echt vaker doen want het Epsom zout helpt.

Orion snapt niets van dat lawaaierige ding waar ik in zit

Na een uurtje vind ik het wel weer genoeg en kleed me in het warme huispak dat ik op kerstavond van Rick kreeg. Ik stel de verwarming in op 23 graden want het is zaak mijn spieren nu warm te houden. Ik weet niet waarom ik zo weinig een bad neem, als ik het dan eenmaal doe vind ik het heerlijk ontspannend. 

Met een tevreden op een botje knauwende hond relax ik met een nieuw boek de rest van de middag op de bank. De kaarsen gaan voor de gezelligheid aan als het donker wordt. De pijn is heel vervelend, maar zo'n middag thuis is eigenlijk ook wel knus. 

Rick komt thuis met leuk nieuws. Hij moet eind februari naar San Francisco en ik mag mee! Het is een van mijn favoriete steden dus ik ga me weer goed vermaken. 

Als avondeten hebben we krab cakes met erwtjes en bloemkool puree. Het blijft een favoriet in onze lijst van low carb menu's.

Tot slot heeft Saskia vandaag haar officiele diploma's aangekregen. Dat maakt het allemaal helemaal officieel en die gaan we binnenkort laten inlijsten. Saskia is helaas niet aangenomen voor het master programma bij haar favoriet, nu maar hopen dat een van de andere twee wel gaat lukken. 

Over opeens weer een volle fibromyalgie aanval

He, bah, ik heb door veel pijn helemaal niet goed geslapen. Ik sta tegelijk met Rick op want het bed is dan een soort martelwerktuig. Met mijn ontbijt van gepocheerd ei en komkommer neem ik wat ibuprofen in, hopend dat het wat zal helpen. 

Als ik me zo voel is het zaak zo snel mogelijk te gaan bewegen. Dat doe ik boven op de elliptische machine en bedenk me hoe blij ik daar nog steeds mee ben. Zo langzamerhand heb ik er al duizenden kilometers op "gerend". 

Als het uur voorbij is voel ik me inderdaad wat beter en maak me klaar om naar Anytime Fitness te gaan. Sharon houdt het dit keer wat lichter om niet teveel van mijn spieren te vergen. Toch wordt het een productief half uur.

Thuis ga ik stofzuigen, of althans zet de Roomba aan. Het tapijt ligt weer vol hondenhaar en deze Roomba zuigt dat perfect op. Alleen vindt Orion het maar niets en hij hapt er af en toe naar alsof hij het ding weg wil jagen. Dat werkt natuurlijk op mijn lachspieren. 

Voor mijn energie helemaal op is ga ik Vienna in. Eerst rijd ik even langs de Vienna Auto Body Shop in de hoop dat ze de sluiting van mijn dashboardkastje kunnen maken. Die is afgelopen zomer kapot gegaan toen mijn tas ertussen kwam te zitten. Nu ziet het er niet uit met plakband. Helaas doen de Body Shops enkel exterieure reparaties dus ik moet nu uitzoeken waar ik dan heen moet. 

Voor de lunch eet ik een Med salade met biefstuk bij Noodles & Company. Het smaakt weer goed, vooral de pittige dressing. Noodles doet meer aan low carb, ze hebben nu zucchini (courgette) noedels en pasta met bloemkool er doorheen (die laatste heeft nog teveel koolhydraten voor mijn smaak). 

Jammer genoeg blijf ik me niet lekker voelen dus ik haal gauw benodigdheden voor het avondeten en ga dan huiswaarts. Daar wordt het een middagje onder mijn deken op mijn ligstoel. Het is altijd zo moeilijk me over te geven vooral omdat ik vanmiddag eigenlijk naar Great Falls wilde gaan.  Gelukkig verveel ik me sowieso nooit.

Vanavond eten we voor de verandering weer eens thuis. Er zal nog geen ritme in komen want Rick gaat woensdagmiddag alweer op reis. Ik maak zalm in de air fryer en we hebben er bloemkool tots en spinazie bij. Die zalm lukt iedere keer zo goed, dat alleen al maakte de air fryer een goede aankoop.

Hopelijk kan ik mezelf vroeg naar bed sturen en voel ik me morgen weer beter. Zo niet dan heb ik een aantal opties om mijn spieren te warmen.

Over auto's bekijken en een space age wasstraat

Zaterdag

Rick staat weer eens vroeger op dan ik. Ik ben wel wakker, maar draai me nog eens om en voor ik het weet is het zomaar half negen! Voor ons doen heb ik dus flink uitgeslapen. Misschien dat ik dat uur tijdsverschil toch nog voel.

We halen ons gewoonlijke Starbucks ontbijt en spelen dan wat Pokemon Go op de terugweg. Niet te lang want ik wil nog sporten en daarna gaan we naar de stad. Dat plan gaat goed en we zijn vroeger op weg dan we gedacht hadden. 

Eenmaal in Washington parkeren we dichtbij het Washington Convention Center. Daar wordt de jaarlijkse Washington Auto Show gehouden en voor de verandering ben ik ook eens op zoek naar mijn volgende auto. DRAAKJE is alweer 13 jaar oud en hoewel er geen mankementen zijn wil ik toch langzaamaan aan een nieuwe auto gaan denken.

Het is altijd enorm groot, al zijn BMW en Mercedes er tot Ricks teleurstelling niet. We zien een aantal heel mooie futuristische auto's van Toyota. De Mirai bijvoorbeeld zal op waterstof rijden. Rick vindt dat nog te gecompliceerd want er zijn nog bijna geen stations, die waterstof verschaffen.

Voor mij zijn de SUV's het interessantst en dan vooral die met 4X4. Tot onze verbazing hebben de meesten all wheel drive dat reageert als four wheel drive. Maar wij willen er ook mee op het strand kunnen rijden. Alle vertegenwoordigers verzekeren ons ervan dat dat met deze nieuwe all wheel drive kan.

We zien o.a. de Toyota Highlander, Honda Pilot en Ford Edge. Allemaal leuke SUV's, maar als ik de Nissan Pathfinder zie ben ik verkocht. Die heeft wel echte four wheel drive en verder ook alle wensen, die ik heb.

Rick heeft onder anderen onderstaand model van de Ford Mustang op zijn lijstje staan. Ricks lease is bijna afgelopen en hij weet nog niet wat hij gaat doen. De auto's waar hij zijn oog op heeft komen pas over een jaar uit.

Na alles waar wij in geinteresseerd waren bekeken te hebben, lopen we via Chinatown naar Zaytinya. Het is vandaag het Chinese Nieuwjaar maar de festiviteiten en parade daarvoor zijn morgen.

Bij Zaytinya is het heel druk, maar we vinden nog plaatsen aan de bar. Daar heeft een serveerster de hele bar en de drankjes voor het restaurant onder haar hoede. Ze rent letterlijk van hot naar haar en daarom moeten we vrij lang wachten tot we kunnen bestellen.

De manager moet gezien hebben dat het niet goed ging met de bar en niet veel laten bedient hij zelf met nog een paar anderen. Rick en ik bestellen ieder een salade en delen dan de kabob en garnalen gerechten. Mijn boerenkool salade smaakt ook voortreffelijk, dit blijft een van mijn favoriete restaurants.

Na het eten gaan we huiswaarts en computeren wat. Met een Seattle vriendin bespreek ik een excursie, die we de woensdag dat ik daar ben gaan doen. Verder zie ik onze prachtige cardinal in een bosje vlakbij. Daar moet ik natuurlijk foto's van nemen. Dat rood tussen al het grijze is zo mooi!

Rick stelt voor om naar B Side te gaan voor ons avondeten. Dat is de bar naast de plaatselijke slager dus ze hebben heerlijke charcuterie. We beginnen met een antipasti salade te delen. Die is licht en lekker en houden we erin (hoewel hun menu nogal vaak verandert).

Onze ogen zijn groter dan onze magen met de charcuterie, dus we nemen een deel ervan mee in een "doggy bag".  Jammer genoeg voor Orion is die niet voor de hond, maar voor ons, veel te lekker.

Over Orion gesproken, de constellatie staat op het moment recht boven ons huis en met de Sky View app maak ik er een leuke foto van. Deze app laat zien waarom de sterren formaties zo genoemd zijn. Bij sommigen moet je wel een heel rijke fantasie hebben!

Zondag


We blijven wat langer liggen, Rick dit keer ook, maar om half negen zijn we paraat en gaan ons Starbucks ontbijt halen. Dit keer de ham en cheddar egg bites en een venti warme koffie. Het is mooi zonnig weer, maar zeker niet warm (hoewel de sneeuwklokjes al bloeien zag ik).

Natuurlijk ga ik na het ontbijt mijn tienduizend stappen bijeen krijgen en Rick doet intussen wat dingen met mijn van, zoals ruitenwisser vloeistof toevoegen. Door zijn reis naar het skigebied is dat bijna op en het DRAAKJE ziet er ook niet uit door al het zout!

Om daar verandering in te brengen gaan we naar de nieuwe Flagship Car Wash. Deze ultramoderne wasstraat ligt op de tweede verdieping van een pand met een Chik Fil A drive thru beneden. Rick zei al dat het een ervaring zou zijn en dat is het zeker! En na afloop glimt het DRAAKJE weer als nieuw.

Onze volgende stop is de Walgreens. We hebben tandpasta nood! Rick koopt een nieuwe mini tube voor zijn reistas en ik heb Arm&Hammer nodig. Mijn tandpasta heeft zuiveringszout erin, goed voor het gebit en het tandvlees.

Daarna halen we salades van Subway die thuis weer heel goed smaken. Door die combinatie van veel smaken hoef ik er geen dressing op. Sowieso weet ik nooit hoeveel suiker dressings bevatten dus als het nodig is gebruik ik citroensap, zout en peper. Maar dat heeft deze salade niet nodig.

Aan het einde van de middag gaan we naar Tysons Corner Mall. Daar hebben we kaartjes voor Dolittle, de nieuwe Dr. Dolittle film met Robert Downey Jr.  Overal las ik slechte recensies en het is geen Oscar materiaal, maar wij zijn kennelijk nog kinderlijk genoeg om het een heel leuke film te vinden.

Nu we toch in de mall zijn besluiten we hier ook te eten. Bij Coastal Flats is het druk, maar er zijn nog twee stoelen aan de bar. Rick en ik delen eerst de gevulde eieren en dan neemt Rick de zalm en ik de special, mahi mahi met spinazie en portabella paddenstoelen. Een heel goede keuze, blijkt, ik smul ervan!

Dit weekend vloog ook weer voorbij! Ik wens iedereen een heel fijne week!

Over een rustig dagje thuis

Tot mijn verbazing ben ik ondanks het uur tijdsverschil met Austin toch meteen weer in mijn gewone ritme. Ik sta om kwart voor acht op en besef dan dat ik niets in huis heb voor mijn ontbijt. Ik had Rick moeten vragen wat te kopen maar dat ben ik straal vergeten.

Gelukkig is Starbucks om de hoek en ik haal een grote koffie en ham en cheddar egg bites dit keer. Als dat op is ga ik na een week relatief weinig bewegen weer serieus sporten op de elliptische machine. We hebben in Texas wel wat gewandeld, maar ik merkte aan mijn pijn niveaus dat dat niet genoeg was.

Na het uur cardio voel ik me een stuk energieker dan de afgelopen dagen. Saskia is net op en doet haar was. Als die klaar is zal ze terug naar Richmond gaan. Gelukkig zijn haar krampen verdwenen.

Bij Anytime Fitness wacht Sharon me op voor een half uur personal training. Ik ben blij dat ze mij er tussen kon passen vandaag. Alle spiergroepen komen weer aan bod en zo kan ik er weer tot maandag tegen. 

Op de terugweg naar huis speel ik zoals altijd wat Pokemon Go. Ik kom langs de eerste bibliotheek van Vienna en het schattige gratis bibliotheekje dat er voor staat en er precies uitziet zoals het oude gebouwtje. De huidige bibliotheek is vele malen groter en zal binnenkort weer uitgebreid worden.

Nu ben ik ook nieuwsgierig welke boeken in het "huisje" liggen. Dat zijn er best veel, maar niet mijn smaak en ik lees toch veel liever op een e-reader.

Saskia is haar auto aan het inpakken als ik terugkom. Ik geef haar een knuffel als afscheid en dan rijdt ze weer terug naar de hoofdstad van Virginia. Ik neem Orion mee in de door Ricks skireis heel erg vieze van.

Bij Whole Foods koop ik ontbijtbenodigdheden, hun Unicorn shimmer shampoo en conditioner en drie boeketjes tulpen. Die zijn al iets goedkoper dan ze waren. Ik kies rood, paars en roze.

Bij Zoe's Kitchen haal ik mijn geliefde bloemkool rijst bowl op en smul er zoals gewoonlijk van. Dom genoeg vergeet ik mijn verzamelde punten te gebruiken dus nu zal de volgende gratis zijn.

Na nog een stukje met Orion gewandeld te hebben neem ik de rest van de middag "vrij". De voeten gaan omhoog en ik kijk een paar shows. Het is ook wel weer eens lekker om gewoon even alleen te zijn. Christine is een schat, maar ook wel altijd "aan".

Rick komt redelijk vroeg thuis en heeft trek dus we vertrekken vrijwel meteen om te gaan eten. Ik denk nog dat hij vast een restaurant in gedachten heeft met de haast, die hij maakt. Dat blijkt niet het geval te zijn. Ik stel dan Sapphire voor, een Indiaas-Pakistaans restaurant waar we nog maar een keer geweest zijn.

Daar nemen we plaats aan de bar en krijgen de Oekraiense Dimitri als barman. Heel ongewoon tussen de Indiaers, maar wel een heel leuke jongeman. Hij zorgt goed voor ons en vertelt interessant over zijn land wat tegenwoordig zo vaak in het nieuws is hier.

Hij weet ook meer dan gemiddeld over Nederland dus daar gaat het gesprek ook heen. Intussen zijn Rick en ik zeer tevreden over het eten. Ik heb een knapperige spinaziesalade als voorafje, ook flink pittig! De paneer tikka (kaas spiesje) is ook erg goed. Maar eerlijk gezegd maakt Dimitri het zo leuk, want het eten is niet veel anders dan bij de andere Indiase restaurants in de omgeving.

Kennelijk vindt Dimitri ons ook gezellig want hij probeert ons nog allerlei drankjes aan te smeren. We moeten hem heel duidelijk om de rekening vragen want die komt maar niet. Al met al een leuke ervaring met een barman, die je niet in een Indiaas restaurant zou verwachten.

Thuis gaan de kaarsen aan en waardeer ik onze gezellige familiekamer weer des te meer. We gaan een leuk weekend tegemoet en hierbij wens ik jullie ook allemaal een heel fijn weekend toe.

Over de terugreis

Gisteravond kletsten Christine en ik nog tot half twaalf dus ik blijf wat langer liggen dan de andere dagen. Daarna pak ik in en drink nog een kop koffie met Christine. Dan vertrekken we naar het vliegveld.

Onderweg stoppen we bij de Starbucks voor mijn egg bites en nitro brew. De rit naar het vliegveld duurt iets meer dan een half uur. Christine was bang voor slecht verkeer maar dat valt alles mee. Ik ben er dan ook bijna twee en een half uur voor mijn vlucht.

We nemen afscheid en hebben beiden genoten van deze kwaliteitstijd samen. Christine vertrekt naar haar sportschool en ik ben in een mum van tijd ingecheckt en door de TSA Pre veiligheidscontrole. 

Austin-Bergstrom International blijkt een erg leuk vliegveld te zijn met allemaal winkeltjes en restaurants. Ik besluit aan een van de bars een lekkere bloody Mary te bestellen en daarmee kom ik de tijd wel door. Net voor het aan boord gaan koop ik een Caprese salade, die ik aan boord als lunch zal eten.

Deze cabine voor kolven en de borst geven had ik vroeger ook goed kunnen gebruiken

Voor we aan boord gaan verander ik ook nog even mijn zitplaats want ik zie dat een rij helemaal open is. De vlucht is allerminst vol dus inderdaad heb ik de hele exit rij voor mezelf. Het wordt een heel relaxte vlucht. Ik koop internet en zo gaat de tijd snel. Ruim een half uur voor op schema landen we al op Dulles!

Rick was er niet zeker van of hij op tijd zou zijn, maar terwijl ik mijn tas van de bagage band sleep komt hij aanlopen. Het is zo goed hem weer te zien! Het voelt alsof ik veel langer weg ben geweest dan de zes dagen!

Thuis pak ik uit, gehinderd door Orion, die me constant hondenzoentjes wil geven. Rick kwam gisteren thuis van zijn ski reisje en vertelde al dat Orion enkel geinteresseerd was of ik ook nog binnen zou komen. Rick was "chopped liver". Zo'n heel blije hond is wel erg schattig!

Saskia is ook thuis want ze heeft een kleine gynaecologische ingreep ondergaan. Daar heeft ze nogal wat krampen van dus ik loop af en aan met warme bonenzakken. Hopelijk gaat het gauw voorbij.

En zo ben ik weer in ons gezellige huis met man en (tenminste voor vannacht) kind. Rick en ik gaan aan de gezellige bar bij Bonaroti eten en daar bestel ik mijn favoriete soep, kippenbouillon met ei, Parmezaanse kaas en spinazie. Verder delen we antipasti en gerookte zalm, het is zeer smakelijk.

Op de terugweg halen we Saskia's eten bij Sunflower, een veganistisch restaurant. Daarna gaan we allemaal op onze luie stoelen ontspannen. Dat is heel gezellig en gemoedelijk zo met zijn drieen.

Dag 4 Austin: Alweer de laatste dag in Texas

Het is alweer mijn laatste volle dag met Christine. We hebben goed geslapen en staan rond acht uur op. Helaas was de weersvoorspelling correct en regent het buiten. We nemen de tijd om ons klaar te maken.

Het hotel heeft gratis ontbijt en ik ga kijken hoe dat is. Christine slaat het ontbijt over, iets wat ik niet zou kunnen. Ik moet zeggen dat er een goede selectie is voor een Holiday Inn Express. Ik kies het eiwit met groentes omelet wat precies genoeg is. De koffie is ook lekker.

Nadat we uit het hotel hebben gecheckt gaan we nog even het centrum van Fredericksburg in. Dat is met de regen wat troosteloos dus na een een paar foto's stelt Christine de gps in op haar huis. Ondanks de regen is het een mooie rit terug langs allemaal ranches, echt Texas.

Tegen het middaguur zijn we terug in Leander in Christine en Chucks gezellige huis. Hieronder wat foto's van de woonruimte en keuken. Het is een leuk en licht huis.

Als we ons opgefrist hebben gaan we weer op pad. Eerst lunchen we bij de Potbelly Sandwich Shop. Hier hebben ze ook salades en ik neem er een met ei, bacon en blauwe kaas. Het is zoals altijd lekker, want deze salade neem ik altijd bij Potbelly,

Wij vonden Georgetown maandag zo leuk en we hadden er niet veel tijd dus besluiten er vanmiddag weer heen te gaan. Nu bezoeken we het historische gerechtshof met een prachtige wenteltrap. We kijken er rond en lezen wat over de geschiedenis van Williamson County (een county kun je vergelijken met een provincie).

Aan de overkant is het Williamson museum wat ook onverwachts heel interessant blijkt te zijn. De county is genoemd naar "Three Leg Willie" Williamson, die een grote rol speelde in de beginjaren van Texas. Hij was een tijdje het hoofd van de Texas Rangers. Hij werd zo genoemd omdat het leek of hij drie benen had nadat hij een van zijn benen na een ziekte niet meer kon buigen en daardoor met een houten prothese liep (zie standbeeld).

Grappig is dat ik heel veel van de geschiedenis van Virginia weet en ook wel van de vooral vroege geschiedenis van de Verenigde Staten. Over Texas weet ik wel het een en ander, maar er is hier ook zoveel gebeurd in het midden van de 19e eeuw vooral.

De eerste gevangenis van Georgetown, een omgekeerde kar

Het regent intussen weer en Christine wil me graag een wijngaard laten zien waar zij en Chuck al eens waren. Het is er erg gezellig binnen en we bestellen beiden een glas wijn, ik wit en Christine rood. We genieten er op ons gemak van en keren dan terug naar huis. Zo hadden we ondanks de regen toch nog een leuke en leerzame middag.

Thuis ontspannen we een tijdje en maken ons dan klaar voor het avondeten. Christine neemt me mee naar hun favoriete Mexicaanse restaurant, Lupe Tortilla. Daar is het gezellig en warm. We krijgen gratis tortilla chips en salsa. Ik eet er een paar van, maar gelukkig is de salsa mij te pittig dus ik word verder niet verleid.

Christine is helemaal dol op de biefstuk fajitas hier. De serveerster brengt mij een voorproefje daarvan en dat is erg lekker, maar ik ben niet zo'n biefstuk eetster. Christine is allergisch voor zeevruchten, maar ze weet dat ik die het lekkerst vind.

Gelukkig kan het restaurant ons ervan verzekeren dat mijn gerecht niet in aanraking zal komen met Christine's. Christine verzekert me nog eens dat het okay is als ik garnalen bestel en dan kies ik de gegrilde garnalen, De gerechten worden door twee personen geserveerd zodat de kans op "besmetting" nihil is.

We genieten beiden van ons eten. Ik ben heel blij met mijn keuze, die erg lekker maar niet te zwaar is. Zo hebben we een gezellige laatste maaltijd met elkaar want morgenochtend moet ik alweer naar het vliegveld. We hebben een super leuke tijd gehad samen!