Over een sneeuwerige middag in DC

Gisteravond hoorden we een vos "blaffen". Het klonk heel vlakbij en ook vanochtend hoor ik hem weer. Ik zie hem net van onze achtertuin in die van de buren springen. Het is een prachtig beest met een mooie volle staart. 

Rick heeft mijn koffie alweer gezet en ik eet mini komkommertjes met brie en Goudse kaas als ontbijt. Het smaakt lekker. Dan doe ik een half uur op de elliptische machine waarna ik me klaar maak om de stad in te gaan. 

Met enige moeite vind ik een parkeerplek in de metro garage en neem dan in de vrijwel lege trein plaats. Zonder oponthoud kom ik bij Federal Center South West aan waar Tammy al op me wacht. Zij heeft de metro vanuit Alexandria genomen. 

We lopen als eerste naar het National Museum of the American Indian. Hier is Tammy nog nooit geweest dus we bekijken de verschillende tentoonstellingen. Die over de vele verdragen tussen de Verenigde Staten en de vele inheemse stammen vinden we het interessantst.

Er wordt naar mijn mening nog te weinig ingegaan op hoe wreed de Amerikanen waren jegens de oorspronkelijke bevolking, maar het is een goede tijdlijn van hoe hun gebieden steeds kleiner werden.

Als we het meeste gezien hebben gaan we lunchen bij het cafetaria in het museum, Mitsitam. Daar neemt Tammy de wilde paddenstoelen soep en ik zalm met salade. Het smaakt ons heel goed. Dit restaurant blijft mijn favoriete museumrestaurant.

Dan is het plan om de Library of Congress en het Capitool te gaan bezoeken maar dat moeten we naar donderdag verzetten. De regeringsgebouwen gaan om een uur dicht vanwege de naderende sneeuw en het is vijf voor een.

Plan B dus maar en dat wordt de National Gallery of Art, het Rijksmuseum van de VS. We beginnen met het moderne gedeelte. Dat is een heel mooi gebouw ontworpen door I.M. Pei. Alleen zijn de tentoonstellingsruimte wat moeilijk te vinden.

Georgia O'Keeffe is een van mijn favoriete Amerikaanse schilders

Dit schilderij van Matisse vind ik zo leuk!

Als je langs het gebouw loopt en naar boven kijkt zie je deze enorme blauwe haan staan

Alexander Calders grootste kunstwerk, een mobile, hangt in dit gebouw. Ik houd van zijn kunst

We bekijken de kunst waar heel wat moois bijzit en ook een aantal waar wij de "kunst" niet aan af zien. Daarna gaan we binnendoor door de lange gang naar het klassieke gebouw. Intussen sneeuwt het inderdaad en dat ziet er gezellig uit van achter de ramen.

De gang tussen het moderne en klassieke is zelf een kunstwerk

In het klassieke gebouw laat ik Tammy de Impressionisten zien en vertel haar over de Nederlandse meesters. Hier heb ik een aantal jaren geleden een rondleiding over gekregen van Henriette, de Nederlandse curator. Daar heb ik nog het een en ander van onthouden en Tammy vindt dat heel interessant want het doet haar anders naar de schilderijen kijken.

Deze Jan Steen is mijn favoriet en ik zou willen dat er meer van hem waren

Terwijl ik Tammy als laatste Ginevra de Benci laat zien wordt er omgeroepen dat het museum over een kwartier dicht zal gaan. Ook weer vanwege het weer, echt balen, maar we hebben hier tenminste alles gezien waar we voor kwamen.

Ginevra, de enige Da Vinci in het westelijk halfrond

De natte sneeuw komt met bakken naar beneden, maar blijft niet liggen. Ten westen van ons wel, maar Tammy woont in Michigan waar ze heel veel meer sneeuw krijgen dan hier. Voor haar is het dan ook terecht vreemd dat er zo'n paniek ontstaat voor een paar centimeters.

Een paar verschillen met Michigan zijn er natuurlijk wel. Michigan is zo plat als Nederland en dit gebied erg heuvelachtig. Het dunste laagje gladheid creeert dus gevaarlijke situaties. Verder is er hier minder budget voor sneeuwruimen e.d. omdat we hier maar relatief zo weinig sneeuw krijgen.

We hebben nu wel zin om ergens iets te gaan drinken. Ik zoek de dichtstbijzijnde Starbucks op en we lopen erheen. Die Starbucks vinden we niet, maar wel 21st Amendment, een gezellige bar in het Holiday Inn hotel.

Tammy bestelt een koffie met Baileys en ik een virgin Mary. Daar heeft de bartender nog nooit van gehoord. Het is simpelweg een bloody Mary zonder alcohol. Het is fijn om even te zitten want we hebben er heel wat stappen opzitten.

Als de drankjes op zijn lopen we naar de metro. Daar neemt Tammy de blauwe lijn en ik de oranje. Eenmaal terug in Vienna is het inderdaad een witte wereld en het sneeuwt nog. Onze sneeuwpoppen staan er dus eindelijk eens terecht.

Het is altijd gezellig zo'n wit uitzicht. En terwijl ik naar buiten kijk zie ik de vos weer in onze achtertuin. Op de foto is hij net niet te zien, maar Orion ziet hem dit keer wel. Echt bijzonder vind ik zo'n wild dier in de tuin! Nu vertelde mijn buurvrouw me net dat het een vossenpaar is. Zij zag beiden in haar achtertuin.

Rick haalt op weg naar huis Thais eten voor ons. Na het eten gaat Rick verder studeren en ik ben moe van de lange dag en ga kookshows kijken. Morgen weer een leuk dag met Tammy.