Onze webcam

Cul-de-sac Cam

woensdag, juli 01, 2020

Over een gezellige "social distancing" lunch

Rick staat al om tien over half zeven op, maar dat is mij veel te vroeg. Ik vind rond acht uur een prima tijd om mijn bed te verlaten. Het heeft vannacht onverwachts geregend waardoor mijn baddoek en zwembadjurk doorweekt zijn. Op mijn lijstje voor vandaag stond deck planten water geven en dat hoeft nu dus niet. 


Ondanks de nattigheid neem ik mijn ontbijt van het prutje dat ik telkens in Michigan maakte mee naar buiten. Het smaakt heerlijk en ik heb er een mok Douwe Egberts koffie bij. Toch ga ik niet veel later met Rick mee om ook een (kleinere dan gewoonlijk) nitro brew op te halen bij Starbucks.

Dan heb ik meer dan genoeg energie voor op de plaats hardlopen. Dit keer doe ik dat tot mijn Fitbit laat zien dat ik een half uur actief ben geweest. Dan zoek ik gauw de douche op, want ik heb om elf uur afgesproken met Chris.

We wandelen al pratend en afstand houdend naar Panera. Daar bestellen we beiden salades, die we meenemen naar een picknick tafel in het park vlakbij. Chris zit aan een kant en ik aan de andere. Het is gezellig en ik ga dit meer doen met vriendinnen. 

Na het eten nemen we een andere weg terug en we zijn het erover eens dat we vaker naar het centrum zouden moeten lopen. Het is maar een half uurtje lopen, dus goed te doen. We besluiten dat dit zeker voor herhaling vatbaar is! Ooit hopen we samen te lunchen in Parijs, iets wat ons in april door de neus is geboord.


Eigenlijk zou ik om een uur een virtueel bijklets uurtje met Inge hebben, maar die arme ziel is ziek. We stellen dat dus uit tot volgende week. Ik hoop voor haar dat het geen coronavirus is en dat ze zich snel beter voelt.

Tegen drieen maak ik me klaar naar het zwembad te gaan. Dit keer heb ik baan acht en moet aan de andere kant het water in. Grappig genoeg maakt dat best verschil. Ik moet nu in het diepe mijn flippers aandoen en het voelt vreemd om telkens aan die kant de tweede baan af te tikken.

Het halve uur vliegt weer voorbij. Ik ben vandaag niet zo fanatiek en zwem 25 baantjes, 625 meter. Het is ontspannend en een lekkere verkoeling. We zijn vandaag fase 3 ingegaan hier in Virginia, maar het zwembad heeft niet veel veranderingen aangebracht, behalve dat families met kinderen nu ook in het baby bad en ondiepe gedeelte kunnen komen spelen.



Op de terugweg maak ik foto's van de vele bloemen in de tuinen op het moment. Ik wil morgen of overmorgen in Vienna gaan fotograferen. Daar zag ik in de openbare tuinen weer veel bloemen. 







Terug thuis stort ik neer in mijn hangmatstoel en lees de verschillende berichten over COVID-19 in de VS. Ik weet zeker dat jullie in Nederland, Belgie en elders in de wereld de vreselijkste berichten lezen over dit land. Ik ook, maar het is het derde grootste land ter wereld en er is groot verschil tussen de staten en counties (soort provincies) binnen die staten. 

In onze county, Fairfax County, qua inwoners nummer 38 van de hele VS (1,15 miljoen), waren er gisteren en vandaag maar 10 geregistreerde gevalllen. Dat gaat dus zeker de goede kant op. Hopelijk blijft dat zo. 

De EU heeft terecht de grenzen nog dicht voor Amerikanen, maar niet alle Amerikanen wonen in gebieden met veel coronagevallen. Jammer genoeg valt, behalve de nummerborden, voor internationaal reisverkeer niet te onderscheiden wie waar vandaan komt in de VS. En zo moeten de goeden onder de kwaden lijden. Niet dat ik nu zin heb in een transatlantische vlucht of welke vlucht dan ook. 
Voor het eten ga ik de basement in en maak een boekenkastje met kinderboeken vrij om er de van Dads huis meegebrachte Japanse sake kannetjes en kopjes en theekopjes en theepot in te zetten. Ook haal ik wat bierglazen van boven om hier te etaleren. 

We hebben gewoon veel te veel boeken, maar Rick wil niet dat ik ook maar een kinderboek wegdoe. Gelukkig hebben we nog een boekenkast waar dat allemaal heen kan, maar ik moet eigenlijk gaan wieden. Na de twee weken om Dad's huis leeg te halen denk ik steeds meer aan wat wij onze kinderen aan zullen doen. Dit huis is vele malen groter. Maar ja, ik ben getrouwd met iemand, die geen afscheid van spullen kan nemen.

Voor ons avondeten halen we van Plaka Grill. De salade met gyro vlees smaakt ontzettend lekker. Rick heeft extra vlees besteld en kan dat niet op. Hij verstopt de extra stukjes onder een kom en Orion moet ze zo te pakken zien te krijgen. Rick ziet nu ook eens hoe pienter Orion is, hij krijgt het iedere keer voor elkaar de hapjes te eten.

Vanavond zoeken we naar een huis zo dicht mogelijk bij het strand om volgende maand vakantie te houden. We willen Orion meenemen, dus dat wordt nog een hele zoektocht. Hopelijk gaat het lukken, zodat we de buren niet nog eens hoeven te vragen voor hem te zorgen. 

Vandaag is Dads huis schoongemaakt en morgen wordt het gemeubileerd om het er goed uit te laten zien. Maandag wordt het te koop gezet. Rick en Lisa hebben vandaag besloten dat de voor 25 juli geplande "Celebration of life" niet door zal gaan. 

Die zullen we over onbepaalde tijd houden. Ik ben opgelucht, eerlijk gezegd. We zijn het er allemaal over eens dat er teveel risico's zijn wat betreft het coronoavirus. Teveel van de uitgenodigden zijn ouder dan zeventig. 

Allemaal een fijne donderdag gewenst.






7 reacties:

Anja L. zei

Voor Rick nog van harte gefeliciteerd met zijn 30 jarig jubileum! Wat een prachtig kristal.
Wat lekker dat je Chris bent gaan eten, op die manier is het goed te doen.
Wij hebben ook zo veel boeken, ik ga maar eens beginnen met oude reisgidsen weg te doen.
Wat zou het lekker zijn als jullie een huis kunnen vinden waar Orion mee mag, succes met zoeken.
Fijne donderdag!

Marion2 zei

Het is hier wel duidelijk dat het vooral in bepaalde zuidelijke staten en rond
New York heel erg is. Maar wat je zegt: het is niet te controleren wie waar en wanneer is geweest.
Omgekeerd mogen wij ook niet naar de VS (en dat zou ik zo graag willen!).
We mogen nog naar geen een land buiten Europa en reizen binnen Europa mag pas
sinds kort een ook nog eens beperkt. Alleen de geel gekleurde landen op dit
kaartje mogen we bezoeken:
https://www.nederlandwereldwijd.nl/documenten/vragen-en-antwoorden/coronavirus-veelgestelde-vragen-reizen-naar-het-buitenland
Het vervelende is dat je geen enkele zekerheid hebt als je naar zo'n geel gekleurd land gaat, want ineens kan er weer een lock down zijn. Dat gebeurde deze week in Lissabon en Porto. Wij blijven dus maar thuis en hopen dat het later dit jaar toch mogelijk is om naar een leuke bestemming te gaan.

Inge - Jules & Louis zei

Dag lieve Petra, ik heb me vandaag een dagje ziek gemeld op het werk, ik ben vanmorgen opgestaan met hoofdpijn en ik voel dat mijn sinussen me serieus veel pijn geven. Dankjewel dus om ons gesprekje gisteren uit te willen stellen 😊 Ik baalde er wel enorm van...
En wens Rick nog eens een dikke proficiat met zijn 30stige jubileum! Ik snap helemaal dat jullie nog graag een huisje zoeken ergens aan de zee, wij zoeken ook ergens nog een huisje in België of Nederland voor een korte vakantie. Zo zijn we er toch eventjes tussenuit geweest... Wij boeken ook liever geen vakantie want je weet nooit wat er nog kan gebeuren met het virus dat nog steeds overal aanwezig is.
We hadden graag onze reis naar Amerika gepland, maar dat stellen we nog even uit tot het terug veilig is!
Trouwens, wat een mooie bloemen weeral, je maakt altijd de mooiste foto’s en alles ziet er zo kleurrijk uit... echt mooi gedaan weer!
Heel veel liefs vanuit België, Inge

Unknown zei

Succes met de zoektocht naar een vakantie huisje! Ik zou je de panhandle in Florida aanraden, maar ik kan me zo voorstellen dat je met alle cases in zuid-Florida daar misschien niet zo'n zin in hebt. Mocht je daar toch over na willen denken - geef maar een gil, mijn schoonvader werkt voor een vacation rental company daar.

En wat grappig dat Rick alles wil bewaren - Dennis is het tegenovergestelde. Ik was vroeger ook veel meer van het bewaren, maar de laatste tijd is dat wel gelukkig minder. Nu neem ik een foto van iets dat me dierbaar is maar ook niet zo, en dan doe ik het weg. Zo vond ik ene paar jaar terug de slaapzak waarin ik als klein meisje met de scouting ging kamperen! Ik had hem al die tijd bewaard want "soms hadden we nog wel eens extra slaapzak nodig voor de jongens" en "er staat mijn oude postcode op". Toen we eens dingen verzamelden voor een yard sale vertelde ik dat hele relaas ook aan Dennis, en aan zijn blik had ik al genoeg om te beseffen dat dit misschien een beetje "te" was. Dus die is weg. En heel veel andere dingen ook. Wij zijn heel veel verhuisd, en je zou denken dat dat helpt, maar als de luchtmacht steeds voor alles betaald is dat dus helemaal niet het geval. Alleen de laatste keer - toen we hierheen verhuisden en het zelf hebben gedaan - hebben we echt heel veel weggegooid.

Leuk, trouwens, die lunch met Chris! Ik doe dat hier ook veel - wandelen en dan koffie drinken op afstand. Ik weet alleen niet hoe dat in de winter gaat werken..daar probeer ik nog maar niet over na te denken.

Grts,
Judith

Petra zei

@Anja - Ik heb alleen nooit zin om op te ruimen, moet het eerst slecht weer voor zijn.

@Marion - Dat is hier ook zo, we hopen maar dat we in augustus gewoon lekker naar het strand in North Carolina kunnen.

@Inge - Beterschap!

@Judith - We willen idd nu niet naar Florida, misschien in de winter wel, maar dat zien we later wel. Grappig dat er kennelijk meestal een van het stel is, die zich aan spullen hecht.

Petr@ zei

Gezellig, een wandeling en lunch met gepaste afstand. Fijn dat dat zo kan zodat je toch echte sociale contacten hebt.

De verhalen uit Amerika zijn erg triest. Maar inderdaad niet te vergelijken met Nederland. Meer met heel Europa denk ik. Fijn dat jullie regio nog maar weinig besmettingen heeft.

Een vriendin van mijn zoon studeert in Amerika. Als ze eind augustus terug moet dan zal ze vanuit buiten de EU moeten vliegen en dan eerst nog in dat land twee weken in quarantaine moeten voor ze kan vliegen.

Petra zei

@Petra - Het zuiden is er heel erg aan toe, maar ja, Republikeinse gouverneurs, die naar Trump luisteren. Wat ontzettend balen voor dat meisje!