Over vrijdag

Rick stond, zo vertelt hij mij als ik beneden kom, om zes uur op. Ik heb hem niet eens gehoord. Misschien is het daardoor dat ik pas om kwart voor acht wakker werd.

Omdat Rick al bijna twee uur op is, heeft hij zin in koffie voor hij gaat douchen. Het miezert als we de auto instappen om naar Starbucks te rijden. Nog een heel klein restantje van Zeta dus. Het is nu ook het warmst dat het vandaag zal worden met 15 graden.

Thuis maak ik mijn ontbijt weer met paddenstoelen, tomaat en ei. Zo erg lekker! Dit blijf ik nog een tijdje eten. Ik las gisteren ook een artikel over hoeveel voedingswaarde paddenstoelen hebben. Ik ben wel een beetje jaloers op mijn broer in Twente, die ze gewoon in het bos gaat plukken. Daarvoor heb ik er absoluut niet genoeg kennis van!

Terwijl ik mijn cardio doe, zie ik de zon af en toe tevoorschijn komen. Het waait ook flink en de temperatuur is tot onder de tien graden gekelderd. Dat wordt een koude lunch buiten straks!

Gisteren heb ik een heel warme trui aangekregen en die trek ik meteen vandaag maar aan. Om twaalf uur komt Maria voorrijden. Ik heb haar uitgenodigd te gaan lunchen om haar verjaardag eerder deze week te vieren. 

We gaan naar Bonaroti waar we in een open tent kunnen zitten. Het is zeker fris, maar doordat de tent aan drie kanten dicht is kan de wind er nauwelijks doorheen. Maria begint met een salade en ik met hun overheerlijke Michelangelo soup. Op een koude dag als vandaag vind ik soep lekkerder.

Dan kiezen we beiden de carpaccio di filetto, die ook voortreffelijk smaakt. Als dessert krijgen we gratis door de vrouw van Sergio, de eigenaar, gemaakte biscotti. Zoals gewoonlijk hebben we heel veel gesprekstof.  

Ons tripje naar de Smokey Mountains gaat helaas voorlopig niet door, want in Tennessee zijn er teveel gevallen en er is geen mondkapjes plicht. Maria moet veel dingen doen voor haar moeder, die ver in de tachtig is, en kan geen risico's nemen. Ik wil dat ook niet doen, die Smokey Mountains lopen niet weg. 

Na het eten zet Maria me weer thuis af.  Rick heeft vanochtend een gedroogde maiskolf op het plankje ervoor op het deck gezet. De eekhoorns hebben het al meteen gevonden. Ze ruzieen om wie erbij mag. 

Verder zijn er een heel aantal vogels, die op de voeder afkomen. Een paar verschillende soorten spechten, een blauwe gaai en zelfs het cardinalen paar. Rick grapt dat hij ieder moment Sneeuwwitje verwacht met al die dieren op ons deck. 

Mijn fototoestel is niet goed ingesteld, waardoor alle foto's onscherp worden. Ik kan maar niet vinden wat het probleem is, maar gelukkig ziet Rick het euvel van de verkeerde ISO. Inmiddels is het deck weer leeg, dus dit keer geen vogelfoto's.

Na dit alles heb ik zin om een frisse neus te gaan halen. Ik kleed me in winterjas en das, maar als de zon schijnt krijg ik het warm en doe eerst de das en daarna zelfs de jas uit. De zon heeft hier altijd nog zoveel kracht. 

Het is weer een mooie wandeling door de buurt. Gelukkig zijn alleen de bladeren van de bomen, die altijd vroeger kaal worden, eraf gewaaid. Het valt me op dat het eigenlijk nog vrij groen is. Ik concentreer me met fotograferen natuurlijk op de herfstkleuren. Ik heb een hekel aan kale bomen en ben blij dat dat nog even gaat duren. 

Rick is intussen naar de Giant gegaan en komt terug met onze Thanksgiving kalkoen. De schappen beginnen hier weer leger te raken en hij wilde er zeker van zijn dat zijn geliefde kalkoen hem niet door de neus geboord zou worden. Ook heeft Rick ingredienten voor pompoen pie en stuffing gekocht om naar Kai te sturen. Die wil een echt Amerikaans Thanksgiving maal maken voor Raquels ouders.

Tijd om mijn witte pompoentjes eindelijk te versieren. Met "gouden" letterstickertjes plak ik Give op de ene en Thanks op de andere. Verder heb ik stickers van herfstbladeren. Het is eenvoudig, maar staat wel mooi op onze eettafel. 

Nu heb ik weer genoeg gedaan en zijg neer in mijn luie stoel. Rick maakt een Aperol spritz voor mij en gaat zelf aan de bar zitten. De barkrukken zijn gerieflijk, maar als ik veel pijn heb zit ik liever in mijn stoel. 

Om het weekend goed te beginnen gaan we bij Zenola eten. Iedereen zit binnen, want het is acht graden, maar wij kiezen ons gewoonlijke tafeltje buiten. Ik ben erop gekleed, maar Rick, die de eeuwige zomer in zijn bol heeft, niet. Gelukkig heeft hij een extra jas in zijn auto liggen. 

Het eten smaakt weer super. Ik begin met hun "zeitoun" dirty martini, die wordt geserveerd met olijven gevuld met blauwe kaas. De achternaam van de eigenaren is Zeitoun, maar het betekent ook olijf in het Libanees. Het is daarmee het enige Libanese woord dat ik ken. 

Rick heeft een paprika dip en ik de kibbe nayeh, rauw lamsvlees met knoflooksaus. Dan krijgt Rick de mixed grill en ik het heerlijke kippenlevertjes gerecht dat de chef speciaal voor mij maakt. Terwijl we eten begint het opeens te plenzen. Gelukkig zitten we helemaal beschut. 

Voldaan gaan we weer huiswaarts. De dag is een beetje te snel omgevlogen, want ik wilde nog Halloween voorbereidingen doen. Dat moet morgen dan maar allemaal. Een heel fijn weekend gewenst!

Over de overblijfselen van Zeta

Midden in de nacht hoorde ik het al op het dak, de eerste regens van Zeta. We staan om half acht op en het is zo donker buiten! Ik maak mijn ontbijt weer van roergebakken tomaat en dit keer baby bella paddenstoelen en oesterzwammen. Met een gepocheerd ei en een halve mok koffie smaakt het werkelijk heerlijk!

Zoals gewoonlijk begin ik aan mijn stappen, terwijl Rick zich aankleedt. Als we vervolgens naar Starbucks vertrekken regent het gestaag en ik zeg optimistisch tegen Rick dat ik na mijn personal training een wandeling wil maken. 

We halen onze koffies op en dan komen de tropische regens pas echt! De hemelsluizen openen zich wijd. Het zou onbegonnen werk zijn hierin te gaan wandelen! Dat plan laat ik dus meteen maar weer varen. 

Om tien uur rijd ik naar Sharons huis en ben na de paar passen om haar garage in te komen al flink nat. Ik ben dan ook niet verbaasd als onze telefoons afgaan met overstromingswaarschuwingen. Wat wil je ook als er in een vrij korte tijd 750 millimeter water naar beneden komt. Gelukkig wonen wij op een heuvel en hoeven ons daar niet druk om te maken. 

Sharon houdt de gewichten vandaag wat lichter. Ik heb heel veel pijn en wil mijn spieren niet teveel belasten. Even speelde ik met de gedachte af te zeggen, maar de oefeningen zijn ook goed voor mij zolang het niet te zwaar is. 

Op de terugweg kan ik het niet laten de regen te trotseren en foto's van heel natte bloemen te maken. Het is letterlijk uit de auto rennen, klik, klik en gauw weer de auto in. Mijn telefoon is min of meer waterdicht, anders had ik het er niet op gewaagd. Mijn hemel, wat een water komt er naar beneden!  

Als een riviertje raast het water de straatkolken in  

Onze chrysanten zijn ook kledder

Nu ik de vogelvoeder gevuld heb, komen de eekhoorns weer proberen erbij te komen. De regen deert deze eekhoorn absoluut niet. Hij schudt zich even uit en waagt dan weer een poging. Tot nu toe is het hem nog niet gelukt. Binnenkort verwijderen we de horrendeur en dan kunnen ze er helemaal niet meer bij. 

Rick en ik gaan samen lunch halen. Ik heb zin in een warm maal en bestel zoodles van Noodles & Company. Rick houdt het bij zijn vertrouwde Cava salade. Rick eet achter zijn bureau en ik op mijn luie stoel. 

Dan is het tijd om mijn nagels weer eens te gaan laten doen. Phuong wacht me al op. Ik weet nog steeds niet hoe ze mij noemt, het klinkt als Keika. Ach, maakt niet uit, ze weet wie ik ben. Ik kies dit keer een aubergine-achtige kleur met natuurlijk glitters eroverheen. Volgens mij heb ik deze kleur nog nooit gehad, echt herfstachtig. 

Met keurige handen vertrek ik weer en loop naar de Safeway vlakbij. Allemaal overdekt, heel fijn, want het plenst nog steeds. Bij de Safeway hebben ze onze geliefde Tresor crackers en ik neem er een aantal doosjes van mee. 

Dan haal ik medicijnen voor Orion en mij bij de Walgreens drive thru en vindt het dan allemaal wel welletjes geweest. Mijn energie is op en ik ga op mijn luie stoel zitten computeren. Orion houdt me gezelschap, al moet hij af en toe de eekhoorn wegjagen. 

Donderdag is happy hour met Christine en Chuck dag. We beginnen dit keer een half uurtje eerder, om half zes. Dat vind ik fijner, want dan eten we niet zo laat. Het zal vanwege Ricks werk niet iedere week lukken, maar deze week wel. 

Zoals altijd is het alsof we bij elkaar op bezoek zijn. We zien alle vier iedere keer uit naar deze happy hours. Het is dan ook met moeite dat we na bijna anderhalf uur pas afscheid nemen. Volgende week zullen we hopelijk weten of we een kans hebben terug te gaan naar een normale maatschappij. 

Rick stelt voor dat ik mijn favoriete eten bestel: sashimi en rollen zonder rijst van Passion Fin. Na deze pijndag vindt hij dat ik dat verdiend heb, heel lief. Rick haalt een bowl van het Mexicaanse restaurant vlakbij voor zichzelf. Het is weer super lekker en een fijne afsluiting van de dag. 

Zeta komt vannacht nog een tweede ronde brengen, maar morgen moet het voornamelijk droog zijn. Ik ben zo blij dat wij ergens wonen, waar zelden grote natuurrampen plaatsvinden. Wij vinden deze regen al heel wat, maar in Louisiana en Alabama e.d. was dit een ergere orkaan dan verwacht. 

En zo gaan we alweer de laatste dag van de week in. Allemaal een heel fijne vrijdag gewenst!

Over woensdag

Om naar Benjamin Franklin te schrijven: "Early to bed, and early to rise makes a (wo)man healthy, wealthy and wise". Dat geldt ook voor mij (okay, misschien niet de rijkdom). Ik probeer telkens voor tienen naar bed te gaan en ik merk dat ik dan niet alleen beter slaap, maar ook uitgeruster wakker word. 

Ricks wekker gaat om zeven uur. Ik blijf nog even op mijn telefoon lezen en ga een kwartier later ook naar beneden. Het is vreemd op te staan, terwijl het nog donker is. Dit weekend gaan bij ons de klokken terug en dan zal het weer licht zijn om kwart over zeven. 

Mijn ontbijt bestaat nog eens uit een ei en roergebakken cantharellen en tomaat. Met een halve mok koffie erbij smaakt het super lekker! Ik heb besloten dat ik paddenstoelen voor het ontbijt een goede toevoeging vind. 

Net als gisteren begin ik aan mijn stappen, terwijl Rick zijn douche neemt. Ik heb er al meer dan vierduizend opzitten, als we naar Starbucks vertrekken. Dit bevalt me 

heel goed, in twee etappes sporten. De nitro brew is een hoogtepunt van mijn dag, ik kan daar zo van genieten!

Rick gaat aan het werk en ik naar boven om de rest van mijn stappen op de elliptische machine bijeen te krijgen. Ook dat wil ik vaker gaan doen. Het voelt zo alsof er veel minder tijd nodig is om mijn doel te bereiken. Natuurlijk is dat niet zo, maar dat maakt niet uit. 

Als ik klaar ben zie ik dat het zeventien graden is. Ik doe mijn dagelijkse spelletjes en besluit om een stuk door de buurt te gaan wandelen. Toevallig kom ik Mary Ellen tegen, die samen met haar 88-jarige schoonmoeder aan het lopen is. Alleen hebben ze een verschillend tempo.

Mary Ellen en ik hebben elkaar al een tijd niet gesproken. Terwijl zij naar haar schoonmoeder loopt praten we even bij. Ook voor haar jong volwassen kinderen is het geen makkelijke tijd. Als we Vivian, de schoonmoeder, inhalen, nemen we afscheid. Laat mij alsjeblieft achtentachtig worden zoals Vivian!!

Op de terugweg maak ik opnieuw heel wat foto's. Ik hoop dat de storm morgen en vrijdag niet alles van de bomen blaast. Zaterdag is Halloween en daarna zullen die versieren ook weer verdwijnen. Gelukkig volgen de kerstversieringen al redelijk snel. 

De gewoonlijke avondparade is dit jaar een rijdende parade door de buurten. Ik ben benieuwd!

Het loopt al tegen het middaguur als ik onze oprit weer oploop. Na een snelle douche bestel ik mijn lunch van Subway. Die salade blijft heerlijk, dit keer heb ik hem met ham, kalkoenborst en bacon. Ik vind het ook fijn dat ik zeker voor een hele dag groente eet. Dan geeft het niet als het ontbijt of avondeten minder zijn. 

Na het eten ga ik mijn boodschappenlijstje afwerken. Mijn geliefde Nieuw Zeelandse sauvignon blanc merk, Brancott, is bij alle Total Wine's uitverkocht. Ik haal voor de zekerheid nog wat meer bij Safeway. Ik hoop echt dat er geen problemen zijn met de invoer ervan. Ik vind de andere sauvignon blancs uit de Marlborough vallei ook wel lekker, maar niets haalt voor mij bij Brancott. 

Rick heeft dit weekend ons Halloween snoep al gekocht, maar er is nog meer dan genoeg te krijgen!

Na de Safeway rijd ik naar Whole Foods, waar ik paddenstoelen voor het ontbijt van morgen en vrijdag koop. Er zijn geen cantharellen, maar ik neem oesterpaddenstoelen en baby portobello's mee. Ik ben benieuwd. Mijn laatste stop is The Fresh Market. Ook daar vind ik waar ik naar zoek. 

Op de terugweg naar huis kan ik het niet laten te stoppen om nog wat foto's van de prachtige dahlia's in een van de tuinen onderweg. Ik zou die ook wel in onze tuin willen, misschien volgend jaar. 

De schoonmakers zijn er als ik thuis kom en het is zonnig en 22 graden buiten. Perfect om in de voortuin te gaan lezen. Af en toe komen buren langs en maken een praatje op gepaste afstand. Dat is het voordeel aan voor zitten. Ik heb niet zoveel sociale interactie nodig, maar zo even kletsen vind ik wel heel fijn. 

Om een uur of half vier zijn de schoonmakers klaar en komt Rick naar buiten met de mededeling dat hij echt even uit zijn kantoor wegmoet. We lopen samen een blokje om en krijgen intussen een berichtje van Kai dat in Frankrijk weer een volledige lockdown is afgekondigd. 

Die begint vrijdag en Kai en Raquel willen absoluut niet nog eens wekenlang op hun kleine kamer opgesloten zitten. Gelukkig kunnen zij hun werk en school overal doen waar er wifi is. Ze gaan dus morgen naar Raquels ouders, die op het platteland wonen. Wij zijn zo dankbaar dat dat kan! Het is gewoon niet gezond om nauwelijks buitenlucht te krijgen. 

In de tuin bij Ricks collega waar we een paar weken geleden een happy hour hadden

Deze staat niet in onze buurt, maar ik kon het niet nalaten hem hier ook te zetten

Met mijn mocktail van groentesap en bloody Mary mix ga ik in mijn luie stoel zitten. Ik ben vandaag veel actiever geweest dan gisteren. Ik ben dan ook uitgeput, maar heb genoten van het buiten zijn. De komende dagen zal dat waarschijnlijk nauwelijks gebeuren met Zeta's bezoek. Die orkaan maakt dit seizoen gelijk aan dat van 2005 qua record aan aantal Atlantische tropische stormen en orkanen.  

Alsof ik een rondleiding heb gedaan, wat mis ik die! Ik vraag me af wanneer dat weer kan

Voor ons avondeten hebben we ieder een krabcake en een zalmburger. Daarbij grilt Rick mini paprikaatjes en bloemkoolpuree maakt het af. Weer een voortreffelijk maal dat we met plezier opeten.

Ondanks alles vliegen de weken voorbij lijkt het. Nog zes dagen en dan weten we hopelijk wat de uitkomst van de verkiezingen is. Ik heb meer dan genoeg van het politieke circus, maar ben ook doodsbang dat we nog vier jaar met het huidige regime krijgen. Ik heb goede hoop Twitter en Facebook lezend, maar je weet nooit. 

Allemaal een fijne donderdag gewenst!