Over een excursie naar centraal Virginia

Tot mijn vreugde schijnt de zon als ik wakker word. Dat was niet voorspeld. Het is ook warmer dan ik had gedacht. Ik maak mijn ontbijt en eet het op het deck op. Rick maakt zich intussen klaar.

Bij Starbucks neemt Marj onze bestelling op en Nick overhandigt ons onze koffies. Beiden feliciteren Rick met zijn "nieuwe" auto. Rick is zo blij als een kind om zijn i3 terug te hebben. Hij gaat voortaan voorzichtiger zijn met achteruit parkeren, dat is zeker. Gelukkig hebben we verzekering, want een nieuwe achterkant kostte meer dan $3000. 

Met mijn koffie ga ik cardio doen op het deck. Het waait ontzettend hard, maar de zon maakt veel goed. We hebben vandaag een "high wind warning" en later vandaag worden windstoten van meer dan honderd km/u voorspeld! We hebben de laatste tijd veel van die zware windstormen met verder mooi weer. 

Als ik mijn "stappen" bijeen heb, maak ik me klaar om erop uit te gaan. Om elf uur komt Kirsten me ophalen voor een middag in centraal Virginia. Als eerste rijden we naar het leuke stadje Culpeper. Daar heb ik It's About Thyme gevonden met een lekker menu.

We bestellen beiden een salade. Kirsten een met rucola en gegrilde kip en die van mij heeft gemengde slabladeren, gemarineerde tomaten, blauwe kaas en garnalen. Het decor in het restaurant is heel bijzonder en het is duidelijk een historisch pand met het originele plafond. 

Jammer genoeg hebben we geen tijd om hier verder rond te kijken. We rijden verder naar het zuiden. Niet veel later komen we door nog een leuk historisch stadje, Orange. Het moet toch bijna wel... en jawel, de stad is genoemd naar Willem IV. 

Ons einddoel vandaag is het landgoed van de vierde president, James Madison; Montpelier. We hebben kaartjes om de historische dingen en tuin buiten te bekijken. Helaas was de rondleiding door het huis al uitverkocht, toen we besloten te gaan. 

We lopen als eerste naar de begraafplaats van de Madison familie. James Madison was de vierde president en zijn vrouw Dolley ook een belangrijke historische figuur. Zij redde allerlei kunst uit het Witte Huis, toen de Britten in aantocht waren om het in brand te steken tijdens de oorlog van 1812.

Na de Madisons was het huis eigendom van de befaamde DuPont familie, maar nu zijn archeologen bezig alles te restoreren zoals het tijdens Madison's leven was. Daarom wilde ik zo graag het huis in, want ik heb het enkel voor de restoratie gezien. Een volgende keer moet het maar worden. 

We lopen als eerste naar de begraafplaats van de familie. Zo heb ik in een week de graven van drie Amerikaanse presidenten gezien. 

Erg duidelijk hoe we nu naar het landgoed kunnen lopen is het niet. We volgen de weg, maar er staat een hek. Het lijkt dicht geroest te zijn, maar met wat moeite krijg ik het open. Weer dichtdoen is nog moeilijker en mijn vinger komt beklemd te zitten. Gelukkig valt het mee, want het is geen licht hek. 

We lopen naar het landgoed en verzuchten regelmatig wat een prachtig uitzicht de Madison's en DuPont's hadden! Het Blue Ridge gebergte is aan de horizon te zien. 

Onder dit tempeltje zat de "ijskast", grote blokken ijs werden in de winter gehakt, zodat men zomers koude drankjes en ijs kon maken

We lopen door het archeologische gedeelte waar men de keuken en slavenkwartieren aan het nabouwen is op de plek, waar ze oorspronkelijk stonden. Als laatste lopen we door de aangelegde tuin. De buxus struiken ruiken er heerlijk en de viooltjes en lelies bloeien. 

Wat een uitzicht!

Voor we verder gaan kijken we rond in het winkeltje. Ik neem bijna wat speciale kruiden mee, maar een klein potje kost $9,99 en dat is me te gortig. Kirsten vindt een keukendoek naar haar zoons nieuwe huis.

We stellen de GPS in op onze volgende bestemming. Onderweg stoppen we nog voor foto's van onderstaande schuren. De rit alleen al is zo mooi, het glooiende landschap met het Blue Ridge gebergte op de achtergrond. Ik ben heel blij een Virginian te zijn, zo'n mooie staat!

We willen onze leuke middag eindigen bij een wijngaard en dat wordt Pearmund Cellars. Dit is een van mijn favorieten, maar ik ben er alweer een aantal jaren niet geweest. We bestellen een glas rose en Kirsten koopt wat crackers.

Het waait ontzettend, maar we gaan toch proberen buiten te zitten. Dat is geen succes, het waait zo hard dat onze wijnglazen bijna omvallen. We besluiten de rest in de auto op te drinken. 

Terwijl we dat doen begint het te regenen. Dat was helemaal niet voorspeld en we zijn blij dat het nu pas komt. We hadden met dit weer Montpelier overgeslagen, want we zijn geen van beiden op regen gekleed.

We brengen de lege wijnglazen terug en ik vind de rose zo lekker dat ik er een fles van koop. Rick is ook dol op fruitige rose en ik denk dat hij deze ook gaat waarderen. 

De terugrit wordt niet makkelijk. AT&T, onze telefoonmaatschappij, heeft duidelijk problemen en we ontvangen geen data. Daardoor werken onze GPS apps niet. We proberen het op gevoel, we denken echter al gauw dat we de verkeerde richting op rijden. 

Kirsten heeft GPS in haar auto, maar weet niet hoe die te gebruiken. Op een gegeven moment denk ik dat we in het Shenandoah National Park ten westen zullen eindigen in plaats van thuis. Ik vraag Kirsten te stoppen en vogel de GPS uit.

Gelukkig hebben we maar een klein beetje omgereden (voor Amerikaanse begrippen dan) en de GPS leidt ons naar de snelweg. Inmiddels is de lichte regen overgegaan in een stortbui. Ik ben dankbaar dat Kirsten rijdt. We moeten er wel erg om lachen!

Zonder verder oponthoud komen we tegen zevenen bij ons huis aan. We hebben zeker geleerd hoezeer we aan GPS gewend zijn tegenwoordig! Kirsten en ik nemen ons voor meer van dit soort ontdekkingsreizen in Virginia te gaan maken.

Rick wacht me geduldig op. We hebben allebei honger en ik probeer van Red Galanga te bestellen. Daar laten ze de telefoon heel lang van de haak liggen en ik besluit dat ik toch liever Passion Fin heb. Dat kan bezorgd worden. 

Ook Rick heeft problemen. Zijn restaurant van keuze is om onverklaarbare redenen ook gesloten. Hij gaat dan maar kabobs van Friends Kabob halen. Het is al na achten als we eindelijk ons eten hebben. Het is de moeite waard, alles smaakt even lekker.

En zo is er weer een werkweek voorbij. Allemaal een heel fijn weekend gewenst! 

Over Kai's verjaardag in den vreemde

Tot mijn verbazing schijnt de zon als ik wakker word. Dat werd niet voorspeld. Als ik tegen Rick zeg dat ik buiten kan ontbijten raadt hij dat af. Het heeft namelijk flink geregend vannacht en alles is drijfnat.

Dan eet ik mijn gewoonlijke heerlijke prakje maar binnen. Deze week is het me goed gelukt de paddestoelen gelijk te verdelen, want ik heb nog genoeg voor morgen, maar niet zoveel als vorige week.

Natuurlijk gaan Rick en ik onze koffies halen van Starbucks en Nick neemt onze bestelling buiten op. Hij zegt blij te zijn dat het bewolkt is, want hij is zijn zonnebrandspray vergeten. Ik vertel hem naar niet dat de UV stralen ook sterk zijn met wolken. Vrienden van ons zijn zo eens ernstig verbrand.

Alweer vanwege de natheid doe ik mijn cardio binnen. Dan rijd ik naar Sharons huis voor personal training. Morgen is het twee weken na onze tweede vaccinatie en Sharon heeft zaterdag haar tweede gehad. We besluiten de mondkapjes af te laten en dat sport toch wel veel prettiger!

Mijn schouder voelt een stuk beter en niet meer zo acuut ontstoken. Toch wil ik hem nog ontzien, want helemaal weg is de ontsteking niet. Sharon laat me wat arm- en borstspieren gewichten oefeningen doen en dan concentreren de oefeningen zich op mijn benen. Het halve uur vliegt weer voorbij.

Op de terugweg geniet ik van alle azalea's. Vrijwel iedere tuin heeft een aantal struiken en sommigen meer. Er is wit, paars, roze, rood en mengelingen daarvan. In de lente zijn ze een grote bloemenzee.

Het is vandaag Kai's 29ste verjaardag op de 29ste. Volgend jaar zal hij half mijn leeftijd zijn, want ik kreeg hem op mijn dertigste. Hij was zo'n schattig jongetje en is uitgegroeid tot een heel lieve man. Raquel heeft hem een grote wens cadeau gedaan, een nieuwe XBox. Dat kan nu ze een grotere kamer hebben. 

Tijdens mijn zoektocht naar een jurk voor de baby shower met Hawaiiaans thema heb ik wat jurken van Amazon besteld. Een aantal daarvan stonden me voor geen meter, maar deze wikkeljurk vind ik wel heel leuk en afkledend. Ik heb er meteen meer besteld met andere patronen, voor $40 is het te doen. 

Rick en ik eten lunch op het deck. Ik heb een salade van Subway en hij zijn koolhydraatarme brood met kaas en kip en een salade met olijf en augurk. Terwijl we daar zitten komt er een kolibrie vrouwtje langs. Het mannetje heb ik alweer een tijdje niet gezien, dus misschien was die op doorreis. 

Als Kai en Raquel klaar zijn met hun avondeten gaan we video bellen. Ze hebben lekkere taartjes als dessert en een kaars met de nummers 29. Die steken ze aan en we zingen met zijn drieen Happy Birthday voor Kai. Dat is toch wel erg leuk, al is het virtueel! Om drie uur moet Rick weer aan het werk en laten we Raquel en Kai genieten van hun lekkernijen. 

Bij Walgreens liggen weer medicijnen klaar en ik gooi ook gelijk de van vol bij het Shell station. Ik bedenk me dat ik morgen geen tijd zal hebben mijn Greenheart sap te halen en ga dat nu maar even doen. Dit keer is het sap tot 3 mei goed, dus gisteren geperst.

In de berm zie ik korenbloemen en die behoren tot mijn favorieten. Die kleur blauw is zo mooi! Ik kan niet laten er foto's van te maken. Als we ooit onze tuin weer laten doen, wil ik deze bloemen ook. Ik weet dat ik ze zelf zou kunnen planten, maar ik heb al sinds klein kind af aan een grondige hekel aan mijn handen vies maken met aarde of zo. 

De rest van de middag parkeer ik mezelf in mijn inmiddels weer droge hangmatstoel. Ik heb een nieuwe serie, die doorspeelt op de vorige en ben daar al gauw helemaal in. Ik schrik dan ook als Rick komt verkondigen dat het vijf uur is.

Ons wekelijkse happy hour met Chuck en Christine gaat vanavond niet door. Zij zijn op vakantie aan het strand in Texas. Dat betekent dat wij ergens kunnen gaan eten en de keuze valt op BarTaco. Eindelijk eens in het restaurant eten. Morgen is het twee weken sinds onze tweede vaccinatie, dus we zijn zo veilig als het kan (ook maar heel weinig gevallen hier meer). 

We zijn duidelijk niet de enigen en zetten onze namen op de wachtlijst. Intussen kijken we rond in het Mosaic District en kopen nieuwe theedoeken bij Williams & Sonoma. Die lijken heel erg op Nederlandse theedoeken, ongewoon voor hier. 

Als onze tafel vrijkomt treffen we een heel andere atmosfeer dan we gewend zijn. De bar, die voor COVID altijd helemaal vol zat, wordt niet gebruikt. Om de andere tafel is bezet en er hangt overal plexi glas.

Ook het bestellen is anders. Voorheen gaven we papiertjes met bestellingen aan de serveerders. Nu is het een QR code en bestel je via je telefoon. Dat vinden we eigenlijk een heel goede methode. Zo hoef je de aandacht van je serveerder niet te vragen, wat op een drukke avond lang kan duren. We hopen dat deze methode blijft. 

De taco's smaken veel beter als ze net bereid zijn dan thuis. We bestellen er eerst drie en dan nog eens drie. Zoals altijd zou ik willen dat meer restaurants taco's in slabladeren deden. De gefrituurde baja fish is niet in mijn dieet (maar te lekker om niet te bestellen), maar de rest allemaal wel.

Bijna euforisch gaan Rick en ik huiswaarts. Weer een enorme stap naar een normaal leven. We hoeven nu we gevaccineerd zijn ook buiten geen mondkapjes meer aan, tenzij we in een grote groep van vreemdelingen verkeren, zoals een concert. Toch liep iedereen vanavond nog met mondkapjes op in het Mosaic District en dan doe je natuurlijk automatisch mee.  

Het eten in een van onze favoriete restaurants was heerlijk en we zijn van plan dit weekend naar nog andere restaurants te gaan, die we voor we gevaccineerd waren niet durfden te bezoeken. Hopelijk zijn dit kleine stappen naar een "normale" wereld, al hoop ik persoonlijk dat sommige veiligheidsmaatregelen altijd zullen bijven. 

Over een warme woensdag

Het is zoveel fijner opstaan als het al 17 graden is! Rick heeft de achterdeur dan ook al open staan en er is een concert van zingende vogels. De zomer komt eraan, al zal dit weer nog niet blijven. 

Natuurlijk eet ik mijn ontbijt op het deck en als Rick klaar is gaan we onze koffies halen. We zien de barista's ruzieen over wie er buiten bestellingen mag opnemen. 

Met mijn nitro brew doe ik mijn uur mini elliptische machine op het deck. Als ik daarmee klaar ben is het tien graden warmer dan toen ik begon! De helikoptertjes vliegen me om de oren en onze oprit ligt er helemaal vol mee. Dat wordt weer mini esdoorntjes uit te grond trekken binnenkort. 

Na mijn douche ga ik naar de Safeway en haal wat boodschappen. Tot mijn teleurstelling lijkt het er echt op dat onze favoriete crackers uit het assortiment gaan. Ik neem de laatste twee doosjes mee. 

Bij de Walgreens drive thru denk ik mijn medicijnen op te halen, maar die liggen, ondanks dat ik er iedere maand van wordt verzekerd dat het overgeheveld is, bij hun andere filiaal in Vienna. 

Voor de zoveelste keer moet ik dus terugkomen daarvoor. Gelukkig heb ik maandag een afspraak met die dokter en ga erop hameren dat ze de apotheek veranderen in hun computer.

Het loopt al tegen lunchtijd en ik heb zin in een van de sla wraps van The Italian Gourmet. Ik twijfel altijd tussen The Roman en de Siena. De eerste is met provolone, prosciutto en ander Italiaanse vleeswaren en de laatste met garnalensalade. 

Het wordt de garnalensalade, zo lekker! Met deze warmte is een koude lunch het lekkerst. Rick komt ook even buiten zitten, maar moet dan al gauw weer aan het vergaderen. 

Mijn middag is helemaal open. De warmte is heel goed voor mijn spieren en ik voel mijn linker schouder een stuk minder dan gisteren. Ik besluit gewoon lekker te gaan luieren. 

Eerst neem ik Orion even de achtertuin in. Voor de verandering zijn de Deense doggen niet buiten en Orion zoekt snoepjes in het gras, terwijl ik foto's van de azalea's in de achtertuin maak. Net als we weer terug op het deck zijn, komt Phil van de buren de tuin in. Het geblaf is niet van de lucht, zucht!

Vrijdag is het twee weken na onze tweede vaccinatie en daarom voel ik me veilig genoeg om achterstallige medische afspraken te maken. Volgende week heb ik een virtuele afspraak met mijn endocrinoloog en een gewone afspraak met mijn oogarts. Half mei is de tandarts aan de beurt en daarna moet ik alleen nog een paar bloedtesten laten doen. 

Met een diet gemberbiertje ga ik in mijn hangmatstoel zitten. Gemberbier heeft zoveel smaak, ik vind het veel lekkerder dan ginger ale of diet Coke. Het is verder zo'n luxe om urenlang te kunnen lezen.Ik merk dat ik, nu we allemaal (behalve Kai) gevaccineerd zijn, de rust weer heb om dit te doen. 

Tegen zessen maak ik mijn drankje van Rooster sap met een beetje bloody Mary mix. Het blijft heel lekker. Rick heeft een van zijn Belgisch biertjes en we genieten van het warme weer. 

Voor ons avondeten grilt Rick filet mignons met zijn speciale methode. De mijne is weer perfect "blue", bijna rauw. 

We hebben er de door mij gemaakte meerkleurige tomaatjes, verse augurk en Castelvetrano olijven salade bij en bloemkoolpuree. Voor de tweede avond achtereen eten we buiten. 

Vanavond spreekt president Biden het Congres voor het eerst toe. Hij uit de historische woorden: Madam Speaker and Madam Vice President. Het is nog nooit voorgekomen dat er twee vrouwen achter de president zaten.

Wat een verademing om een intelligente, sympathieke president te hebben! 

En zo is meer dan de helft van werkweek alweer voorbij! Het gaat zo snel!